Στο 27.19 θεσμοθετείται η παροχή ειδικής βοήθειας από "ειδικό βοηθό" ή "σχολικό νοσηλευτή" κατ΄επιλογήν και με επιβάρυνση της οικογένειας. Πέραν του προβληματισμού για τη συνταγματικότητα και το ηθικόν της διάταξης, υπάρχει ασάφεια με τον όρο "ειδικός βοηθός" γι' αυτό πρέπει -με βάση την ισχύουσα νομοθεσία και τη συνήθη πρακτική στα σχολεία μας- να γίνει διευκρινιστική αναφορά στις δύο διακριτές κατηγορίες υποστηρικτικού προσωπικού ΕΑ, δηλ. "ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό" όπου το παιδί χρειάζεται κατά βάση ειδική διδακτική υποστήριξη και "ειδικό βοηθητικό προσωπικό" όπου υπάρχει ανάγκη βοήθειας σε ζητήματα αυτοεξυπηρέτησης, κινητικότητας, σίτισης κτλ.
Επίσης η διάταξη για τη μη υποχρεωτική παρουσία ειδικού εκπαιδευτικού στα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα άλλων υπουργείων (27.23) είναι ένα πισωγύρισμα που υπονομεύει την ουσία της διεπιστημονικής αξιολόγησης ακυρώνοντας την παιδαγωγική διάσταση της διάγνωσης και το ρόλο του ειδικού παιδαγωγού ακριβώς από τους εκπ/κούς φορείς που θα έπρεπε να την υποστηρίξουν και να την επιβάλλουν και στους φορείς υγείας και πρόνοιας. Αντί για άρση της διάταξης ας τεθεί κάποιο περιθώριο χρόνου ώστε να "συμμορφωθούν" τα ΙΠ κέντρα με τις ισχύουσες διατάξεις και παράλληλα να ενταθούν οι πιέσεις προς τα συναρμόδια υπουργεία για την πλήρη εφαρμογή της.
Τέλος η διάταξη για γνωμάτευση στους δύο μήνες από τα ΚΕΔΔΥ (20.23) φανερώνει καλές προθέσεις που όμως θα διαψευστούν αν το μέτρο δεν συνοδευτεί από ενίσχυση των υπαρχουσών δομών και ίδρυση νέων ΚΕΔΔΥ στις μεγάλες πόλεις με ορθολογικά κριτήρια (αριθμός μαθητικού δυναμικού, γεωγραφική κατανομή κτλ.).
Στο 27.19 θεσμοθετείται η παροχή ειδικής βοήθειας από "ειδικό βοηθό" ή "σχολικό νοσηλευτή" κατ΄επιλογήν και με επιβάρυνση της οικογένειας. Πέραν του προβληματισμού για τη συνταγματικότητα και το ηθικόν της διάταξης, υπάρχει ασάφεια με τον όρο "ειδικός βοηθός" γι' αυτό πρέπει -με βάση την ισχύουσα νομοθεσία και τη συνήθη πρακτική στα σχολεία μας- να γίνει διευκρινιστική αναφορά στις δύο διακριτές κατηγορίες υποστηρικτικού προσωπικού ΕΑ, δηλ. "ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό" όπου το παιδί χρειάζεται κατά βάση ειδική διδακτική υποστήριξη και "ειδικό βοηθητικό προσωπικό" όπου υπάρχει ανάγκη βοήθειας σε ζητήματα αυτοεξυπηρέτησης, κινητικότητας, σίτισης κτλ. Επίσης η διάταξη για τη μη υποχρεωτική παρουσία ειδικού εκπαιδευτικού στα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα άλλων υπουργείων (27.23) είναι ένα πισωγύρισμα που υπονομεύει την ουσία της διεπιστημονικής αξιολόγησης ακυρώνοντας την παιδαγωγική διάσταση της διάγνωσης και το ρόλο του ειδικού παιδαγωγού ακριβώς από τους εκπ/κούς φορείς που θα έπρεπε να την υποστηρίξουν και να την επιβάλλουν και στους φορείς υγείας και πρόνοιας. Αντί για άρση της διάταξης ας τεθεί κάποιο περιθώριο χρόνου ώστε να "συμμορφωθούν" τα ΙΠ κέντρα με τις ισχύουσες διατάξεις και παράλληλα να ενταθούν οι πιέσεις προς τα συναρμόδια υπουργεία για την πλήρη εφαρμογή της. Τέλος η διάταξη για γνωμάτευση στους δύο μήνες από τα ΚΕΔΔΥ (20.23) φανερώνει καλές προθέσεις που όμως θα διαψευστούν αν το μέτρο δεν συνοδευτεί από ενίσχυση των υπαρχουσών δομών και ίδρυση νέων ΚΕΔΔΥ στις μεγάλες πόλεις με ορθολογικά κριτήρια (αριθμός μαθητικού δυναμικού, γεωγραφική κατανομή κτλ.).