Ως γονείς, θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
1. Στα ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καταργηθούν ειδικότητες όπως αισθητική, κομμωτική, κοπτική-ραπτική, ξυλογλυπτική και άλλες που καταργούνται γιατί αυτές είναι κυρίως οι ειδικότητες που μπορούν να ακολουθήσουν τα παιδιά μας και να τα καταφέρουν πραγματικά τόσο όσο θα φοιτούν στο σχολείο αλλά και ως πολίτες της κοινωνίας στο μέλλον που θα έπρεπε – και μπορούν με την κατάλληλα στοχευμένη εκπαίδευση – να απασχολούνται και να προσφέρουν ισότιμα με όλους τους υπόλοιπους. Οι καθηγητές των ειδικοτήτων αυτών είναι μόλις 30 σε όλη την Ελλάδα και θα έπρεπε να εξαιρεθούν άμεσα και όχι με υπουργική απόφαση κατόπιν εισήγησης του ΥΠΑΙΘ, όπως αναφέρει το σχέδιο νόμου, γιατί όλες αυτές οι διαδικασίες είναι συνήθως χρονοβόρες και δεν θα μπορέσουν τα σχολεία να λειτουργήσουν απρόσκοπτα με την έναρξη των μαθημάτων . Ας θυμηθούμε τι πέρασαν οι μαθητές και οι οικογένειές τους πέρυσι με το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών όπου τα μαθήματα άρχισαν σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και το Δεκέμβριο.
2. Ως προς το ωρολόγιο πρόγραμμα, αυτό θα πρέπει να είναι σαφές και η διδακτική ώρα να μην υπερβαίνει σε καμία περίπτωση τα 40 λεπτά που είναι το μέγιστο που θα μπορούσαν να αντέξουν παιδιά με ειδικές ανάγκες μέσα σε μια τάξη. Το διάλειμμα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 λεπτά και η ώρα έναρξης και λήξης των μαθημάτων να καθορίζεται από κάθε σχολείο ανάλογα με τη γεωγραφική κατανομή των μαθητών. Υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών που πρέπει να παραμείνουν μέσα στο λεωφορείο μέχρι και 2 ώρες για να φτάσουν στο σχολείο ή να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Αν κάτι τέτοιο είναι δύσκολο για ένα παιδί με τυπική ανάπτυξη, πόσο μάλλον για τα δικά μας παιδιά!
3. Να καθοριστεί με ακρίβεια το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών για την ειδική αγωγή. Οι μαθητές δεν μπορούν να ακολουθούν το γενικό πρόγραμμα σπουδών γυμνασίων και λυκείων κι όμως, ακόμα και τα βιβλία που τους δίνονται είναι τα ίδια με της γενικής εκπαίδευσης και γενικά εναπόκειται στον κάθε καθηγητή να κάνει τροποποιήσεις ή περικοπές με αποτέλεσμα συχνά – αν αλλάξει ο καθηγητής την επόμενη διδακτική χρονιά – να μην υπάρχει ουσιαστική συνέχεια στο περιεχόμενο της διδασκαλίας και επίσης συχνά τα παιδιά να διδάσκονται πράγματα άχρηστα, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς στόχο για το μέλλον και τη ζωή τους.
4. Το νομοσχέδιο αναφέρει ειδικά επαγγελματικά γυμνάσια και λύκεια. Ωστόσο, στην Αττική δεν υπάρχει κανένα ειδικό επαγγελματικό λύκειο και εμείς οι γονείς αναρωτιόμαστε πώς θα ολοκληρώσουν τα παιδιά μας τις σπουδές τους στις ειδικότητες που έχουν επιλέξει από την Α’ Βαθμίδα; Ποιο είναι το όφελος ενός θεωρητικού πλαισίου όπως το ορίζει το νομοσχέδιο, αν στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πεδίο (σχολείο) για να εφαρμοστεί; Επομένως, μήπως είναι απόλυτη ανάγκη μαζί με τις αλλαγές που γίνονται να ιδρυθούν έστω και λίγες σχολικές μονάδες Β’ βαθμίδας σε όλη την Ελλάδα για να λέμε ότι τελικά κάτι έγινε πραγματικά και ότι δεν είμαστε συνεχώς και πάντα μόνο στα λόγια;
Σας παρακαλούμε να επιδείξετε την ευαισθησία που είναι απαραίτητη και να λάβετε υπόψη σας τα σχόλια και τις προτάσεις μας γνωρίζοντας ότι σας τα υποβάλλουν γονείς που κάνουν ήδη ένα μεγάλο αγώνα για την εκπαίδευση και την αποκατάσταση των παιδιών τους. Με το νέο νομοσχέδιο η ζωή των παιδιών μας θα έπρεπε έστω για μία φορά να γίνεται πιο εύκολη ώστε να μπορέσουν πραγματικά να φοιτήσουν στα σχολεία τους με χαρά και ελπίδα για το μέλλον και όχι να ξεκινήσουμε και πάλι μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και αγωνίας, όπως πέρυσι.
Λαμπροπούλου Φωτεινή
Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Α’ Βαθμίδας Κορωπίου
Ως γονείς, θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής: 1. Στα ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καταργηθούν ειδικότητες όπως αισθητική, κομμωτική, κοπτική-ραπτική, ξυλογλυπτική και άλλες που καταργούνται γιατί αυτές είναι κυρίως οι ειδικότητες που μπορούν να ακολουθήσουν τα παιδιά μας και να τα καταφέρουν πραγματικά τόσο όσο θα φοιτούν στο σχολείο αλλά και ως πολίτες της κοινωνίας στο μέλλον που θα έπρεπε – και μπορούν με την κατάλληλα στοχευμένη εκπαίδευση – να απασχολούνται και να προσφέρουν ισότιμα με όλους τους υπόλοιπους. Οι καθηγητές των ειδικοτήτων αυτών είναι μόλις 30 σε όλη την Ελλάδα και θα έπρεπε να εξαιρεθούν άμεσα και όχι με υπουργική απόφαση κατόπιν εισήγησης του ΥΠΑΙΘ, όπως αναφέρει το σχέδιο νόμου, γιατί όλες αυτές οι διαδικασίες είναι συνήθως χρονοβόρες και δεν θα μπορέσουν τα σχολεία να λειτουργήσουν απρόσκοπτα με την έναρξη των μαθημάτων . Ας θυμηθούμε τι πέρασαν οι μαθητές και οι οικογένειές τους πέρυσι με το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών όπου τα μαθήματα άρχισαν σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και το Δεκέμβριο. 2. Ως προς το ωρολόγιο πρόγραμμα, αυτό θα πρέπει να είναι σαφές και η διδακτική ώρα να μην υπερβαίνει σε καμία περίπτωση τα 40 λεπτά που είναι το μέγιστο που θα μπορούσαν να αντέξουν παιδιά με ειδικές ανάγκες μέσα σε μια τάξη. Το διάλειμμα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 λεπτά και η ώρα έναρξης και λήξης των μαθημάτων να καθορίζεται από κάθε σχολείο ανάλογα με τη γεωγραφική κατανομή των μαθητών. Υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών που πρέπει να παραμείνουν μέσα στο λεωφορείο μέχρι και 2 ώρες για να φτάσουν στο σχολείο ή να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Αν κάτι τέτοιο είναι δύσκολο για ένα παιδί με τυπική ανάπτυξη, πόσο μάλλον για τα δικά μας παιδιά! 3. Να καθοριστεί με ακρίβεια το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών για την ειδική αγωγή. Οι μαθητές δεν μπορούν να ακολουθούν το γενικό πρόγραμμα σπουδών γυμνασίων και λυκείων κι όμως, ακόμα και τα βιβλία που τους δίνονται είναι τα ίδια με της γενικής εκπαίδευσης και γενικά εναπόκειται στον κάθε καθηγητή να κάνει τροποποιήσεις ή περικοπές με αποτέλεσμα συχνά – αν αλλάξει ο καθηγητής την επόμενη διδακτική χρονιά – να μην υπάρχει ουσιαστική συνέχεια στο περιεχόμενο της διδασκαλίας και επίσης συχνά τα παιδιά να διδάσκονται πράγματα άχρηστα, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς στόχο για το μέλλον και τη ζωή τους. 4. Το νομοσχέδιο αναφέρει ειδικά επαγγελματικά γυμνάσια και λύκεια. Ωστόσο, στην Αττική δεν υπάρχει κανένα ειδικό επαγγελματικό λύκειο και εμείς οι γονείς αναρωτιόμαστε πώς θα ολοκληρώσουν τα παιδιά μας τις σπουδές τους στις ειδικότητες που έχουν επιλέξει από την Α’ Βαθμίδα; Ποιο είναι το όφελος ενός θεωρητικού πλαισίου όπως το ορίζει το νομοσχέδιο, αν στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πεδίο (σχολείο) για να εφαρμοστεί; Επομένως, μήπως είναι απόλυτη ανάγκη μαζί με τις αλλαγές που γίνονται να ιδρυθούν έστω και λίγες σχολικές μονάδες Β’ βαθμίδας σε όλη την Ελλάδα για να λέμε ότι τελικά κάτι έγινε πραγματικά και ότι δεν είμαστε συνεχώς και πάντα μόνο στα λόγια; Σας παρακαλούμε να επιδείξετε την ευαισθησία που είναι απαραίτητη και να λάβετε υπόψη σας τα σχόλια και τις προτάσεις μας γνωρίζοντας ότι σας τα υποβάλλουν γονείς που κάνουν ήδη ένα μεγάλο αγώνα για την εκπαίδευση και την αποκατάσταση των παιδιών τους. Με το νέο νομοσχέδιο η ζωή των παιδιών μας θα έπρεπε έστω για μία φορά να γίνεται πιο εύκολη ώστε να μπορέσουν πραγματικά να φοιτήσουν στα σχολεία τους με χαρά και ελπίδα για το μέλλον και όχι να ξεκινήσουμε και πάλι μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και αγωνίας, όπως πέρυσι. Λαμπροπούλου Φωτεινή Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Α’ Βαθμίδας Κορωπίου