Κύριοι,
θεωρώ μέγιστο λάθος την κατάργηση της Λογοτεχνίας ως μάθημα της Θεωρητικής Κατεύθυνσης. Ναι, ήταν δύσκολη. Ναι, ίσως χρειαζόταν αναθεώρηση ο τρόπος διδασκαλίας και κυρίως ο τρόπος εξέτασης. Όμως στο τέλος της σχολικής χρονιάς οι μαθητές από αυτό το μάθημα ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΝ. Μάθαιναν,χαίρονταν,απολάμβαναν και συχνά, ερωτεύονταν το διαβασμα.
Γιατί πρέπει το Νέο Λύκειο να καταργήσει αυτή τη δυνατότητα και να γυρίσει στο σφιχτό, κανονιστικό και άνευρο τρίπτυχο Λατινικά, Αρχαία, Ιστορία;
Γιατί πρέπει οι κλασικές σπουδές ΠΑΝΤΑ να πέφτουν στην παγίδα της αποστήθισης και της γραμματικοσυντακτικής νεκροτομής και να μην επιχειρείται και η ανάλυση, η διεύρυνση, η απόλαυση, που δίνουν η ερμηνεία και η εμβάθυνση ενός λογοτεχνικού κειμένου;
Γιατί πρέπει όλες οι προγραμματικές και πανηγυρικές δηλώσεις των αναλυτικών προγραμμάτων να αυτοαναιρούνται διαρκώς; (Θυμίζω ότι στην εισαγωγή του εν λόγω βιβλίου διατυμπανίζεται μετά βαΐων και κλάδων η πρόθεση των συντακτών του βιβλίου να ανανεώνεται ανά εύλογα χρονικά διαστήματα το βιβλίο προκειμένου να αποτελέσει ένα είδος λογοτεχνικού περιοδικού). Τι κάνουμε αντί να το ανανεώσουμε; Το καταργούμε. Ευκολότερο και ανώδυνο.
Ποιος θα μας πάρει ποτέ στα σοβαρά;
Θεωρώ ότι πρέπει η λογοτεχνία να επιστρέψει στο ήδη φτωχότερο ελληνικό σχολείο. Είναι μια δυνατότητα για περισσότερο καλλιεργημένους ανθρώπους, που δεν πρέπει να την κλωτσήσουμε.
Κύριοι, θεωρώ μέγιστο λάθος την κατάργηση της Λογοτεχνίας ως μάθημα της Θεωρητικής Κατεύθυνσης. Ναι, ήταν δύσκολη. Ναι, ίσως χρειαζόταν αναθεώρηση ο τρόπος διδασκαλίας και κυρίως ο τρόπος εξέτασης. Όμως στο τέλος της σχολικής χρονιάς οι μαθητές από αυτό το μάθημα ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΝ. Μάθαιναν,χαίρονταν,απολάμβαναν και συχνά, ερωτεύονταν το διαβασμα. Γιατί πρέπει το Νέο Λύκειο να καταργήσει αυτή τη δυνατότητα και να γυρίσει στο σφιχτό, κανονιστικό και άνευρο τρίπτυχο Λατινικά, Αρχαία, Ιστορία; Γιατί πρέπει οι κλασικές σπουδές ΠΑΝΤΑ να πέφτουν στην παγίδα της αποστήθισης και της γραμματικοσυντακτικής νεκροτομής και να μην επιχειρείται και η ανάλυση, η διεύρυνση, η απόλαυση, που δίνουν η ερμηνεία και η εμβάθυνση ενός λογοτεχνικού κειμένου; Γιατί πρέπει όλες οι προγραμματικές και πανηγυρικές δηλώσεις των αναλυτικών προγραμμάτων να αυτοαναιρούνται διαρκώς; (Θυμίζω ότι στην εισαγωγή του εν λόγω βιβλίου διατυμπανίζεται μετά βαΐων και κλάδων η πρόθεση των συντακτών του βιβλίου να ανανεώνεται ανά εύλογα χρονικά διαστήματα το βιβλίο προκειμένου να αποτελέσει ένα είδος λογοτεχνικού περιοδικού). Τι κάνουμε αντί να το ανανεώσουμε; Το καταργούμε. Ευκολότερο και ανώδυνο. Ποιος θα μας πάρει ποτέ στα σοβαρά; Θεωρώ ότι πρέπει η λογοτεχνία να επιστρέψει στο ήδη φτωχότερο ελληνικό σχολείο. Είναι μια δυνατότητα για περισσότερο καλλιεργημένους ανθρώπους, που δεν πρέπει να την κλωτσήσουμε.