Επειδή οι κύριοι της πληροφορικής έχουν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και ως ένα βαθμό είναι κατανοητή η αγωνία τους για τις οργανικές τους θέσεις , όμως δεν τους δίνει το δικαίωμα σε έναν σοβαρό δημόσιο διάλογο να λένε ανυπόστατα πράγματα και κυρίως να επιτίθενται σε άλλους επιστημονικούς κλάδους για να σώσουν τον εαυτό τους. Πιο συγκεκριμένα η "θεοποίηση" της επιστήμης της πληροφορικής δεν πείθει κανέναν. Ως γνωστόν η επιστήμη αυτή δε μετρά παρά κάποιες δεκαετίες ζωής μπροστά στους αιώνες ύπαρξης των υπολοίπων επιστημών. Κάποιοι κύριοι μάλιστα προσπάθησαν να υπερασπιστούν από τον εικονικό τους κόσμο την εικονική πραγματικότητα της πληροφορικής και να της αποδώσουν τα μέγιστα όσον αφορά την υποτιθέμενη καλλιέργεια δεξιοτήτων που αυτή προσφέρει στους μαθητές. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητήσουν την επιστήμη της Χημείας, την κατεξοχήν πειραματική (και όχι εικονική) επιστήμη πως δήθεν δε χρειάζεται στους επίδοξους πληροφορικάριους ή στους μελλοντικούς φοιτητές πολυτεχνικών σχολών. Η «αναγκαιότητα» της πληροφορικής στα σχολεία δεν συγκρίνεται με την αναγκαιότητα της Χημείας. Τι να πρωτοαριθμήσει κανείς στη σημασία της στην αλλαγή της κοινωνίας μας διαχρονικά : φωτιά , πυρίτιδα-εκρηκτικά , πλαστικά , καύσιμα , φάρμακα , τρόφιμα , χρώματα , λιπάσματα , μέταλλα , ημιαγωγοί ,απορρυπαντικά ,καλλυντικά ,ποτά, γεωργικά και κτηνιατρικά σκευάσματα , ρύπανση περιβάλλοντος , ανακύκλωση , βιοχημεία , βιοτεχνολογία , χημική ανάλυση , εγκληματολογία ….
Η Χημεία είναι παντού όμως κάποιοι κύριοι δεν την βλέπουν ή δεν θέλουν να τη δουν για προσωπικά μικροσυμφέροντα και σε βάρος της εκπαιδευόμενης νεολαίας.
Άραγε γνωρίζουν τη συμβολή της Χημείας στην ανάπτυξη των υλικών που αποτελούν πρώτη ύλη για την κατασκευή των ηλεκτρονικών υπολογιστών ή μήπως δεν τους ενδιαφέρει όπως δεν ενδιαφέρει έναν αδαή η βαθύτερη γνώση για τη λειτουργία μιας συσκευής παρά μόνο ο χειρισμός της; Με λίγα λόγια χωρίς Χημεία δεν θα υπήρχαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και κατ’ επέκταση και η εφαρμοσμένη πληροφορική . Επίσης πως έχουν την απαίτηση οι κύριοι των πολυτεχνικών σχολών να έχουν (πολύ κακώς για μένα) σαν πρώτη και δεύτερη ανάθεση μαθήματα Χημείας στο σχολείο χωρίς αυτά να είναι απαραίτητα κατά την εισαγωγή τους σε πολυτεχνικές σχολές όπου στα προγράμματα σπουδών τους περιλαμβάνονται μαθήματα Χημείας;
Όσο για τους κύριους που αναφέρονται στο πρόγραμμα σπουδών της Βαυαρίας να διαβάσουν τι λέει στην παράγραφο για τη Χημεία (Chemie) όπου μεταξύ των άλλων την περιγράφει ως βασικό πειραματικό μάθημα που βελτιώνει τις δεξιότητες των μαθητών. Ενδιαφέρον μάλιστα θα είχε οι ίδιοι κύριοι να πρότειναν στις αρμόδιες αρχές της Βαυαρίας τη μείωση ή ακόμα και την κατάργηση μαθημάτων Χημείας , σε μια χώρα με τεράστια ιστορία στην Χημεία που τόσα οφείλει σε αυτή τη κεντρική επιστήμη. Το πιο πιθανό θα ήταν να τους «έπαιρναν με τις κλωτσιές» , διότι αυτό θα αποτελούσε βλασφημία.
Η «Χημική σκέψη» προφανώς και είναι καλύτερη από την «αλγοριθμική σκέψη» , είναι η πραγματικότητα και όχι εικονικότητα.
Με όλα τα παραπάνω θα ήθελα να προτείνω , στις ήδη υπάρχουσες ώρες Χημείας στο Γενικό κι Επαγγελματικό Λύκειο και την εισαγωγή επιπλέον διακριτών εργαστηριακών ορών στο μάθημα της Χημείας για την καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη διδασκαλία αυτού του τόσο βασικού και απαραίτητου μαθήματος.
Επειδή οι κύριοι της πληροφορικής έχουν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και ως ένα βαθμό είναι κατανοητή η αγωνία τους για τις οργανικές τους θέσεις , όμως δεν τους δίνει το δικαίωμα σε έναν σοβαρό δημόσιο διάλογο να λένε ανυπόστατα πράγματα και κυρίως να επιτίθενται σε άλλους επιστημονικούς κλάδους για να σώσουν τον εαυτό τους. Πιο συγκεκριμένα η "θεοποίηση" της επιστήμης της πληροφορικής δεν πείθει κανέναν. Ως γνωστόν η επιστήμη αυτή δε μετρά παρά κάποιες δεκαετίες ζωής μπροστά στους αιώνες ύπαρξης των υπολοίπων επιστημών. Κάποιοι κύριοι μάλιστα προσπάθησαν να υπερασπιστούν από τον εικονικό τους κόσμο την εικονική πραγματικότητα της πληροφορικής και να της αποδώσουν τα μέγιστα όσον αφορά την υποτιθέμενη καλλιέργεια δεξιοτήτων που αυτή προσφέρει στους μαθητές. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητήσουν την επιστήμη της Χημείας, την κατεξοχήν πειραματική (και όχι εικονική) επιστήμη πως δήθεν δε χρειάζεται στους επίδοξους πληροφορικάριους ή στους μελλοντικούς φοιτητές πολυτεχνικών σχολών. Η «αναγκαιότητα» της πληροφορικής στα σχολεία δεν συγκρίνεται με την αναγκαιότητα της Χημείας. Τι να πρωτοαριθμήσει κανείς στη σημασία της στην αλλαγή της κοινωνίας μας διαχρονικά : φωτιά , πυρίτιδα-εκρηκτικά , πλαστικά , καύσιμα , φάρμακα , τρόφιμα , χρώματα , λιπάσματα , μέταλλα , ημιαγωγοί ,απορρυπαντικά ,καλλυντικά ,ποτά, γεωργικά και κτηνιατρικά σκευάσματα , ρύπανση περιβάλλοντος , ανακύκλωση , βιοχημεία , βιοτεχνολογία , χημική ανάλυση , εγκληματολογία …. Η Χημεία είναι παντού όμως κάποιοι κύριοι δεν την βλέπουν ή δεν θέλουν να τη δουν για προσωπικά μικροσυμφέροντα και σε βάρος της εκπαιδευόμενης νεολαίας. Άραγε γνωρίζουν τη συμβολή της Χημείας στην ανάπτυξη των υλικών που αποτελούν πρώτη ύλη για την κατασκευή των ηλεκτρονικών υπολογιστών ή μήπως δεν τους ενδιαφέρει όπως δεν ενδιαφέρει έναν αδαή η βαθύτερη γνώση για τη λειτουργία μιας συσκευής παρά μόνο ο χειρισμός της; Με λίγα λόγια χωρίς Χημεία δεν θα υπήρχαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και κατ’ επέκταση και η εφαρμοσμένη πληροφορική . Επίσης πως έχουν την απαίτηση οι κύριοι των πολυτεχνικών σχολών να έχουν (πολύ κακώς για μένα) σαν πρώτη και δεύτερη ανάθεση μαθήματα Χημείας στο σχολείο χωρίς αυτά να είναι απαραίτητα κατά την εισαγωγή τους σε πολυτεχνικές σχολές όπου στα προγράμματα σπουδών τους περιλαμβάνονται μαθήματα Χημείας; Όσο για τους κύριους που αναφέρονται στο πρόγραμμα σπουδών της Βαυαρίας να διαβάσουν τι λέει στην παράγραφο για τη Χημεία (Chemie) όπου μεταξύ των άλλων την περιγράφει ως βασικό πειραματικό μάθημα που βελτιώνει τις δεξιότητες των μαθητών. Ενδιαφέρον μάλιστα θα είχε οι ίδιοι κύριοι να πρότειναν στις αρμόδιες αρχές της Βαυαρίας τη μείωση ή ακόμα και την κατάργηση μαθημάτων Χημείας , σε μια χώρα με τεράστια ιστορία στην Χημεία που τόσα οφείλει σε αυτή τη κεντρική επιστήμη. Το πιο πιθανό θα ήταν να τους «έπαιρναν με τις κλωτσιές» , διότι αυτό θα αποτελούσε βλασφημία. Η «Χημική σκέψη» προφανώς και είναι καλύτερη από την «αλγοριθμική σκέψη» , είναι η πραγματικότητα και όχι εικονικότητα. Με όλα τα παραπάνω θα ήθελα να προτείνω , στις ήδη υπάρχουσες ώρες Χημείας στο Γενικό κι Επαγγελματικό Λύκειο και την εισαγωγή επιπλέον διακριτών εργαστηριακών ορών στο μάθημα της Χημείας για την καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη διδασκαλία αυτού του τόσο βασικού και απαραίτητου μαθήματος.