Γεια σας. Το θέμα της πολυγλωσσίας το 2013 δεν είναι πολυτέλεια είναι ανάγκη. Πιστεύω ότι όσα ειδικά μαθήματα ξένης γλώσσας απαιτούνται για την εισαγωγή στα ελληνικά πανεπιστήμια τόσα τουλάχιστον πρέπει να διδάσκονται αντίστοιχα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αναγκαστικά αυτό μας παραπέμπει στην Ιταλική και Ισπανική γλώσσα που δεν διδάσκεται στα Λύκεια ενώ στα Γυμνάσια είναι απολύτως περιορισμένη η διδασκαλία της Ιταλικής και ανύπαρκτη της Ισπανικής. Η εκπαίδευση επομένως που είναι αντανάκλαση της υπάρχουσας κοινωνικής δικαιοσύνης δίνει δείγματα αδικίας και άνισης αντιμετώπισης των γλωσσών, των πολιτισμών, των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Όποιος/α μαθητής/τρια θελήσει να ασχοληθεί με την Ιταλική ή Ισπανική γλώσσα και να εισαχθεί στο αντίστοιχο ξενόγλωσσο τμήμα αναγκάζεται να επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό και μια τέτοια επιβάρυνση επιπλέον των άλλων είναι πολύ δύσκολη οπότε τις περισσότερες φορές αυτό τους/τις αποτρέπει από την εκμάθηση της Ιταλικής ή Ισπανικής και από την επιθυμία τους να ακολουθήσουν κάποιες συγκεκριμένες σπουδές. Και επιμένουμε γιατί τουλάχιστον τα στοιχεία που έχουμε από τη ζήτηση των Ιταλικών στα γυμνάσια τα πρώτα χρόνια εισαγωγής τους ήταν πολύ υψηλή. Η θέση μου είναι ότι αν θεωρούμε ότι ο μαθητής/τρια είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης τότε οι επιλογές του και η ελευθερία επιλογών συνάδουν στη θεώρηση αυτή, γεγονός που δυστυχώς δεν συμβαίνει και υποθάλπτεται. Και μιλώντας για επιλογές θα πρότεινα την εισαγωγή κι άλλων ξένων γλωσσών και το περιθώριο επιλογής από τους/τις μαθητές/τριες ώστε να οργανωθεί ένα ορθό σύστημα πολυγλωσσίας και ευκαιριών ώστε να δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να μαθαίνουν όσες γλώσσες θα ήθελαν. Ακόμα και τρεις και τέσσερις. Το πως μπορεί να οργανωθεί αυτό το σύστημα είναι εύκολο να καταρτιστεί αν το υπουργείο έρθει σε επαφή με τα πανεπιστήμια και τους συλλόγους ξενόγλωσσων τμημάτων. Σας ευχαριστώ και εύχομαι τα καλύτερα για τη δημόσια εκπαίδευση που παραπαίει και μειώνει τις ευκαιρίες για τους/τις μαθητές/τριες.
Γεια σας. Το θέμα της πολυγλωσσίας το 2013 δεν είναι πολυτέλεια είναι ανάγκη. Πιστεύω ότι όσα ειδικά μαθήματα ξένης γλώσσας απαιτούνται για την εισαγωγή στα ελληνικά πανεπιστήμια τόσα τουλάχιστον πρέπει να διδάσκονται αντίστοιχα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αναγκαστικά αυτό μας παραπέμπει στην Ιταλική και Ισπανική γλώσσα που δεν διδάσκεται στα Λύκεια ενώ στα Γυμνάσια είναι απολύτως περιορισμένη η διδασκαλία της Ιταλικής και ανύπαρκτη της Ισπανικής. Η εκπαίδευση επομένως που είναι αντανάκλαση της υπάρχουσας κοινωνικής δικαιοσύνης δίνει δείγματα αδικίας και άνισης αντιμετώπισης των γλωσσών, των πολιτισμών, των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Όποιος/α μαθητής/τρια θελήσει να ασχοληθεί με την Ιταλική ή Ισπανική γλώσσα και να εισαχθεί στο αντίστοιχο ξενόγλωσσο τμήμα αναγκάζεται να επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό και μια τέτοια επιβάρυνση επιπλέον των άλλων είναι πολύ δύσκολη οπότε τις περισσότερες φορές αυτό τους/τις αποτρέπει από την εκμάθηση της Ιταλικής ή Ισπανικής και από την επιθυμία τους να ακολουθήσουν κάποιες συγκεκριμένες σπουδές. Και επιμένουμε γιατί τουλάχιστον τα στοιχεία που έχουμε από τη ζήτηση των Ιταλικών στα γυμνάσια τα πρώτα χρόνια εισαγωγής τους ήταν πολύ υψηλή. Η θέση μου είναι ότι αν θεωρούμε ότι ο μαθητής/τρια είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης τότε οι επιλογές του και η ελευθερία επιλογών συνάδουν στη θεώρηση αυτή, γεγονός που δυστυχώς δεν συμβαίνει και υποθάλπτεται. Και μιλώντας για επιλογές θα πρότεινα την εισαγωγή κι άλλων ξένων γλωσσών και το περιθώριο επιλογής από τους/τις μαθητές/τριες ώστε να οργανωθεί ένα ορθό σύστημα πολυγλωσσίας και ευκαιριών ώστε να δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να μαθαίνουν όσες γλώσσες θα ήθελαν. Ακόμα και τρεις και τέσσερις. Το πως μπορεί να οργανωθεί αυτό το σύστημα είναι εύκολο να καταρτιστεί αν το υπουργείο έρθει σε επαφή με τα πανεπιστήμια και τους συλλόγους ξενόγλωσσων τμημάτων. Σας ευχαριστώ και εύχομαι τα καλύτερα για τη δημόσια εκπαίδευση που παραπαίει και μειώνει τις ευκαιρίες για τους/τις μαθητές/τριες.