• Σχόλιο του χρήστη 'ioannis apostoloo' | 28 Νοεμβρίου 2009, 10:43

    Προσπάθησα να εξερευνήσω την συνέπεια και τις προθέσεις των όσων τίθενται στην διαβούλευση από την κυβέρνηση. Υπήρχε στο παρελθόν άποψη για την αναμόρφωση του συστήματος προσλήψεων ή προέκυψε εντελώς συγκυριακά; Διάβασα με προσοχή την συζήτηση στη βουλή που έγινε όταν ψηφίστηκε το 24μηνο, καθώς και τις ερωτήσεις των βουλευτών του πασοκ για εφαρμογή ανώτατης διαμόρφωσης προϋπηρεσίας 24μηνών για πρόσληψη. Πράγματι είχαν εκφράσει ως αντιπολίτευση αντίρρηση στην υποβάθμιση του ασεπ με την διατήρηση του 40% ,τον πλάγιο τρόπο απόκτησης προϋπηρεσίας και για τα προβλήματα που θα συσσωρεύονταν στο μέλλον. Άρα υπάρχει μια συνέχεια λόγων και απόψεων , και πιθανότατα έχουν πράγματι καλές και έντιμες προθέσεις. Αυτό που έχω να πω είναι ότι το μέχρι τώρα σύστημα ,που είναι σε εξέλιξη και φέτος ,είναι προϊόν της τότε πλειοψηφίας. Οι εκπαιδευτικοί ακολούθησαν τους, καθορισμένους από την πολιτεία , κανόνες και δεν παρανόμησαν σε κάτι. Δεν έχει ,λοιπόν, νόημα να φορτωθούν με ενοχές . Ορισμένοι εκφράζονται απαξιωτικά για τους πολίτες που απλά ακολούθησαν το επιτρεπτό . Το επιτρεπτό δεν είναι πάντα και το ηθικό φυσικά, αλλά όταν έχεις τέτοιο οξύ ανταγωνισμό δύσκολα μπορείς να πείσεις και τον εαυτό σου. Η πλειοψηφία πάντως, μπήκε σε μια καθαρή διαδικασία με συγκεκριμένους κανόνες. Και το τονίζω αυτό για να ηρεμήσω τις εκδικητικές τάσεις ορισμένων. Το σύστημα για άλλους πρέπει να αλλάξει ή να παραμείνει με βελτιώσεις ή να καταργηθεί. Ότι και να γίνει αφού η πλειοψηφία ,κάθε φορά, έχει τον λόγο, ΠΡΕΠΕΙ Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΟΜΑΛΟ ΤΡΟΠΟ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΘΥΜΑΤΑ. Στην κοινωνία δεν πρέπει να υπάρχουν κβαντικές μεταπτώσεις. Πρέπει να επιδιώκεται η μεταβολή με περιθώρια προσαρμογής. Αυτό δεν ζητάμε κάθε λίγο από την ευρωπαϊκή ένωση; Γιατί στους εκπαιδευτικούς πρέπει να μη ισχύει; Σκεφτείτε πως κάποιος είτε προσβλέποντας στο 24μηνο ή στο 40% έχει δρομολογήσει την ζωή του. Εγκατέλειψε την δουλειά του , ξενοίκιασε το σπίτι του, χρεώθηκε και ένα σωρό άλλα. Και όλα αυτά όχι με την επίγνωση ότι ρισκάρει αλλά με την βεβαιότητα των νόμων που ψηφιστήκαν στη βουλή. Σκεφτείτε πως νιώθει ένας που έδωσε στο φετινό ασεπ και περιμένει το καλοκαίρι ή του χρόνου μονιμοποίηση. Νιώθει να τον εξαπατούν. Ότι του κάνουν το πιο κακόγουστο αστείο. Και σαν φάρσα αντιλαμβάνεται και τις επιχειρούμενες αλλαγές. Από την άλλη η Διαμαντοπούλου συνεχώς διαβεβαιώνει ότι δεν θα ανατραπεί η ζωή κανενός. Για να γίνει αυτό πρέπει με πολύ προσοχή να σχεδιαστεί η μετάβαση, για να μπορέσει κάποιος να βγει από την μια κατάσταση στην άλλη χωρίς να ισοπεδωθεί. Η στείρα ηθικολογία δεν έχει να αποδώσει τίποτα , παρά να τσαλακώσει κι άλλο τον ήδη ταλαιπωρημένο κόσμο .