Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΕΣΠΟΙΝΑ Μ.' | 17 Αυγούστου 2013, 10:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μου φαίνεται αδιανόητο να παλεύουμε για τα αυτονόητα. Πρώτα θα αναφέρω την αναγκαιότητα ενός μάθήματος "Επιστήμης των υπολογιστών", ως ένα μάθημα γενικής παιδείας. Σε ένα κόσμο και μια εποχή που η τεχνολογία εξελίσσεται με απίστευτους ρυθμούς είναι το ελάχιστο εφόδιο που πρέπει να προσφέρουμε στον κάθε έναν έφηβο ανεξάρτητα των επιλογών του και της μετέπειτα πορείας του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο κόσμος "τρέχει" τεχνολογικά και το πρόγραμμα για το νέο λύκειο για όσο θα απουσιάζει η πληροφορική ως βασικό μαθημα γενικης παιδείας θα κρατήσει τους νέους μας καθηλωμένους απέναντι στις συνεχείς εξελίξεις.Είναι κρίμα. Τέλος θα αναφερθώ στο πιο εξειδικευμένο κομμάτι των 'προσανατολισμών' όπως ονομάζονται παραπάνω. Θα ήθελα να ήξερα το σκεπτικό ενός νέου (κατ όνομα μόνο) λυκείου που θα αναγκάσει τον υποψήφιο σχολών όπως Πληροφορικής αλλά και Μηχανολόγων, Ηλεκτρολόγων, Μαθηματικών και πολλές ακόμα να εμβαθύνει στη Χημεία και όχι στον Προγραμματισμό που θα του χρησιμέψει στην πορεία του στην Τριτοβάθμια. Δεν θέλω όμως να σταθώ στη πλευρά αυτή που λογικά και απαραίτητα θα πρέπει να επανεξεταστεί-γιατι θα δημιουργήσει προβλήματα και στις αντίστοιχες σχολές- αλλά να θίξω και μια άλλη πλευρά που μόνο όποιος ξέρει τι σημαίνει αλγοριθμική σκέψη μπορεί να καταλάβει την αναγκαιότητα ενός τέτοιου μαθήματος. Και επειδή είναι λογικό πολλοί συμπεριλαμβανομένων των δημιουργών του νέου λυκείου να μην ξέρουν επιτρέψτε μου να πω 2 λόγια. Είδα σε σχόλια κάποιων να αναφέρουν πολύ εύστοχα ένα τμήμα από τον πρόλογο του βιβλιου για την Ανάπτυξη εφαρμογών σε Προγραμματιστικό περιβάλλον αρα δεν υπάρχει λόγος να επαναληφθώ. Εγω θα μιλήσω για το συναίσθημα των μαθητών που διδάσκονται το μάθημα, για το πόσο καλό τους κάνει και στα υπόλοιπα μαθήματα , για το πόσο και με τι ωραίο τρόπο συγκροτείται η σκέψη τους σε μια ηλικία που αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει με παραινέσεις και συζητήσεις. Παιδιά που αισθάνονται ότι κατορθώνουν πολλά όταν δημιουργούν ένα πρόγραμμα , αισθάνονται την ικανοποίηση που τους προσφέρει το δημιουργημά τους όταν το βλέπουν ολοκληρωμένο...παιδιά στα οποία βλέπεις να συντελείται μεγαλη αλλαγή στον τρόπο σκέψης τους, στον τρόπο που βλέπουν και αντιλαμβάνονται τα πάντα γύρω τους. Θα κλείσω με την ελπίδα να σκεφτείτε πολύ την σοβαρή αυτή έλλειψη (θεωρώ ότι ένα μάθημα επιλογής στην Α λυκείου δεν είναι άξιο της επιστήμης και της δουλειάς που πρέπει να γίνει) και με την ελπίδα μια μέρα όλα τα παιδιά να διδάσκονται την αλγοριθμική σκέψη και τις αρχες του προγραμματισμού. Τότε ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος! Η ποιότητα της παιδειας που παρέχουμε στα παιδιά μας θα πρέπει να ακολουθεί την εποχή και τις ανάγκες του ανθρώπου και όχι τα νούμερα να καθορίζουν τι θα μάθουμε στα παιδιά μας...γιατι η κατάσταση δεν θα αλλάξει ποτέ.Δυστυχώς.