Η γνώση της αλγοριθμικής και του προγραμματισμού είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από τις βασικές δεξιότητες χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών, τις οποίες οι μαθητές μπορούν να αποκτούν μέχρι την Γ’ Γυμνασίου, κάτι που σωστά αποτελεί και πρόταση του Υπουργείου. Πρόκειται για ένα μαθησιακό αντικείμενο το οποίο εξασκεί το νου και την κριτική ικανότητα των μαθητών. Θεωρώ ότι όλοι οι μαθητές θα έπρεπε να διδάσκονται τις βασικές αρχές της αλγοριθμικής ως μάθημα γενικής παιδείας.
Επίσης πιστεύω ότι το μάθημα του προγραμματισμού θα έπρεπε να παραμείνει ανάμεσα στα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα, αφού υπάρχουν πάρα πολλά τμήματα που έχουν ως βασικό τους αντικείμενο τον προγραμματισμό, αλλά και το μάθημα υπάρχει σε αρκετά τμήματα διαφορετικού αντικειμένου όπως το Μαθηματικό ή το Φυσικό. Με αυτή την πρόταση δεν υποβαθμίζω τη σημασία της επιστήμης της Χημείας, η οποία κατανοώ ότι είναι απαραίτητη σε αρκετές άλλες σχολές. Θα μπορούσε να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να επιλέγουν σε ποιο μάθημα θα εξεταστούν ανάλογα με τον προσανατολισμό τους ή κάποιες σχολές που απαιτούν γνώσεις Χημείας, να ενταχθούν στο πεδίο των Επιστημών Υγείας και να παραμείνουν χωριστά μόνο οι καθαρά Τεχνολογικές Σχολές. Ως διαφορετική επιλογή θα μπορούσα να προτείνω, να ζητηθεί από τις Σχολές να ορίσουν τις επιστήμες που θεωρούν απαραίτητες προς εξέταση, για την εισαγωγή των νέων φοιτητών σε αυτές.
Στην ψηφιακή εποχή που διανύουμε ο προγραμματισμός αποτελεί το βασικότερο τομέα εύρεσης εργασίας και πιστεύω ότι ο ρόλος της αλγοριθμικής πρέπει να ενισχυθεί και όχι να υποβιβασθεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ώστε ακόμα και μαθητές οι οποίοι μετά το πέρας της φοίτησης τους στο σχολείο, δεν εισάγονται σε πανεπιστημιακά τμήματα, να έχουν τα ερεθίσματα και τις βασικές γνώσεις να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό το αντικείμενο. Τέλος να αναφέρω, ότι ακόμα και νέοι οι οποίοι αποφοιτούν από σχολές φαινομενικά άσχετες με τον προγραμματισμό, στην εργασιακή τους πορεία αναγκάζονται να τον συνδυάσουν με το μαθησιακό αντικείμενο των σπουδών τους, μιας και σήμερα τα πάντα καταλήγουν να είναι ψηφιοποιημένα και μηχανογραφημένα.
Τέλος, να επισημάνω ότι έχω αμφιβολίες για το κατά πόσον μπορεί να εξυπηρετήσει σε κάτι, η διδασκαλία της Πληροφορικής σε μαθητές πολύ μικρής ηλικίας, όπως η Πρώτη και Δευτέρα Δημοτικού, όπου οι μαθητές ακόμα αποκτούν τις βασικές τους γνώσεις και βλέπουν τον υπολογιστή ως παιχνίδι. Ίσως θα ήταν καλύτερα το μάθημα να ξεκινήσει να διδάσκεται από μεγαλύτερη τάξη, όπως π.χ. η Τετάρτη Δημοτικού.
Η γνώση της αλγοριθμικής και του προγραμματισμού είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από τις βασικές δεξιότητες χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών, τις οποίες οι μαθητές μπορούν να αποκτούν μέχρι την Γ’ Γυμνασίου, κάτι που σωστά αποτελεί και πρόταση του Υπουργείου. Πρόκειται για ένα μαθησιακό αντικείμενο το οποίο εξασκεί το νου και την κριτική ικανότητα των μαθητών. Θεωρώ ότι όλοι οι μαθητές θα έπρεπε να διδάσκονται τις βασικές αρχές της αλγοριθμικής ως μάθημα γενικής παιδείας. Επίσης πιστεύω ότι το μάθημα του προγραμματισμού θα έπρεπε να παραμείνει ανάμεσα στα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα, αφού υπάρχουν πάρα πολλά τμήματα που έχουν ως βασικό τους αντικείμενο τον προγραμματισμό, αλλά και το μάθημα υπάρχει σε αρκετά τμήματα διαφορετικού αντικειμένου όπως το Μαθηματικό ή το Φυσικό. Με αυτή την πρόταση δεν υποβαθμίζω τη σημασία της επιστήμης της Χημείας, η οποία κατανοώ ότι είναι απαραίτητη σε αρκετές άλλες σχολές. Θα μπορούσε να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να επιλέγουν σε ποιο μάθημα θα εξεταστούν ανάλογα με τον προσανατολισμό τους ή κάποιες σχολές που απαιτούν γνώσεις Χημείας, να ενταχθούν στο πεδίο των Επιστημών Υγείας και να παραμείνουν χωριστά μόνο οι καθαρά Τεχνολογικές Σχολές. Ως διαφορετική επιλογή θα μπορούσα να προτείνω, να ζητηθεί από τις Σχολές να ορίσουν τις επιστήμες που θεωρούν απαραίτητες προς εξέταση, για την εισαγωγή των νέων φοιτητών σε αυτές. Στην ψηφιακή εποχή που διανύουμε ο προγραμματισμός αποτελεί το βασικότερο τομέα εύρεσης εργασίας και πιστεύω ότι ο ρόλος της αλγοριθμικής πρέπει να ενισχυθεί και όχι να υποβιβασθεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ώστε ακόμα και μαθητές οι οποίοι μετά το πέρας της φοίτησης τους στο σχολείο, δεν εισάγονται σε πανεπιστημιακά τμήματα, να έχουν τα ερεθίσματα και τις βασικές γνώσεις να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό το αντικείμενο. Τέλος να αναφέρω, ότι ακόμα και νέοι οι οποίοι αποφοιτούν από σχολές φαινομενικά άσχετες με τον προγραμματισμό, στην εργασιακή τους πορεία αναγκάζονται να τον συνδυάσουν με το μαθησιακό αντικείμενο των σπουδών τους, μιας και σήμερα τα πάντα καταλήγουν να είναι ψηφιοποιημένα και μηχανογραφημένα. Τέλος, να επισημάνω ότι έχω αμφιβολίες για το κατά πόσον μπορεί να εξυπηρετήσει σε κάτι, η διδασκαλία της Πληροφορικής σε μαθητές πολύ μικρής ηλικίας, όπως η Πρώτη και Δευτέρα Δημοτικού, όπου οι μαθητές ακόμα αποκτούν τις βασικές τους γνώσεις και βλέπουν τον υπολογιστή ως παιχνίδι. Ίσως θα ήταν καλύτερα το μάθημα να ξεκινήσει να διδάσκεται από μεγαλύτερη τάξη, όπως π.χ. η Τετάρτη Δημοτικού.