Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αϊβάζογλου Γιάννης' | 13 Αυγούστου 2013, 16:59

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θεωρώ ότι κάθε αλλαγή θα πρέπει να γίνεται για την βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Μερικές παρατηρήσεις για τις προτεινόμενες αλλαγές: 1. Είναι υπερβολικές οι ώρες κατεύθυνσης σε όλα τα μαθήματα (ενδεικτικά αναφέρω 11 Αρχαία, 6 Ιστορία, 8 Μαθηματικά, 6 Οικονομία). Δηλαδή ένας συνάδελφος φιλόλογος με 18 ώρες υποχρεωτικό ωράριο θα διδάσκει σε ένα μόνο τμήμα αρχαία 2 ώρες/ημέρα και μια ημέρα 3ωρο!!! Επιπλέον εάν έχει και Ιστορία συμπληρώνει σχεδόν το ωράριο του (3 2ωρα). Παρακαλώ σκεφτείτε πόσο παιδαγωγικό είναι αυτό. Επιπλέον σε τι θέματα θα εξετάζεται ο μαθητής; Φαντάζομαι με 11 ώρες Αρχαία θα εξαντληθούν τα γνωστά και τα άγνωστα κείμενα... 2. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει μάθημα πληροφορικής σε όλες τις τάξεις του Λυκείου; Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να είναι Γενικής Παιδείας για την Α΄και Β΄τάξη και κατεύθυνσης στην Γ΄. Και για όσους μέσα από το υπουργείο αλλά και έξω από αυτό μπερδεύουν την Επιστήμη της Πληροφορικής (Ιnformation Science ή Informatics) με τις δεξιότητες (Word, Excel, κτλ) παραθέτω τον ορισμό της Επιστήμης της Πληροφορικής σύμφωνα με την Βικιπαίδεια. Πληροφορική ή επιστήμη υπολογιστών ονομάζεται η θετική και εφαρμοσμένη επιστήμη η οποία ερευνά τα θεωρητικά θεμέλια και τη φύση των πληροφοριών, των αλγορίθμων και των υπολογισμών, καθώς και τις τεχνολογικές εφαρμογές τους σε αυτοματοποιημένα υπολογιστικά συστήματα, από τη σκοπιά της σχεδίασης, της ανάπτυξης, της υλοποίησης, της διερεύνησης, της ανάλυσης και της προδιαγραφής τους. Έχει υποστηριχθεί ότι η πληροφορική, με κεντρικό άξονα τις έννοιες της πληροφορίας, του υπολογισμού και της αυτοματοποίησης, συνθέτει σε ένα διακριτό σύνολο τις μεθοδολογικές παραδόσεις των θετικών επιστημών («μαθηματική» προσέγγιση), των φυσικών επιστημών («εμπειρική» προσέγγιση) και των επιστημών μηχανικών (προσέγγιση «μηχανικού»). Ακόμα έχει διατυπωθεί η άποψη πως η έρευνα για τον φυσικό κόσμο, η οποία κατά παράδοση διακρίνεται μεθοδολογικά σε «θεωρητικές» προσεγγίσεις (κομψές, αφηρημένες, στηριγμένες σε απλουστευτικές υποθέσεις και λογικούς κανόνες) και σε «πειραματικές» προσεγγίσεις (εστιασμένες στον θόρυβο, στην τυχαιότητα και στα σφάλματα του πραγματικού κόσμου), με την πληροφορική συμπληρώνεται από μία τρίτη προσέγγιση βασισμένη στην in silico προσομοίωση φυσικών φαινομένων. Η προσέγγιση αυτή συνθέτει τις ιδιότητες και ενσωματώνει τα χαρακτηριστικά και των δύο προηγούμενων.