Το παρόν σχέδιο νόμου αφήνει άλυτο ένα μείζον πρόβλημα της τεχνικής εκπαίδευσης, που είναι η κατάργηση των ειδικοτήτων που σχετίζονται με την υγεία από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας έχει εκφράσει την άποψη ότι δεν υπάρχει σκοπιμότητα να παρέχονται αυτές οι ειδικότητες από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έτσι όμως και με την παράλληλη εξαίρεση των ειδικοτήτων αυτών από τις μελλοντικές ΣΕΚ, μηδενίζεται η πρόσβαση των αποφοίτων Γυμνασίου σε αυτές τις ειδικότητες. Οι υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας προς τους μαθητές που δε μπορούν πια να επιλέξουν τον τομέα υγείας των ΕΠΑΛ, για μεταγυμνασιακά ΙΕΚ των αντίστοιχων ειδικοτήτων δε βρήκαν τη θέση τους στο παρόν σχέδιο νόμου.
Οι μαθητές αυτοί έχουν την επιλογή ή να τελειώσουν το γενικό λύκειο και έπειτα να φοιτήσουν σε ΙΕΚ ή να φοιτήσουν στο ΕΠΑΛ αλλάζοντας όμως ειδικότητα. Και ενώ ως επιστήμονας υγείας προτιμώ σαφώς ο μελλοντικός καταρτησμένος βοηθός μου να είναι απόφοιτος λυκείου, αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι εύκολο αυτά τα παιδιά να τελειώσουν το γενικό λύκειο. Και αυτό επειδή το επίπεδο δυσκολίας του γενικού λυκείου (καλώς, αν το θέλετε) ανεβαίνει. Το γενικό λύκειο απαιτεί από το μαθητή να εντρυφήσει στις βασικές επιστήμες αποκτώντας εξειδικευμένες επιστημονικές δεξιότητες που ενδεχομένως να μη του χρειαστούν ούτε στο πανεπιστήμιο (προσωπική πείρα). Φοβάμαι κύριε υπουργέ ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα σπουδών που μελετήσατε και σας οδήγησαν στην κατάργηση του τομέα υγείας των ΕΠΑΛ προέρχονται από χώρες που παρέχουν πιο εύκολα προσβάσιμη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που δίνει στο μαθητή τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τις κλίσεις του και με κατευθύνσεις συνδεδεμένες με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και που δεν απαιτούν απ' αυτόν επιστημονική εξειδίκευση.
Προτείνω λοιπόν αν όχι την επανίδρυση των ειδικοτήτων υγείας στο ΕΠΑΛ, τουλάχιστον την καθιέρωσή τους στις νέες ΣΕΚ ώτσι ώστε οι μετρίου επιπέδου μαθητές αλλά με κλίση και φιλομάθεια πάνω στο αντικείμενο της υγείας να μην ετεροκατευθυνθούν.
Το παρόν σχέδιο νόμου αφήνει άλυτο ένα μείζον πρόβλημα της τεχνικής εκπαίδευσης, που είναι η κατάργηση των ειδικοτήτων που σχετίζονται με την υγεία από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας έχει εκφράσει την άποψη ότι δεν υπάρχει σκοπιμότητα να παρέχονται αυτές οι ειδικότητες από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έτσι όμως και με την παράλληλη εξαίρεση των ειδικοτήτων αυτών από τις μελλοντικές ΣΕΚ, μηδενίζεται η πρόσβαση των αποφοίτων Γυμνασίου σε αυτές τις ειδικότητες. Οι υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας προς τους μαθητές που δε μπορούν πια να επιλέξουν τον τομέα υγείας των ΕΠΑΛ, για μεταγυμνασιακά ΙΕΚ των αντίστοιχων ειδικοτήτων δε βρήκαν τη θέση τους στο παρόν σχέδιο νόμου. Οι μαθητές αυτοί έχουν την επιλογή ή να τελειώσουν το γενικό λύκειο και έπειτα να φοιτήσουν σε ΙΕΚ ή να φοιτήσουν στο ΕΠΑΛ αλλάζοντας όμως ειδικότητα. Και ενώ ως επιστήμονας υγείας προτιμώ σαφώς ο μελλοντικός καταρτησμένος βοηθός μου να είναι απόφοιτος λυκείου, αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι εύκολο αυτά τα παιδιά να τελειώσουν το γενικό λύκειο. Και αυτό επειδή το επίπεδο δυσκολίας του γενικού λυκείου (καλώς, αν το θέλετε) ανεβαίνει. Το γενικό λύκειο απαιτεί από το μαθητή να εντρυφήσει στις βασικές επιστήμες αποκτώντας εξειδικευμένες επιστημονικές δεξιότητες που ενδεχομένως να μη του χρειαστούν ούτε στο πανεπιστήμιο (προσωπική πείρα). Φοβάμαι κύριε υπουργέ ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα σπουδών που μελετήσατε και σας οδήγησαν στην κατάργηση του τομέα υγείας των ΕΠΑΛ προέρχονται από χώρες που παρέχουν πιο εύκολα προσβάσιμη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που δίνει στο μαθητή τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τις κλίσεις του και με κατευθύνσεις συνδεδεμένες με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και που δεν απαιτούν απ' αυτόν επιστημονική εξειδίκευση. Προτείνω λοιπόν αν όχι την επανίδρυση των ειδικοτήτων υγείας στο ΕΠΑΛ, τουλάχιστον την καθιέρωσή τους στις νέες ΣΕΚ ώτσι ώστε οι μετρίου επιπέδου μαθητές αλλά με κλίση και φιλομάθεια πάνω στο αντικείμενο της υγείας να μην ετεροκατευθυνθούν.