Οι σκοποί της εκπαίδευσης διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή. Ωστόσο υπάρχουν (μεταξύ άλλων) κάποιοι γενικώς κοινά αποδεκτοί σκοποί όπως η ανάπτυξη της ευφυΐας και της κριτικής σκέψης των νέων, ο εφοδιασμός τους με γνώσεις και δεξιότητες απαραίτητες για την επιβίωση, την κοινωνικοποίηση και τη συμβολή τους στην περαιτέρω ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Υπό το πρίσμα αυτό η εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από τον κοινωνικό της περίγυρο και τις εκάστοτε οικονομικοπολιτικές και πολιτισμικές συνθήκες.
Ήδη από την προηγούμενη δεκαετία η Ευρώπη τόνισε τη σημασία της συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας:
«Οι τεχνολογίες των πληροφοριών και των επικοινωνιών έχουν καίρια σημασία για πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η ενεργός χρήση των ΤΠΕ συχνά βελτιώνει τις ατομικές προοπτικές εργασίας, πληροφόρησης ή κοινωνικών σχέσεων.
Οι ΤΠΕ βοηθούν στην επίτευξη σημαντικών εξελίξεων στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην υγειονομική περίθαλψη ή στην εκπαίδευση, συμβάλλουν κατά πολύ στην αύξηση της παραγωγικότητας και δημιουργούν πολλές επιχειματικές ευκαιρίες…»
(βλ. Επιτρ. Ευρωπαικών Κοινοτήτων, Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας)
Ιδιαίτερα σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, η πληροφορική είναι απαραίτητη για τους μαθητές του Λυκείου ως μάθημα γενικής παιδείας (Α΄ και Β΄ Λυκείου) και ως μάθημα κατεύθυνσης (Γ' Λυκείου). Με τον τρόπο αυτό α) επιτυγχάνεται ο ψηφιακός αλφαβητισμός των νέων (η Ελλάδα ακόμη υστερεί στην ψηφιακή σύγκλιση σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη) και β) οι υποψήφιοι για σχολές Πληροφορικής μπορούν καλύτερα να προετοιμαστούν για τα υψηλού επιπέδου προγράμματα των Ελληνικών ΑΕΙ και να αποτελέσουν στο μέλλον έναν ισχυρό παραγωγικό και ανταγωνιστικό πόλο
Οι σκοποί της εκπαίδευσης διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή. Ωστόσο υπάρχουν (μεταξύ άλλων) κάποιοι γενικώς κοινά αποδεκτοί σκοποί όπως η ανάπτυξη της ευφυΐας και της κριτικής σκέψης των νέων, ο εφοδιασμός τους με γνώσεις και δεξιότητες απαραίτητες για την επιβίωση, την κοινωνικοποίηση και τη συμβολή τους στην περαιτέρω ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Υπό το πρίσμα αυτό η εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από τον κοινωνικό της περίγυρο και τις εκάστοτε οικονομικοπολιτικές και πολιτισμικές συνθήκες. Ήδη από την προηγούμενη δεκαετία η Ευρώπη τόνισε τη σημασία της συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας: «Οι τεχνολογίες των πληροφοριών και των επικοινωνιών έχουν καίρια σημασία για πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η ενεργός χρήση των ΤΠΕ συχνά βελτιώνει τις ατομικές προοπτικές εργασίας, πληροφόρησης ή κοινωνικών σχέσεων. Οι ΤΠΕ βοηθούν στην επίτευξη σημαντικών εξελίξεων στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην υγειονομική περίθαλψη ή στην εκπαίδευση, συμβάλλουν κατά πολύ στην αύξηση της παραγωγικότητας και δημιουργούν πολλές επιχειματικές ευκαιρίες…» (βλ. Επιτρ. Ευρωπαικών Κοινοτήτων, Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας) Ιδιαίτερα σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, η πληροφορική είναι απαραίτητη για τους μαθητές του Λυκείου ως μάθημα γενικής παιδείας (Α΄ και Β΄ Λυκείου) και ως μάθημα κατεύθυνσης (Γ' Λυκείου). Με τον τρόπο αυτό α) επιτυγχάνεται ο ψηφιακός αλφαβητισμός των νέων (η Ελλάδα ακόμη υστερεί στην ψηφιακή σύγκλιση σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη) και β) οι υποψήφιοι για σχολές Πληροφορικής μπορούν καλύτερα να προετοιμαστούν για τα υψηλού επιπέδου προγράμματα των Ελληνικών ΑΕΙ και να αποτελέσουν στο μέλλον έναν ισχυρό παραγωγικό και ανταγωνιστικό πόλο