Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δέσποινα' | 17 Αυγούστου 2013, 14:57

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το ζητούμενο είναι να συμφωνήσουμε επιτέλους τι πρέπει να γνωρίζει ένας μαθητής-αυριανός πολίτης ώστε να διαχειρίζεται κριτικά τις πληροφορίες οι οποίες τον κατακλύζουν συνεχώς με τις ραγδαίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς της επιστήμης και να έχει τα απαραίτητα εφόδια ώστε να διεκδικήσει μια θέση στην αγορά εργασίας. Ο όλος προγραμματισμός πρέπει να αρχίσει από το Γυμνάσιο, μια βαθμίδα εκπαίδευσης, λίγο παραμελημένη κατά τη γνώμη μου, που ο μαθητής έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τα διακριτά αντικείμενα και πρέπει σε αυτή την υποχρεωτική βαθμίδα εκπαίδευσης να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει ουσιαστικά τις επιστήμες για να αποφασίσει στη συνέχεια τι είναι αυτό που τον ενδιαφέρει. Έτσι οι δικές μου προτάσεις είναι οι εξής: α) Θεωρώ απαραίτητο να μην υπάρχουν μονόωρα μαθήματα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο( κι αν δεν είναι δυνατόν αυτό τουλάχιστον σε όσα μάθηματα συνεχίζονται στο Λύκειο), ωστε ο μαθητής να έχει την δυνατότητα και να γνωρίσει την κάθε επιστήμη αλλά και να αλληλεπιδράσει με τον εκπαιδευτικό, να συζητήσει μαζί του, να τον γνωρίσει, να τον εμπιστευτεί.. Είμαστε άνθρωποι κι όχι μηχανές και ο καθένας μας χρειάζεται τουλάχιστον ένα δίωρο την εβδομάδα για να έρθει σε επαφή με τους μαθητές τους , να μάθει τα ονομάτα τους (προσωπικά στο μονόωρο μάθημα της χημείας δεν τα καταφέρνω ποτέ) και να τους μυήσει στο μαγικό κόσμο της επιστήμης –αντικειμένου του. β) Στα πλαίσια της Γενικής παιδείας τα βασικά αντικείμενα πρέπει να έχουν το χώρο και το χρόνο τους , ώστε να είναι αποτελεσματική η διδασκαλία και η μάθηση. Στο χώρο των φυσικών επιστημών για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να διδάσκεται η Χημεία μία ώρα την εβδομάδα (στο Γυμνάσιο) και να προλαβαίνει ο καθηγητής να χρησιμοποιεί ομαδοσυνεργατικά σχήματα διδασκαλίας, να επιβλέπει την πραγματοποιήση εργαστηριακών ασκήσεων, να χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες, να είναι κοντά στον μαθητή και στα προβλήματα του, να αξιολογεί κ.α. . Οι φυσικές επιστήμες επιτρέπουν στο μαθητή να γνωρίσει τον κόσμο που τον περιβάλλει και να στέκεται κριτικά απέναντι στις εξελίξεις που σημειώνονται σε όλους τους τομείς του, οπότε χρειάζονται απαραίτητα χρόνο και χώρο ως διακριτά αντικείμενα σε δίωρη βάση και ίσως μια επιπλέον ώρα για διαθεματικές προσεγγίσεις. Οι νέοι άνθρωποι πίσω από ένα κομπιούτερ ήδη από το δημοτικό, δεν μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το μυαλό και τα χέρια τους παρά μόνο για να πληκτρολογούν, ενώ μέσα σε ένα εργαστήριο χημείας είναι ελευθεροι , κινούνται, επικοινωνούν, εκτελούν πειράματα, εξάγουν συμπεράσματα… γ)"..Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων και η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση.." χρειάζεται μαθήματα στα οποία ο μαθητής να σκέφτεται σαν επιστήμονας και να μην είναι είναι καθηλωμένος σε μια καρέκλα, μαθήματα με ύλη όσο πιο κοντά στην καθημερινότητα του, ώστε να έχει θετική στάση προς αυτά,γιατί έτσι επιτυγχάνονται τα καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα.