Παρακολουθώ έκπληκτος συνάδελφοι τις τελευταίες ημέρες τις δημόσιες τοποθετήσεις τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα άλλα μέσα ενημέρωσης για τις επικείμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αυτό που επικρατεί είναι ένας «κοινωνικός αυτοματισμός» καθώς κυριαρχεί μία πολιτική σκέψη του διαίρει και βασίλευε, που μόνο στόχο έχει να διαταράξει, να διασαλεύσει και εν τέλει να επιτύχει τον κατακερματισμό μας, και την υπό κανονικές συνθήκες πλήρη συμπόρευση μας, για ανατροπή της «υποτιθέμενης» αυτής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Αντί να φωνασκούμε, να κατηγορούμε η μια ειδικότητα την άλλη (λ.χ χημικοί εναντίων πληροφορικών), ας αναλογιστούμε ποιο σχολείο θέλουν με αυτήν την μεταρρύθμιση να δημιουργήσουν:
1) Θα πρόκειται για ένα σχολείο ξεκάθαρα ταξικό μέσω του οποίου θα έχουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μόνο οι κατέχοντες.
2) Ένα σχολείο εξεταστικοκεντρικό, στο οποίο θα κυριαρχεί η στείρα αποστήθιση και η άγονη απομνημόνευση.
3) Θα πρόκειται για ένα σχολείο όπου ο ρόλος του «ΔΑΣΚΑΛΟΥ» χάνει στην ουσία την αξία του και μετατρέπεται σε έναν απλό μεταφορέα πολύ ειδικευμένης πληροφορίας-γνώσης.
4) Εξοβελίζεται κάθε έννοια πολιτισμού, αισθητικής αγωγής, σωματικής άσκησης με προφανή στόχο τη διαμόρφωση ανθρώπων χωρίς καλαισθησία-παιδεία.
5) Ας μην αναφερθούμε καν στις αλλαγές στο Τεχνικό Λύκειο που έχουν ως στόχο την μετατροπή των μαθητών σε φθηνό-αμόρφωτο εργατικό δυναμικό.
Από τα παραπάνω εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα πως στοχοπροσήλωση του Υ.ΠΑΙ.Θ δεν είναι η βελτίωση των εκπαιδευτικών δομών της χώρας και φυσικά επουδενί η δημιουργία ολοκληρωμένων, μορφωμένων προσωπικοτήτων που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις νέας εποχής, αλλά άβουλων όντων χωρίς σκέψη, κριτική ικανότητα και δράση. Αλλιώς πως μπορεί να εξηγηθεί η «επονείδιστη» απόφαση για εξωστρακισμό της Επιστήμης της Πληροφορικής από το Γενικό Λύκειο. Είναι δυνατόν να συζητούμε για το σχολείου του 21ου αιώνα και να μιλάμε σοβαρά εάν χρειάζεται ή όχι η Επιστήμη της Πληροφορικής στο σχολείο; Όταν μάλιστα ακόμη και αναπτυσσόμενες χώρες στον κόσμο (λ.χ χώρες Λατινικής Αμερικής, Ινδίες,κλπ) βασίζουν το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα στην Επιστήμη της Πληροφορικής; Θεωρώ αστείο εώς και γραφικό να συνεχίσω να επιχειρηματολογώ υπέρ μιας επιστήμης, που όχι μόνο βοηθά τον σύγχρονο άνθρωπο στην κάλυψη όλων των θεμελιωδών αναγκών του, αλλά που κυρίως του μαθαίνει να σκέφτεται κριτικά και να ερευνά τον κόσμο γύρω του.
Εν κατακλείδι να τονίσω ακόμη μια φορά ότι σκοπός μας πρέπει να είναι η βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που θα ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες και εξελίξεις και όχι να πέσουμε στη «λούμπα» μικροπολιτικών, έρριδων και διαξιφισμών μεταξύ μας για το ποιο μάθημα θα «επικρατήσει» αλλά με κοινή δράση και αγώνα να παλέψουμε όλοι μαζί για αυτό το σχολείο που ονειρευόμαστε.
Παρακολουθώ έκπληκτος συνάδελφοι τις τελευταίες ημέρες τις δημόσιες τοποθετήσεις τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα άλλα μέσα ενημέρωσης για τις επικείμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αυτό που επικρατεί είναι ένας «κοινωνικός αυτοματισμός» καθώς κυριαρχεί μία πολιτική σκέψη του διαίρει και βασίλευε, που μόνο στόχο έχει να διαταράξει, να διασαλεύσει και εν τέλει να επιτύχει τον κατακερματισμό μας, και την υπό κανονικές συνθήκες πλήρη συμπόρευση μας, για ανατροπή της «υποτιθέμενης» αυτής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Αντί να φωνασκούμε, να κατηγορούμε η μια ειδικότητα την άλλη (λ.χ χημικοί εναντίων πληροφορικών), ας αναλογιστούμε ποιο σχολείο θέλουν με αυτήν την μεταρρύθμιση να δημιουργήσουν: 1) Θα πρόκειται για ένα σχολείο ξεκάθαρα ταξικό μέσω του οποίου θα έχουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μόνο οι κατέχοντες. 2) Ένα σχολείο εξεταστικοκεντρικό, στο οποίο θα κυριαρχεί η στείρα αποστήθιση και η άγονη απομνημόνευση. 3) Θα πρόκειται για ένα σχολείο όπου ο ρόλος του «ΔΑΣΚΑΛΟΥ» χάνει στην ουσία την αξία του και μετατρέπεται σε έναν απλό μεταφορέα πολύ ειδικευμένης πληροφορίας-γνώσης. 4) Εξοβελίζεται κάθε έννοια πολιτισμού, αισθητικής αγωγής, σωματικής άσκησης με προφανή στόχο τη διαμόρφωση ανθρώπων χωρίς καλαισθησία-παιδεία. 5) Ας μην αναφερθούμε καν στις αλλαγές στο Τεχνικό Λύκειο που έχουν ως στόχο την μετατροπή των μαθητών σε φθηνό-αμόρφωτο εργατικό δυναμικό. Από τα παραπάνω εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα πως στοχοπροσήλωση του Υ.ΠΑΙ.Θ δεν είναι η βελτίωση των εκπαιδευτικών δομών της χώρας και φυσικά επουδενί η δημιουργία ολοκληρωμένων, μορφωμένων προσωπικοτήτων που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις νέας εποχής, αλλά άβουλων όντων χωρίς σκέψη, κριτική ικανότητα και δράση. Αλλιώς πως μπορεί να εξηγηθεί η «επονείδιστη» απόφαση για εξωστρακισμό της Επιστήμης της Πληροφορικής από το Γενικό Λύκειο. Είναι δυνατόν να συζητούμε για το σχολείου του 21ου αιώνα και να μιλάμε σοβαρά εάν χρειάζεται ή όχι η Επιστήμη της Πληροφορικής στο σχολείο; Όταν μάλιστα ακόμη και αναπτυσσόμενες χώρες στον κόσμο (λ.χ χώρες Λατινικής Αμερικής, Ινδίες,κλπ) βασίζουν το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα στην Επιστήμη της Πληροφορικής; Θεωρώ αστείο εώς και γραφικό να συνεχίσω να επιχειρηματολογώ υπέρ μιας επιστήμης, που όχι μόνο βοηθά τον σύγχρονο άνθρωπο στην κάλυψη όλων των θεμελιωδών αναγκών του, αλλά που κυρίως του μαθαίνει να σκέφτεται κριτικά και να ερευνά τον κόσμο γύρω του. Εν κατακλείδι να τονίσω ακόμη μια φορά ότι σκοπός μας πρέπει να είναι η βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που θα ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες και εξελίξεις και όχι να πέσουμε στη «λούμπα» μικροπολιτικών, έρριδων και διαξιφισμών μεταξύ μας για το ποιο μάθημα θα «επικρατήσει» αλλά με κοινή δράση και αγώνα να παλέψουμε όλοι μαζί για αυτό το σχολείο που ονειρευόμαστε.