• Σχόλιο του χρήστη 'ioannis apostoloo' | 27 Νοεμβρίου 2009, 15:32

    Θέλω να απαντήσω στον ΝΙΚΟ που επαναλαμβάνεται διαρκώς σχετικά με την σημασία ξεκάθαρων κανόνων. Ναι στον ασεπ καταρχήν αλλά όχι με δογματισμό. Το απόλυτο είναι να ωφεληθεί ο μαθητής από τους καθηγητές και το σχετικό η διαδικασία επιλογής εκπαιδευτικού προσωπικού. Αυτό φαίνεται και από το πλαίσιο συζήτησης πάνω στο οποίο τίθεται η διαβούλευση. Ο ασεπ έχει ένα βασικό μειονέκτημα: οι θέσεις είναι πάρα πολύ λίγες σε σχέση με τους διαγωνιζόμενους. Είναι σαν ένα σπριντ σε ένα στάδιο που συμμετέχουν χιλιάδες. Προφανώς δεν μπορούν όλοι ταυτόχρονα να σταθούν στην γραμμή εκκίνησης και ούτε να χωρούν όλοι μαζί στο διάδρομο. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει. Τελικά θα τερματίσουν 100 πρώτοι όχι αναγκαστικά οι πιο γρήγοροι αλλά οι πιο ευνοημένοι από τις συνθήκες της στιγμής. Εδώ μιλάμε για χαοτική κατάσταση. Η αναλογία στο παράδειγμα ταιριάζει, αν σκεφτείς πόσο διαφορετικές περιπτώσεις διαγωνιζόμενων υπάρχουν, πχ νέες μητέρες , άνεργοι, εργαζόμενοι κλπ. Το να βασιστείς σοβαρά σ’ ένα τέτοιο διαγωνισμό δεν είναι πολύ ορθολογικό αφού η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο. Σίγουρα αν είσαι καλός και γρήγορος μπορεί να προσπεράσεις κάποιον άσχετο και αργό , όχι όμως και τους όμοιους με σένα, γιατί και την κανονική κατανομή να πάρεις αυτοί που είναι στο δεξί άκρο της είναι πολλαπλάσιοι από τις θέσεις που πρόκειται να διεκδικήσουν! Τώρα κατά πόσο είναι μετρήσιμη η ικανότητα για διδασκαλία με τον διαγωνισμό υπάρχουν αμφιβολίες αν δεν γίνει εφαρμογή στην πράξη. Έτσι κι αλλιώς ο καθένας θέλει να κάνει κάποια σχέδια μειώνοντας την απροσδιοριστία. Το παράλληλο σύστημα των 24μηνών προϋπηρεσίας ,αφού πάντα θα υπάρχουν αναπληρωτές, είναι πιο ορθολογικό γιατί μειώνει την αβεβαιότητα στην πρόσληψη αυξάνοντας την αβεβαιότητα στο χρόνο που θα επιτευχθεί. Το σύστημα αυτό για να λειτουργεί δίκαια πρέπει οι αναπληρωτές να προσλαμβάνονται από την λίστα του ασεπ και μόνο. Να πω και κάτι τελευταίο. Δεν συμμερίζομαι καθόλου την άποψη ότι η τωρινή μορφή του συστήματος είναι αποκλειστικά προϊόν του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Πολλά πράγματα στην θεωρία φαίνονται εφικτά και αποτελούν πρόκληση για να εφαρμοστούν στην πράξη. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύπλοκη και πάντα η θεωρία σκοντάφτει μέχρις ότου συνεχείς αναθεωρήσεις την φέρουν σε αντιστοιχία . Αυτό νομίζω έγινε με το εγχείρημα του ασεπ στους εκπαιδευτικούς. Γι αυτό είχαμε αυτές τις διαδοχικές μεταμορφώσεις. Τελικά η εμπειρία οδήγησε σε αυτό που βιώνουμε σήμερα. Και παρόλο το οξύ ύφος των πολιτικών τους διατυπώσεων όλα τα κόμματα συνέβαλλαν. Πριν την τελική διαμόρφωση του σχεδίου πρέπει να γίνει επίπονη διερεύνηση στο ερώτημα: γιατί σταδιακά το ασεπ στους εκπαιδευτικούς παραγκωνίστηκε;