Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντούλας Κώστας' | 28 Νοεμβρίου 2009, 00:10

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  «Πρώτα ο μαθητής» Διανύοντας τον 22ο χρόνο στην εκπαίδευση θα ξεκινήσω αυτό το σχόλιο με μία θλιβερή διαπίστωση, φτάσαμε στο σημείο να διατυπώνουμε σαν σύνθημα το αυτονόητο. Η εκπαίδευση υπάρχει αποκλειστικά και μόνον προς χάριν των μαθητών και όταν φτάνουμε δια στόματος υπουργού να επαναλαμβάνουμε και να τονίζουμε το αυτονόητο, σημαίνει ότι το πρόβλημα μας έχει ξεπεράσει όλους όσους ασχολούμαστε με την εκπαίδευση. Ο οποιοσδήποτε νόμος αφορά την εκπαίδευση, δεν θα πρέπει λοιπόν να λησμονεί τα αυτονόητα. Σε σχέση με την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης και ειδικότερα της α/θμιας και β/θμιας, θέλω να τονίσω τα εξής: Το πρόβλημα της επιλογής των διοικητικών στελεχών της α/θμιας και β/θμιας εκπαίδευσης, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί, εάν δεν αντιμετωπισθεί πρώτα το πρόβλημα της πολυπλοκότητας και της πλήρους ιεραρχικότητας η οποία διέπει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας. Τι θα μπορέσει να προσφέρει ένας ικανός, αξιολογημένος και επιμορφωμένος διευθυντής σε ένα σχολείο, όπου ακόμα και τα χρώματα των μολυβιών και των κιμωλιών καθορίζονται με υπουργικές αποφάσεις. Τι θα μπορέσει να προσφέρει ένας δημιουργικός διευθυντής σε ένα σχολείο όπου η ανάληψη πρωτοβουλιών μπορεί να φθάσει ακόμα και σε ΕΔΕ (παραδείγματα υπάρχουν πολλά). Τι θα μπορέσει να προσφέρει ένας ανήσυχος διευθυντής σε ένα σχολείο όπου εκδηλώσεις πολιτισμού και αθλητισμού (σε εξωσχολικές ώρες) θεωρούνται από γονείς και καθηγητές, χάσιμο πολύτιμου χρόνου από τα φροντιστήρια. Θα μπορούσαμε όλοι οι εκπαιδευτικοί να συνεχίσουμε αυτόν το κατάλογο για πολλές σελίδες, αλλά δεν έχει νόημα. Ο οποιοσδήποτε νόμος για την επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης, θα πρέπει να δίνει σ αυτούς και στο κυρίαρχο όργανο λειτουργίας του σχολείου, το σύλλογο διδασκόντων, δικαίωμα και ευθύνη: στην πρωτοβουλία, στην καινοτομία, στην δημιουργικότητα, στο καινούριο, στο διαφορετικό και να τους υποχρεώνει να ανοίξουν το σχολείο στην κοινωνία. Τα αυριανά στελέχη της εκπαίδευσης πρέπει να μετατρέψουν τα σχολεία από απομονωμένα νησιά που είναι σήμερα, σε κεντρικές πλατείες των κοινωνιών στις οποίες ανήκουν. Αυτά τα στελέχη δεν μπορεί παρά να επιλέγονται από ένα σύστημα πλήρως μετρήσιμων και αντικειμενικών κριτηρίων (δεν έχει νόημα ο καθένας μας ανάλογα με τα προσόντα του να καθορίζει και τα μόρια), το οποίο σίγουρα μπορεί να προκύψει από μία συνεργασία Υπουργείου και Εκπαιδευτικών (δια μέσου των αντιπροσώπων τους). Αυτά τα στελέχη δεν είναι δυνατόν να μην αξιολογούνται, με μία αξιολόγηση με την επιστημονική έννοια του όρου και σίγουρα όχι τιμωρία όχι επιβράβευση αλλά μόνο βελτίωση. Μέσα από μία διαδικασία συνεχούς επιμόρφωσης και αξιολόγησης (όπως προαναφέρθηκε), αυτά τα στελέχη θα πρέπει να αποκτήσουν μία μονιμότερη προοπτική, ώστε να μπορούν να αφοσιωθούν στα διοικητικά τους καθήκοντα. Ένας παράγοντας που θα πρέπει να εμπλακεί περισσότερο στη διοίκηση του σχολείου, είναι ο Σύλλογος Διδασκόντων. Η ενεργός εμπλοκή όλων των μελών του συλλόγου στα παιδαγωγικά αλλά και στα διοικητικά ζητήματα του σχολείου, θα δώσει παραδείγματα δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου, αλλά και ανάληψης ευθυνών από το σύνολο των εκπαιδευτικών, για την αποδοτικότερη λειτουργία του σχολείου. Κωνσταντούλας Κώστας Εκπαιδευτικός στο 1ο ΕΠΑ.Λ. Αμαλιάδας.