Βλέπω ότι πολλή κουβέντα γίνεται σχετικά με τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Εγώ θα θίξω ένα άλλο κατά τη γνώμη μου μείζον ζήτημα, που είναι ο αριθμός των εξεταζόμενων μαθημάτων.
Μετά το νόμο του Αρσένη όλοι οι υπουργοί έχουν αναλωθεί στη μείωση του αριθμού των πανελλαδικών μαθημάτων υπακούοντας έτσι στις απαιτήσεις των μαθητών. Οι μαθητές διαρκώς ζητούν όλο και λιγότερα μαθήματα επειδή λένε πως κουράζονται και δεν προλαβαίνουν, υπονοόντας έτσι ξεκάθαρα ότι αν ένα μάθημα δεν εξετάζεται πανελλαδικά τότε δεν ασχολούνται με αυτό. Αυτό αποτελεί ουσιαστικά υποβάθμιση του Λυκείου σαν θεσμό και δε θα έπρεπε οι κυβερνήσεις να το σκέφτονται καν. Συμφωνώ και προασπίζομαι το ότι δεν πρέπει να κουράζονται οι μαθητές. Αυτό όμως μπορεί να γίνει με πραγματική μεταρρύθμιση της δουλειάς που γίνεται στην τάξη, ώστε ο μαθητής να μαθαίνει στο σχολείο και όχι να μαθαίνει στον ελεύθερό του χρόνο και να πηγαίνει σχολείο για να εξετάζεται.
Μας ενδιαφέρει λοιπόν η "κούραση" του μαθητή ή το να φτιάξουμε ένα πραγματικά ΔΙΚΑΙΟ σύστημα; Ένα σύστημα είναι τόσο πιο δίκαιο, όσο πιο πολλά μαθήματα περιλαμβάνει. Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί μαθητές (μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος όταν ήταν μαθητής) είναι δυνατό σε μία εξέταση να αποτύχουν λόγω ενός πολύ συγκεκριμένου γεγονότος πχ. παρερμηνεία ενός θέματος, κακή κατανομή χρόνου μεταξύ των θεμάτων, παράβλεψη λεπτομερειών της εξεταστέας ύλης, ακόμη και συχνοουρία και πονοκέφαλος. Η αποτυχία αυτή, που αν οφείλεται σε ένα τέτοιο τυχαίο γεγονός θα είναι μεμονομένη, θα επηρεάσει μόλις το 1/10 της βαθμολογίας σε ένα σύστημα με 10 μαθήματα (όπως αυτό που έδωσα εγώ), με το υπάρχον σύστημα το 1/6 και με το νέο σύστημα το 1/4 της βαθμολογίας καταδικάζοντας ουσιαστικά τον υποψήφιο. Ομοιώς μπορεί σε έναν άλλο μαθητή να "του κάτσουν τα θέματα" σε ένα μάθημα και έτσι να ευνοηθεί κατά το 1/4 της βαθμολογίας. Είναι λοιπόν αυτό το σύστημα δίκαιο;
Έχοντας λοιπόν προτείνει ξεκάθαρα την αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων, έρχομαι να θίξω το ζήτημα "Χημεία ή Πληροφορική" απαντώντας "και τα δύο"! Παρατηρώ τους καθηγητές της πληροφορικής να διαμαρτύρονται για την εξαίρεση του μαθήματός τους, αλλά που ήταν τόσα χρόνια που πολλοί μαθητές εισάγονταν σε τμήματα πανεπιστημίων ή ΤΕΙ με βασικό μάθημα τη Χημεία χωρίς να έχουν εξεταστεί σε αυτή; Μια λύση θα ήταν η επιλογή μεταξύ των δύο αντικείμένων αλλά πιστεύω ότι θα περιόριζε τις μετέπειτα επιλογές των μαθητών όσον αφορά στις σχολές, γιαυτό προτείνω "και τα δύο".
Βλέπω ότι πολλή κουβέντα γίνεται σχετικά με τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Εγώ θα θίξω ένα άλλο κατά τη γνώμη μου μείζον ζήτημα, που είναι ο αριθμός των εξεταζόμενων μαθημάτων. Μετά το νόμο του Αρσένη όλοι οι υπουργοί έχουν αναλωθεί στη μείωση του αριθμού των πανελλαδικών μαθημάτων υπακούοντας έτσι στις απαιτήσεις των μαθητών. Οι μαθητές διαρκώς ζητούν όλο και λιγότερα μαθήματα επειδή λένε πως κουράζονται και δεν προλαβαίνουν, υπονοόντας έτσι ξεκάθαρα ότι αν ένα μάθημα δεν εξετάζεται πανελλαδικά τότε δεν ασχολούνται με αυτό. Αυτό αποτελεί ουσιαστικά υποβάθμιση του Λυκείου σαν θεσμό και δε θα έπρεπε οι κυβερνήσεις να το σκέφτονται καν. Συμφωνώ και προασπίζομαι το ότι δεν πρέπει να κουράζονται οι μαθητές. Αυτό όμως μπορεί να γίνει με πραγματική μεταρρύθμιση της δουλειάς που γίνεται στην τάξη, ώστε ο μαθητής να μαθαίνει στο σχολείο και όχι να μαθαίνει στον ελεύθερό του χρόνο και να πηγαίνει σχολείο για να εξετάζεται. Μας ενδιαφέρει λοιπόν η "κούραση" του μαθητή ή το να φτιάξουμε ένα πραγματικά ΔΙΚΑΙΟ σύστημα; Ένα σύστημα είναι τόσο πιο δίκαιο, όσο πιο πολλά μαθήματα περιλαμβάνει. Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί μαθητές (μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος όταν ήταν μαθητής) είναι δυνατό σε μία εξέταση να αποτύχουν λόγω ενός πολύ συγκεκριμένου γεγονότος πχ. παρερμηνεία ενός θέματος, κακή κατανομή χρόνου μεταξύ των θεμάτων, παράβλεψη λεπτομερειών της εξεταστέας ύλης, ακόμη και συχνοουρία και πονοκέφαλος. Η αποτυχία αυτή, που αν οφείλεται σε ένα τέτοιο τυχαίο γεγονός θα είναι μεμονομένη, θα επηρεάσει μόλις το 1/10 της βαθμολογίας σε ένα σύστημα με 10 μαθήματα (όπως αυτό που έδωσα εγώ), με το υπάρχον σύστημα το 1/6 και με το νέο σύστημα το 1/4 της βαθμολογίας καταδικάζοντας ουσιαστικά τον υποψήφιο. Ομοιώς μπορεί σε έναν άλλο μαθητή να "του κάτσουν τα θέματα" σε ένα μάθημα και έτσι να ευνοηθεί κατά το 1/4 της βαθμολογίας. Είναι λοιπόν αυτό το σύστημα δίκαιο; Έχοντας λοιπόν προτείνει ξεκάθαρα την αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων, έρχομαι να θίξω το ζήτημα "Χημεία ή Πληροφορική" απαντώντας "και τα δύο"! Παρατηρώ τους καθηγητές της πληροφορικής να διαμαρτύρονται για την εξαίρεση του μαθήματός τους, αλλά που ήταν τόσα χρόνια που πολλοί μαθητές εισάγονταν σε τμήματα πανεπιστημίων ή ΤΕΙ με βασικό μάθημα τη Χημεία χωρίς να έχουν εξεταστεί σε αυτή; Μια λύση θα ήταν η επιλογή μεταξύ των δύο αντικείμένων αλλά πιστεύω ότι θα περιόριζε τις μετέπειτα επιλογές των μαθητών όσον αφορά στις σχολές, γιαυτό προτείνω "και τα δύο".