Αρχική Υπηρεσιακές Μεταβολές του Εκπαιδευτικού Προσωπικού - Κρίση και την Επιλογή των Στελεχών της ΕκπαίδευσηςΒ΄ Κρίση και Επιλογή των Στελεχών της ΕκπαίδευσηςΣχόλιο του χρήστη Γιώργης | 27 Νοεμβρίου 2009, 20:20
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Διαπιστώνουμε ότι η διοικητική οργάνωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, είναι συγκεντρωτική, δύσκαμπτη και πολυδάπανη με μόνιμα χαρακτηριστικά του την πολυνομία, την έλλειψη συνέχειας και τις χρονοβόρες διαδικασίες, αφού οι περισσότερες αρμοδιότητες ασκούνται από την κεντρική υπηρεσία του ΥΠ.Ε.Π.Θ. και η οποία διαθέτει την αποφασιστική αρμοδιότητα για κάθε είδους διοικητική απόφαση. Επιπλέον τα στελέχη της εκπαίδευσης και ειδικότερα ο διευθυντής του σχολείου λειτουργεί εκτελεστικά των πράξεων των διοικητικών αρχών, παραδοσιακά, γραφειοκρατικά, αποφασίζει μόνος τους χωρίς τη συμμετοχή άλλων εμπλεκομένων για τα θέματα του σχολείου, αποδυναμωμένος, ευθυνόφοβος, χωρίς πρωτοβουλίες που δεν προβλέπονται από τη νομοθεσία, αποτραβηγμένος από τις εξελίξεις και την κοινωνία. Επιχειρεί να λύσει τα προβλήματα με μονομέρεια χωρίς πρόβλεψη καταστάσεων, χωρίς να διεκδικεί ευκαιρίες για τη σχολική μονάδα. Ο τρόπος επιλογής του αποτελεί μια από τις γενεσιουργές αιτίες των προαναφερόμενων χαρακτηριστικών του. Ο Σύλλογος Διδασκόντων περιορίζεται να λειτουργήσει σε ένα σύνθετο πλέγμα νόμων και κανονιστικών κειμένων από το οποίο δεν λείπουν οι αντιφάσεις και οι επικαλύψεις, που δυσχεραίνουν τη λήψη αποφάσεων, που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου . Έτσι μέσα από τη δυναμική του σχολείου καθρεπτίζεται η όξυνση των κοινωνικών αντιφάσεων, κάτω από την πίεση των οποίων το ίδιο το σχολείο παράγει και τις δικές του. Το γεγονός αυτό συνδέεται με μετασχηματισμούς, διεργασίες και δυναμικές που οριοθετούν το πλαίσιο για την υπέρβασή τους. Για αυτό απαιτείται: I.Την ενίσχυση του ρόλου του διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων, ώστε να αναπτυχθεί περαιτέρω η συμμετοχή, η συνεργασία, η συλλογικότητα στη δράση, η αυτογνωσία και η αποτελεσματικότητα των αποφάσεων. II.Την απλοποίηση των διαδικασιών με την εκχώρηση αρμοδιοτήτων και την αυτονομία κατά τη λήψη των αποφάσεων για θέματα παιδαγωγικών πρακτικών και μεθοδολογικών προσεγγίσεων. III.Την ενίσχυση της επαγγελματικής υπευθυνότητας και αυτοπεποίθησης των εκπαιδευτικών με την παροχή συγκροτημένης και καλά σχεδιασμένης επιμόρφωσης, που θα λαμβάνει υπόψη της όχι μόνο τις εκπαιδευτικές αλλά και τις κοινωνικές ανάγκες των επιμορφωμένων. Η θεματολογία της θα πρέπει να εστιάζει στον πυρήνα των καινοτόμων δράσεων (εκπαιδευτικό υλικό, στάσεις αξίες) και στα ζητήματα προγραμματισμού και σχεδιασμού του εκπαιδευτικού έργου. IV.Το άνοιγμα του σχολείου στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον με τη αξιοποίηση των τοπικών πόρων ανθρώπινων και μη, με προαπαιτούμενο την καλλιέργεια κουλτούρας συνεργασίας και συνυπευθυνότητας. Επιλογή Στελεχών: •Ισορροπία ανάμεσα στην εμπειρία και τα επιστημονικά προσόντα. •Βελτιστοποίηση των αντικειμενικών κριτηρίων που θα σκιαγραφούν το προφίλ του υποψηφίου. •Αποδυνάμωση του ρόλου της συνέντευξης. •Προφανώς όχι συνεχείς αλλαγές των νόμων για την επιλογή στελεχών, διακομματική δέσμευση για διατήρηση του νομοθετικού καθεστώτος πέραν της κυβερνητικής τετραετίας. •Αξιολόγηση του έργου τους με διαρκή επιμόρφωση των στελεχών, ενίσχυση του ρόλου τους θεσμικά, οικονομικά, επιστημονικά.