Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ιορδάνης Σαββουλίδης' | 15 Αυγούστου 2013, 18:16

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σε κάποιους μπορεί οι παρακάτω απόψεις/προτάσεις να φανούν πολύ καινοτόμες για να γίνουν πράξη. Ας απελευθερώσουν όμως το μυαλό τους από την υπάρχουσα βαλτωμένη κατάσταση και ας τα προσλάβουν με καθαρή σκέψη. Σε σχέση με τη βαθμολογία είτε προαγωγής είτε απόλυσης, η άποψη μου είναι εντελώς αντίθετη με τον προσανατολισμό του Υπουργείου, το οποίο εισάγει στο σχέδιο, τη χρήση του συνόλου της βαθμολογίας από όλες τις τάξεις του Λυκείου. Προτείνω λοιπόν και εξηγώ : 1η ΠΡΟΤΑΣΗ Ο βαθμός του Λυκείου, είτε από κάθε τάξη, είτε απ΄ το Λύκειο συνολικά, να ΜΗΝ ΜΕΤΡΑ για τίποτε άλλο, και πουθενά, πέραν του ποιος/α θα είναι σημαιοφόρος σε κάθε παρέλαση. Τα παιδιά έχουν μετατραπεί σε βαθμοθήρες, κάτι που σημαίνει και απίστευτα έξοδα για την οικογένεια εδώ και δεκαετίες), χωρίς εγγυημένο το τελικό αποτέλεσμα. Ένας άριστος μαθητής του 19 μένει έξω από τη σχολή που θέλει, λόγω κάποιου που έχει 19.1 (που ενδεχομένως να μην του αρέσει και η σχολή) και αυτό το θεωρώ τη μεγαλύτερη ντροπή του συστήματος. Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα να κυνηγήσουν τη γνώση και όχι τους βαθμούς. Αν η κοινωνία εκτός σχολείου (εργοδότες και άλλες υπηρεσίες που ζητούν υπαλλήλους), θέλει να αξιοποιήσει τους καταλληλότερους απόφοιτους, μπορεί να κάνει μόνη της χρήση των βαθμών τους, αν το χρειάζεται. Αυτό θα ωθήσει τα παιδιά, να γίνουν πιο υπεύθυνα άτομα, κατά τη διάρκεια των σχολικών τους χρόνων, θέλοντας να κάνουν το καλύτερο για τον εαυτό τους και μόνο. Επίσης, θα σταματήσει η συνεχής πίεση των γονέων προς τους καθηγητές (μα γίνονται αυτά τα πράγματα στον τόπο μας;) για μεγαλύτερη βαθμολογία στο παιδί τους, έστω και αν δεν την αξιζει, με δικαιολογίες του τύπου (έλα μωρέ τζάμπα είναι, ή, αφού θα γράψει πανελλήνιες εκεί θα φανεί η αξία του, και άλλα τέτοια). Οι σχολικές κοινωνίες είναι μικρές, ακόμη και σε μεγάλες πόλεις. Έτσι τα εικοσάρια έφτασαν να δίδονται, σε πολλές περιπτώσεις, αφειδώς. Όχι για τον λόγο που ανέφερε ο Υπουργός (το εξηγώ παρακάτω). Ο πληθωρισμός των βαθμών, όπως και οποιοσδήποτε πληθωρισμός άλλωστε, γνωρίζουμε πολύ καλά τι προκαλεί. Στα παλιά χρόνια, ο μαθητής του 20, είχε την αξία του ανάμεσα στο σύνολο. Δεν ξέρω αν βλέποντας κάποιος γονέας την υψηλή βαθμολογία του παιδιού μου, θα ένιωθε τόσο υπερήφανος πλέον. Μάλλον υποψιασμένος πρέπει να νιώθει. Αυτά, έχουν προκληθεί ως συνέπεια του υπάρχοντος συστήματος βαθμολογιών, γι' αυτό επιμένω στην απεμπλοκή της τελικής βαθμολογίας από το οτιδήποτε εκτός Λυκείου. Λόγω δηλ. του βαθμού πρόσβασης, ένας μαθητής σε σχολείο όπου οι βαθμοί δίνονται απλόχερα, σε σχέση με άλλον μαθητή ίδιας αξίας, αλλά σε σχολείο που δίνει τους πραγματικούς βαθμούς, θα έχει προβάδισμα. Φτάσαμε δηλαδή να έχουμε και εδώ, στο χώρο της εκπαίδευσης, ένα πραγματικό αλισβερίσι. Ήταν οι ίδιοι οι μαθητές, που ζήτησαν μεγαλύτερους βαθμούς μόλις είδαν αυτούς του Α' τετραμήνου. Γνωρίζοντας ότι παρόλο που δεν τους αξίζαν (μου το δήλωσαν μόνοι τους), αυτό θα τους έφερνε όμως στην ίδια θέση εκκίνησης με άλλους, διπλανού σχολείου, που είχαν τα 20ρια στην τσέπη. Δεν μου είχε ξανατύχει αυτή η περίπτωση, και δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο εξοργίστηκα. Όχι με τους μαθητές. Αυτοί απλώς με αφύπνησαν. Με το σύστημα τα 'χω γενικότερα, που λειτουργεί έτσι για χρόνια, στο οποίο όλοι, ως ψηφορόροι, βάλαμε ένα χεράκι. 2η ΠΡΟΤΑΣΗ Να μπορεί κάποιος να απολύεται από το Λύκειο (είτε Γενικό είτε ΕΠΑΛ) άσχετα από την επίδοσή του. Ο ρόλος του σχολείου, δεν είναι να εγκλωβίζει έναν μαθητή μέχρι να πιάσει ένα στόχο που δεν μπορεί. Το σχολείο πρέπει να παραδίδει μαθήματα, με τον ίδιο τρόπο που θα τα παρακολουθούσε κάποιος σε ένα σεμινάριο. Προσέρχεται, παρακολουθεί, αξιολογείται εντός, και φεύγει. Δεν έμεινε ποτέ κανείς σε ένα σεμινάριο, μέχρι να ικανοποιήσει η απόδοσή του τον διοργανωτή. Του δίδεται μια βεβαίωση παρακολούθησης (ξανατονίζω, με τον βαθμό που αξίζει) και αποχωρεί. Αν στην πορεία διαπιστώσει ότι, από τα σεμινάρια που παρακολούθησε, δεν πήρε όσες γνώσεις του χρειάζονται εκεί έξω, μπορεί αν θέλει να τα ξαναπαρακολουθήσει. Αλλωστε, όπως εγραψα και στην 1η ΠΡΟΤΑΣΗ, η κοινωνία είναι αυτή που θα τον κρίνει, ανάλογα με τους κόπους του. Ο μόνος λόγος για επανάληψη μιας τάξης για μένα είναι οι απουσίες και τίποτε άλλο (για τις απουσίες γράφω στη συνέχεια). Με βάση τα παραπάνω, επιτρεπτή βαθμολογία εξόδου από το Λύκειο, μπορεί να είναι ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ βαθμός από 0 - 20. Μόνο έτσι μπορεί ο καθηγητής, ελεύθερος συνείδησης, να αποδώσει στον κάθε μαθητή τον πραγματικό του βαθμό. Ο βαθμός, σταματά να γίνεται έτσι το άγιο δισκοπότηρο για τον μαθητή, αλλά και μέσο τιμωρίας από το Σχολείο. Αυτό που θα δείχνει, είναι το πραγματικό επίπεδο γνώσεων του παιδιού και στο ίδιο και στον γονέα που ενδιαφέρεται για το παιδί του. 3η ΠΡΟΤΑΣΗ Το όριο συνολικών απουσιών να πέσει για όλες τις περιπτώσεις (εκτός λόγων υγείας) σε αυτό των 60-70, με 20-30 αδικαιολόγητες. Γνωρίζουμε όλοι, καθηγητές, μαθητές και δυστυχώς γονείς, ότι τα παιδιά (της Γ τάξης κυρίως) εκμεταλεύονται το αδιανόητο όριο των 164 απουσιών (με "υψηλή" βαθμολογία). Έτσι, σταματούν να έρχονται στο σχολείο 1 με 1,5 μήνα πριν το τέλος της χρονιάς, με την ύλη να μην έχει προλάβει να ολοκληρωθεί και τους καθηγητές, έχοντάς το υπόψη, να βιάζονται να στριμώξουν τα μαθήματα, πριν χάσουν τους μαθητές από την τάξη. Παρόλα αυτά, και εν γνώσει ξανατονίζω των γονέων τους, τα παιδιά προσέρχονται στα προγραμματισμένα πρωινά μαθήματα των φροντιστηρίων, την ώρα που θα έπρεπε να είναι στο σχολείο. Και εν πάσει περιπτώσει, αν θέλει ένα παιδί να κάνει φροντιστήριο (σε επίσημο), δεν μπορούμε να του το απαγορέψουμε. Αποδεχόμενοι όμως την κατάσταση, οι μαθητές να προτιμούν το πρωινό φροντιστήριο, από το πρωινό σχολείο, αυτό που πετυχαίνουμε, είναι να γινόμαστε θύματα εμπαιγμού. Μην μου πείτε ότι αυτά δεν τα γνωρίζετε όλοι. ΕΠΙΛΟΓΟΣ - Ό,τι περιέγραψα, αποτελεί ένα Λύκειο ανοικτό στην κοινωνία και απελευθερωμένο από πολλούς βραχνάδες. Και το κυριότερο, μπορεί να επιτευχθεί εντελώς ανέξοδα. Δεν χρειάζονται κονδύλια για να γίνουν τα παραπάνω. Μόνο γενναίες αποφάσεις, που θα ταράξουν τα νερά, για όσους μπορούν να τις λάβουν. - Όλα τα παραπάνω, εννοείται ότι έχουν νόημα, αν απεμπλακεί πραγματικά, η σύνδεση του Λυκείου (Γενικό/ΕΠΑΛ) από την είσοδο σε τριτοβάθμια ιδρύματα. Να βρεθεί ένας άλλος τρόπος για είσοδο σ' αυτά. Προπαρασκευαστικό έτος στα ίδια τα ιδρύματα ή οτιδήποτε άλλο εκτός Λυκείων. Ας το βρουν οι ειδήμονες. Το παρόν σχέδιο, όπως και το προηγούμενο της κ. Διαμαντοπούλου, που συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη βαθμολογία των μαθητών για την είσοδό τους στην Γ/θμια εκπ/ση, κινείται σε λάθος δρόμο. - Όταν γνωρίζεις ότι, το πιθανότερο είναι να μην φτάσεις στη σύνταξη ως εκπαιδευτικός, παρόλο που σου αρέσει αυτό το λειτούργημα, η γλώσσα λύνεται. Τα 'πα και ησύχασα που λένε... Υ.Γ. Προερχόμενος από τον ιδ. τομέα της ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ, ήρθα με βλέψεις στην εκπαίδευση, ώστε το αντικείμενο αυτό να διδάσκεται σωστά στους μελλοντικούς εργαζόμενους. Δείτε και το άρθρο μου στο ΒΗΜΑ, για την πλήρη και απαράδεκτη κατάργηση ουσιαστικών μαθημάτων ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ, από τα Γενικά Λύκεια στο http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=525565 Χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, Ιορδάνης Σαββουλίδης Εκπαιδευτικός ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ