Για άλλη μια φορά παίζεται το ίδιο έργο.
Αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ μ χωρίς προηγουμένως να έχουν τεθεί οι κοινωνικοί στόχοι της δημόσιας εκπαίδευσης.
Χωρίς να έχουν αναλυθεί τα λάθη και οι αδυναμίες του παρόντος προβληματικού - αντικοινωνικού και βάρβαρου συστήματος.
Χωρίς να έχει προηγηθεί ένας συνολικός ανασχεδιασμός του εκπαιδευτικού συστήματος στο σύνολό του , ώστε να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο.
Το σχέδιο νόμου, μετατρέπει το Λύκειο σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο , με μοναδικό στόχο την προετοιμασία των μαθητών για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ- ΤΕΙ.
Το διατηρεί ως προθάλαμο των ΑΕΙ , χωρίς ίχνος αυτοτέλειας, ξεκομμένο από την κοινωνία και τη ζωή.
Όλα θα υποτάσσονται από την Α Λυκείου στις εξετάσεις.
Αυτό είναι παιδαγωγικό ατόπημα, που θέτει εξ αρχής σε αμφιβολία την βιωσιμότητα του νομοσχεδίου σε περίπτωση που γίνει νόμος.
Ο πρώτη πολιτική ηγεσία που θα διαδεχτεί αυτήν που το εισηγείται , ακόμα κι αν προέρχεται από τα ίδια κόμματα, θα το τροποποιήσει μέχρι καταργήσεως, όπως γίνεται συνήθως.
Ένας διάλογος εξ’ άλλου, που δεν καταπιάνεται με το τι διδάσκεται ( περιεχόμενο) , πως διδάσκεται ( μέθοδοι ) και από ποιον ( ουσιαστικά προσόντα διδασκόντων) , μόνο επιφανειακός και προσχηματικός μπορεί να είναι.
Αυτό αποδεικνύεται και από τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των καθηγητών της Χημείας και των καθηγητών της πληροφορικής για το πιο από τα δυο μαθήματα είναι βασικό.
Λες και πρόκειται να ανακαλύψουμε για πρώτη φορά την πυρίτιδα και σ’ αυτό.
Λες και η πληροφορική δεν είναι επιστήμη της εφαρμογής και όχι βασική επιστήμη όπως είναι η Χημεία από υπάρξεως αναγέννησης.
Λες και δεν βγήκαν επιστήμονες πληροφορικής , με διεθνή ακτινοβολία, από τη πρώτη δέσμη ή από την θετική κατεύθυνση.
Το θέμα είναι όχι ότι το υπουργείο δεν θεωρεί το μάθημα της πληροφορικής βασικό, που δεν είναι , αλλά ότι υποβαθμίζοντάς το στα δημόσια σχολεία, το αναθέτει αντικειμενικά στους ιδιώτες.
Με την προϋπόθεση της αναμόρφωσής του στα πλαίσια μας σύγχρονης δημόσιας παιδείας ,το μάθημα αυτό , είναι εντελώς απαραίτητο για όλους τους πολίτες , ως εργαλείο ζωής, και όχι ως μάθημα που θα εξετάζεται για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
Εν κατακλείδι, το νέο Λύκειο , είναι αποκλειστικά ένας μηχανισμός διαλογής υποψηφίων.
Αυτό και μόνο , προεξοφλεί την κοινωνική αποτυχία του.
Για άλλη μια φορά παίζεται το ίδιο έργο. Αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ μ χωρίς προηγουμένως να έχουν τεθεί οι κοινωνικοί στόχοι της δημόσιας εκπαίδευσης. Χωρίς να έχουν αναλυθεί τα λάθη και οι αδυναμίες του παρόντος προβληματικού - αντικοινωνικού και βάρβαρου συστήματος. Χωρίς να έχει προηγηθεί ένας συνολικός ανασχεδιασμός του εκπαιδευτικού συστήματος στο σύνολό του , ώστε να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο. Το σχέδιο νόμου, μετατρέπει το Λύκειο σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο , με μοναδικό στόχο την προετοιμασία των μαθητών για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ- ΤΕΙ. Το διατηρεί ως προθάλαμο των ΑΕΙ , χωρίς ίχνος αυτοτέλειας, ξεκομμένο από την κοινωνία και τη ζωή. Όλα θα υποτάσσονται από την Α Λυκείου στις εξετάσεις. Αυτό είναι παιδαγωγικό ατόπημα, που θέτει εξ αρχής σε αμφιβολία την βιωσιμότητα του νομοσχεδίου σε περίπτωση που γίνει νόμος. Ο πρώτη πολιτική ηγεσία που θα διαδεχτεί αυτήν που το εισηγείται , ακόμα κι αν προέρχεται από τα ίδια κόμματα, θα το τροποποιήσει μέχρι καταργήσεως, όπως γίνεται συνήθως. Ένας διάλογος εξ’ άλλου, που δεν καταπιάνεται με το τι διδάσκεται ( περιεχόμενο) , πως διδάσκεται ( μέθοδοι ) και από ποιον ( ουσιαστικά προσόντα διδασκόντων) , μόνο επιφανειακός και προσχηματικός μπορεί να είναι. Αυτό αποδεικνύεται και από τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των καθηγητών της Χημείας και των καθηγητών της πληροφορικής για το πιο από τα δυο μαθήματα είναι βασικό. Λες και πρόκειται να ανακαλύψουμε για πρώτη φορά την πυρίτιδα και σ’ αυτό. Λες και η πληροφορική δεν είναι επιστήμη της εφαρμογής και όχι βασική επιστήμη όπως είναι η Χημεία από υπάρξεως αναγέννησης. Λες και δεν βγήκαν επιστήμονες πληροφορικής , με διεθνή ακτινοβολία, από τη πρώτη δέσμη ή από την θετική κατεύθυνση. Το θέμα είναι όχι ότι το υπουργείο δεν θεωρεί το μάθημα της πληροφορικής βασικό, που δεν είναι , αλλά ότι υποβαθμίζοντάς το στα δημόσια σχολεία, το αναθέτει αντικειμενικά στους ιδιώτες. Με την προϋπόθεση της αναμόρφωσής του στα πλαίσια μας σύγχρονης δημόσιας παιδείας ,το μάθημα αυτό , είναι εντελώς απαραίτητο για όλους τους πολίτες , ως εργαλείο ζωής, και όχι ως μάθημα που θα εξετάζεται για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Εν κατακλείδι, το νέο Λύκειο , είναι αποκλειστικά ένας μηχανισμός διαλογής υποψηφίων. Αυτό και μόνο , προεξοφλεί την κοινωνική αποτυχία του.