Θεωρώ άδικο τον «πόλεμο χαρακωμάτων» που παίζεται αυτές τις ημέρες μεταξύ χημικών και πληροφορικαρίων και εξηγούμαι:
Είναι αλήθεια ότι τόσο η χημεία όσο και η εκμάθηση της αλγοριθμικής σκέψης προσφέρουν γνώσεις αναγκαίες σε πληθώρα τεχνολογικών επιστημών και σχολών.
Είναι επίσης αλήθεια ότι εδώ και μια δεκαετία, η Ένωση Ελλήνων Χημικών έχει καταδείξει εμπεριστατωμένα και επανειλημμένα τα πρόβληματα που δημιούργησε η πανθομολογούμενη υποβάθμιση της χημείας με την προηγούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Κατ΄ελάχιστον θα αναφέρω ότι οι εκπαιδευτικοί, χημικοί και όχι μόνο, όλων των βαθμίδων, έχουμε γίνει μάρτυρες περιπτώσεων μαθητών της νυν τεχνολογικής κατεύθυνσης που η ανεπάρκειά τους στη Χημεία είναι τόσο τραγική που οδηγεί ακόμη και σε εγκατάλειψη της σχολής τους. Άλλωστε, και χωρίς να μπορώ εδώ να επεκταθώ, η γνώση της Χημείας είναι γνώση εξαιρετικά θεμελιακή για τον καθένα ως ερμηνευτική της ίδιας της αλληλεπίδρασής μας με τον κόσμο. (Παραπέμπω ενδεικτικά όσους ενδιαφέρονται στην εξαιρετική εισαγωγή στη Χημεία του Donald Sadoway καθηγητή στο MIT http://www.youtube.com/watch?v=kI7D2lkcF8E&list=PL36EC6A6180271B0F ).
Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι η εξοικείωση με την αλγοριθμική σκέψη συντελεί στην αποτελεσματικότερη επίλυση προβλημάτων, κατά την γνώμη μου, ανεξαρτήτως ειδικότητας. Θεωρώ λοιπόν ότι η διδασκαλία της αλγοριθμικής σκέψης-πληροφορικής πράγματι θα έπρεπε να είναι προαπαιτούμενο σε όλες τις σχολές. Κοντολογής, δεν περισσεύει καμία από τις δύο ειδικότητες.
Προτείνω λοιπόν την εξής λύση αφού κάνω μια απαραίτητη εισαγωγή:
Νομίζω ότι δεν έχει προσεχθεί δεόντως η έκταση και το είδος της γνώσης των μαθηματικών που τίθεται ως προαπαιτούμενη στις εξετάσεις. Πρόκειται για μία τεράστια έμφαση στην Ανάλυση (αμφιβάλλω αν σε τόσο εξαντλητικό βαθμό εξυπηρετεί κάτι στις περισσότερες σχολές). Παράλληλα, έχει εξοβελιστεί η αποδεικτική λογική και η καλλιέργεια της σκέψης που προσφέρει η Άλγεβρα (πίνακες, ορίζουσες, διανυσματικοί χώροι κλπ… τα θυμούμαστε όσοι δώσαμε με τις δέσμες). Πρακτικά επίσης αγνοούνται η συνδυαστική, οι πιθανότητες και η μαθηματική λογική (Είναι ειρωνεία το ότι η άλγεβρα Boole διδασκόταν ως κομμάτι της ……ηλεκτρολογίας τεχνολογικής κατεύθυνσης).
Στο δια ταύτα λοιπόν προτείνω :η Χημεία να διδάσκεται όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο αλλά το μάθημα των μαθηματικών να μετονομασθεί σε ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ, να γίνεται σε ΌΛΟΥΣ τους τομείς με θετικές και τεχνολογικές επιστήμες, μειώνοντας (κατα 2 τουλάχιστον) τις ώρες των καθαρών μαθηματικών που θα αποδοθούν στην πληροφορική. Οι δύο κλάδοι του μαθήματος να διδάσκονται παράλληλα στη διάρκεια του διδακτικού έτους ο καθένας από το αντίστοιχο συνάδελφο και να εξετάζονται ως ενιαίο μάθημα (όπως συνέβαινε μέχρι τώρα με το μάθημα Χημεία-Βιοχημεία). Η ύλη των μαθηματικών να εστιάζεται στα πραγματικά και πολύτιμα ουσιώδη της ανάλυσης και να συμπεριλαμβάνει τα ουσιώδη της άλγεβρας τα οποία συνδέονται με τις εφαρμογές στην αλγοριθμική σκέψη της πληροφορικής.
Νομίζω ότι έτσι επιτυγχάνεται ένας αναγκαίος εδώ και χρόνια εξορθολογισμός ώστε να προσφέρουμε στους αυριανούς επιστήμονες γνώσεις–θεμέλια για μια πιο στέρεα συνέχεια στην επιστημονική τους ζωή.
Θεωρώ άδικο τον «πόλεμο χαρακωμάτων» που παίζεται αυτές τις ημέρες μεταξύ χημικών και πληροφορικαρίων και εξηγούμαι: Είναι αλήθεια ότι τόσο η χημεία όσο και η εκμάθηση της αλγοριθμικής σκέψης προσφέρουν γνώσεις αναγκαίες σε πληθώρα τεχνολογικών επιστημών και σχολών. Είναι επίσης αλήθεια ότι εδώ και μια δεκαετία, η Ένωση Ελλήνων Χημικών έχει καταδείξει εμπεριστατωμένα και επανειλημμένα τα πρόβληματα που δημιούργησε η πανθομολογούμενη υποβάθμιση της χημείας με την προηγούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Κατ΄ελάχιστον θα αναφέρω ότι οι εκπαιδευτικοί, χημικοί και όχι μόνο, όλων των βαθμίδων, έχουμε γίνει μάρτυρες περιπτώσεων μαθητών της νυν τεχνολογικής κατεύθυνσης που η ανεπάρκειά τους στη Χημεία είναι τόσο τραγική που οδηγεί ακόμη και σε εγκατάλειψη της σχολής τους. Άλλωστε, και χωρίς να μπορώ εδώ να επεκταθώ, η γνώση της Χημείας είναι γνώση εξαιρετικά θεμελιακή για τον καθένα ως ερμηνευτική της ίδιας της αλληλεπίδρασής μας με τον κόσμο. (Παραπέμπω ενδεικτικά όσους ενδιαφέρονται στην εξαιρετική εισαγωγή στη Χημεία του Donald Sadoway καθηγητή στο MIT http://www.youtube.com/watch?v=kI7D2lkcF8E&list=PL36EC6A6180271B0F ). Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι η εξοικείωση με την αλγοριθμική σκέψη συντελεί στην αποτελεσματικότερη επίλυση προβλημάτων, κατά την γνώμη μου, ανεξαρτήτως ειδικότητας. Θεωρώ λοιπόν ότι η διδασκαλία της αλγοριθμικής σκέψης-πληροφορικής πράγματι θα έπρεπε να είναι προαπαιτούμενο σε όλες τις σχολές. Κοντολογής, δεν περισσεύει καμία από τις δύο ειδικότητες. Προτείνω λοιπόν την εξής λύση αφού κάνω μια απαραίτητη εισαγωγή: Νομίζω ότι δεν έχει προσεχθεί δεόντως η έκταση και το είδος της γνώσης των μαθηματικών που τίθεται ως προαπαιτούμενη στις εξετάσεις. Πρόκειται για μία τεράστια έμφαση στην Ανάλυση (αμφιβάλλω αν σε τόσο εξαντλητικό βαθμό εξυπηρετεί κάτι στις περισσότερες σχολές). Παράλληλα, έχει εξοβελιστεί η αποδεικτική λογική και η καλλιέργεια της σκέψης που προσφέρει η Άλγεβρα (πίνακες, ορίζουσες, διανυσματικοί χώροι κλπ… τα θυμούμαστε όσοι δώσαμε με τις δέσμες). Πρακτικά επίσης αγνοούνται η συνδυαστική, οι πιθανότητες και η μαθηματική λογική (Είναι ειρωνεία το ότι η άλγεβρα Boole διδασκόταν ως κομμάτι της ……ηλεκτρολογίας τεχνολογικής κατεύθυνσης). Στο δια ταύτα λοιπόν προτείνω :η Χημεία να διδάσκεται όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο αλλά το μάθημα των μαθηματικών να μετονομασθεί σε ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ, να γίνεται σε ΌΛΟΥΣ τους τομείς με θετικές και τεχνολογικές επιστήμες, μειώνοντας (κατα 2 τουλάχιστον) τις ώρες των καθαρών μαθηματικών που θα αποδοθούν στην πληροφορική. Οι δύο κλάδοι του μαθήματος να διδάσκονται παράλληλα στη διάρκεια του διδακτικού έτους ο καθένας από το αντίστοιχο συνάδελφο και να εξετάζονται ως ενιαίο μάθημα (όπως συνέβαινε μέχρι τώρα με το μάθημα Χημεία-Βιοχημεία). Η ύλη των μαθηματικών να εστιάζεται στα πραγματικά και πολύτιμα ουσιώδη της ανάλυσης και να συμπεριλαμβάνει τα ουσιώδη της άλγεβρας τα οποία συνδέονται με τις εφαρμογές στην αλγοριθμική σκέψη της πληροφορικής. Νομίζω ότι έτσι επιτυγχάνεται ένας αναγκαίος εδώ και χρόνια εξορθολογισμός ώστε να προσφέρουμε στους αυριανούς επιστήμονες γνώσεις–θεμέλια για μια πιο στέρεα συνέχεια στην επιστημονική τους ζωή.