Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Μπουρνατζίδης' | 27 Νοεμβρίου 2009, 23:21

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμα στελέχη του υπουργείου, εσείς που θα αποφασίσετε για τις τύχες μας,λάβετε, για μια φορά σ' αυτή τη χώρα που πληγώνει τα παιδιά της, υπόψη σας την ανθρώπινη πλευρά του αιτήματος μας για πραγματική απονομή δικαιοσύνης, χωρίς εξιλαστήρια θύματα αυτή τη φορά.Κι ας γίνει η αρχή από το χώρο της εκπαίδευσης που είναι η μόνη ελπίδα μας να γαλουχήσουμε τη νέα γενιά με νέα ιδανικά, όραμα για μια νέα εποχή για την Ελλάδα που θα αγαπάει όλα τα παιδιά της και θα τα ανταμοίβει για τους κόπους τους, για το μεράκι τους σ' αυτό που κάνουν. Ευαγγελίζεστε λοιπόν ότι θα αποκαταστήσετε αδικίες του παρελθόντος αλλά πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί. Πίσω από κάθε μέρα υπηρεσίας μας στο ελληνικό σχολείο κρύβεται μια πικρή ιστορία, ανθρώπινη ιστορία, που δεν μπορεί να λυθεί με μαθηματικό, τεχνοκρατικό τρόπο, με κομπιουτεράκια. Όχι τουλάχιστον στο χώρο της παιδείας. Για ποια ανθρωπιστική παιδεία να μιλήσουμε στους μαθητές μας;Ποιο όραμα, ποια ελπίδα να τους δώσουμε; Ίσως στους κόλπους των καθηγητών με προυπηρεσία, μαζεμένη σταλιά σταλιά,να βρίσκεται ο ανθός της ελληνικής εκπαίδευσης. Άνθρωποι ζυμωμένοι στην καθημερινή βιοπάλη, με δεύτερες και τρίτες δουλειές για να επιβιώσουμε, για να θρέψουμε τις οικογένειες μας, έχουμε δοκιμαστεί σε όλα τα επίπεδα. Αυτό μας επιτρέπει να μπορούμε να νοιωσουμε την ανθρώπινη αγωνία , τον πόνο, την απογοήτευση,αλλά και το κουράγιο ,τη δύναμη, την αξία του ανθρώπου δίπλα μας που μας στηρίζει στο δύσκολο αγώνα μας.Άρα να νοιώσουμε και το σημερινό μαθητή, το γονιό του, τις αγωνίες και τα άγχη τους. Να εκτιμήσουμε τη δυνατότητα που μας προσφέρει το δημόσιο σχολείο να δώσουμε ελπίδα και όραμα στη νέα γενιά. Κι αυτός ειναι ο λόγος που διεκδικούμε τη θέση μας στο σχολείο που μας πήραν μέσα από τα χέρια οι κατά συρροή άδικες αποφάσεις των υπουργών μια δεκαετία τώρα. Αντιμετωπίστε μας λοιπόν ως ανθρώπους, με καρδιά και συναίσθημα, κι αφήστε μας έστω και τώρα,μετά από τόσα χρόνια ταπείνωσης, να γίνουμε οι ταπεινοί που θα κάνουν το ελληνικό σχολείο να σηκώσει το ανάστημά του. Δε φαντάζεστε τι ούριους ανέμους θα σηκώσουν οι στεναγμοί ανακούφισης μας και πως θα ταξιδέψουν το πολύπαθο καράβι της παιδείας σε πρωτόγνωρους ορίζοντες ή πίσω στην πολυπόθητη Ιθάκη.Δοκιμάστε μας, εκμεταλλευτείτε μας. Κάντε για μια φορά σ' αυτή τη χώρα κάτι το διαφορετικό. Κάντε το σωστό, το ανθρώπινο. Τολμήστε! Κλείνοντας, θα σας τονίσω ότι τόσοι άνθρωποι δεν μπήκαμε στον κόπο να γράψουμε όμορφα λόγια γιατί υποκριτικά θέλουμε το "βόλεμα" στο δημόσιο. Είναι η αγωνία μας και η πίκρα μας όλα αυτά τα χρόνια που δε μας άφησαν να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας να διδάσκουμε σ' ένα σχολείο, για τη ζωή και την αξιοπρέπεια που μας στέρησαν.Είναι για τα παιδιά μας και τους συντόφους μας που όλα αυτά τα χρόνια πλήρωσαν το τίμημα μαζί μας. Είναι για την αγάπη και το μεράκι μας για τη δημόσια δωρεάν παιδεία (γιατί μην ξεχνάτε ότι όσοι αγαπάμε το "εκπαιδευτιλίκι" το υπηρετήσαμε και μέσα από τα φροντιστήρια, εμπειρί που δεν είναι αμελητέα) Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. Να' στε καλά!