Καλησπέρα,
ως πάσχων από ελκώδη κολίτιδα τα τελευταία 9 χρόνια, θεωρώ πως η παράγραφος 22 του άρθρου 39 θα πρέπει να επανεξεταστεί. Το άρθρο μιλάει για "...πάσχοντες από ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο εντέρου (νόσο Crohn και ελκώδη κολίτιδα) με συνεχή ενεργότητα μετά την ηλικία των 14 ετών παρά τη βιολογική θεραπεία…».
Τόσο η νόσος του Κρον όσο και η ελκώδης κολίτιδα είναι δύο ασθένειες με εξάρσεις και υφέσεις σε όλη τη ζωή του ασθενούς. Εξού δεν μπορούμε να μιλάμε για "ενεργότητα" της νόσου, αφού η νόσος υπάρχει μονίμως. Επίσης, υπάρχουν εξίσου σκληρές θεραπείες πέρα από τις βιολογικές για την αντιμετώπιση της νόσου, όπως είναι τα κορτικοειδή και τα ανοσοκατασταλτικά, που καθιστούν εξίσου δύσκολη την ήδη απαιτητική ζωή των μαθητών.
Θα πρότεινα στην συγκεκριμένη παράγραφο να μην γίνεται αναφορά στην ενεργότητα της νόσου, αφού μιλάμε για μόνιμα ενεργή νόσο. Επίσης δεν θα πρέπει να περιορίζεται στους λαμβάνοντες βιολογική θεραπεία, αλλά σε όλους τους ασθενείς.
Ευχαριστώ,
Γιώργος Μ.
Καλησπέρα, ως πάσχων από ελκώδη κολίτιδα τα τελευταία 9 χρόνια, θεωρώ πως η παράγραφος 22 του άρθρου 39 θα πρέπει να επανεξεταστεί. Το άρθρο μιλάει για "...πάσχοντες από ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο εντέρου (νόσο Crohn και ελκώδη κολίτιδα) με συνεχή ενεργότητα μετά την ηλικία των 14 ετών παρά τη βιολογική θεραπεία…». Τόσο η νόσος του Κρον όσο και η ελκώδης κολίτιδα είναι δύο ασθένειες με εξάρσεις και υφέσεις σε όλη τη ζωή του ασθενούς. Εξού δεν μπορούμε να μιλάμε για "ενεργότητα" της νόσου, αφού η νόσος υπάρχει μονίμως. Επίσης, υπάρχουν εξίσου σκληρές θεραπείες πέρα από τις βιολογικές για την αντιμετώπιση της νόσου, όπως είναι τα κορτικοειδή και τα ανοσοκατασταλτικά, που καθιστούν εξίσου δύσκολη την ήδη απαιτητική ζωή των μαθητών. Θα πρότεινα στην συγκεκριμένη παράγραφο να μην γίνεται αναφορά στην ενεργότητα της νόσου, αφού μιλάμε για μόνιμα ενεργή νόσο. Επίσης δεν θα πρέπει να περιορίζεται στους λαμβάνοντες βιολογική θεραπεία, αλλά σε όλους τους ασθενείς. Ευχαριστώ, Γιώργος Μ.