Με έκπληξη και τελικά απογοήτευση διαβάζω το νέο πρόγραμμα του λυκείου, από το οποίο αφαιρείται ακόμη μία ώρα φυσικής αγωγής από την Β΄Λυκείου (μετά την μείωση μιας ώρας από την Β΄Γυμνασίου).
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω με ποια κριτήρια συρικνώνεται συστηματικά εδώ και χρόνια το μάθημα φυσικής αγωγής από το δημόσιο σχολείο, όταν όλα τα επιστημονικά δεδομένα συστηματικών και προοπτικών μελετών για την υγεία και την φυσική δραστηριότητα ή τα ψηφίσματα ευρωπαϊκών συμβουλίων για την παιδεία ή τα συμπεράσματα συνεδρίων διατροφής και άσκησης, καταδεικνύουν επιτακτοτέρη όσο ποτέ την ανάγκη για αύξηση της φυσικής και κινητικής δραστηριότητας των εφήβων, την αύξηση των καθιστικών συνηθειών των παιδιών (τηλεόραση, video-games, υπολογιστές, διάβασμα), τα δραματικά επίπεδα της παιδικής παχυσαρκίας στη χώρα μας.
Πως ακριβώς επιτελείται ο σκοπός της σωματικής υγείας που επαγγέλεται το νέο λύκειο στις πρώτες παραγράφους, μέσα από μόνο 45 λεπτά άσκησης εβδομαδιαίως στη Β' και Γ΄Λυκείου; Πως θα πραγματοποιηθεί η έννοια της 'δια βίου άσκησης', όταν το μάθημα τείνει να εξαλειφθεί από την τελευταία βαθμίδα του δημόσιου σχολείου; Πως αντιστράφηκαν οι επιταγές των σχεδίων των παρελθόντων ετών κατά τον εθνικό διάλογο για την παιδεία, επί Μπαμπινιώτη, επί Διαμαντοπούλου κλπ, που επαγγέλονταν αύξηση των ωρών διδασκαλίας στο λύκειο, 2 ώρες εβδομαδιαίως για κάθε τάξη;
Καταλαβαίνω πως λειτουργεί η διελκυνστίδα ανάμεσα στους κλάδους και στο μοίρασμα της 'πίτας' των ωρών διδασκαλίας και τις συσχετίσεις επίσης μέσα στο παιδαγωγικό ινστιτούτο, αλλά είναι πραγματικά άδικο για το μάθημα και την επιστήμη της φυσικής αγωγής, να τυγχάνει τέτοιας απαξίωσης, όταν οι ανάγκες και η έλλειψη της κινητικής δραστηριότητας των παιδιών είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες.
Ελπίζω σε μια αναθεώρηση του προγράμματος και αναβάθμιση του μαθήματος, έστω και την τελευταία στιγμή.
Με έκπληξη και τελικά απογοήτευση διαβάζω το νέο πρόγραμμα του λυκείου, από το οποίο αφαιρείται ακόμη μία ώρα φυσικής αγωγής από την Β΄Λυκείου (μετά την μείωση μιας ώρας από την Β΄Γυμνασίου). Δυσκολεύομαι να κατανοήσω με ποια κριτήρια συρικνώνεται συστηματικά εδώ και χρόνια το μάθημα φυσικής αγωγής από το δημόσιο σχολείο, όταν όλα τα επιστημονικά δεδομένα συστηματικών και προοπτικών μελετών για την υγεία και την φυσική δραστηριότητα ή τα ψηφίσματα ευρωπαϊκών συμβουλίων για την παιδεία ή τα συμπεράσματα συνεδρίων διατροφής και άσκησης, καταδεικνύουν επιτακτοτέρη όσο ποτέ την ανάγκη για αύξηση της φυσικής και κινητικής δραστηριότητας των εφήβων, την αύξηση των καθιστικών συνηθειών των παιδιών (τηλεόραση, video-games, υπολογιστές, διάβασμα), τα δραματικά επίπεδα της παιδικής παχυσαρκίας στη χώρα μας. Πως ακριβώς επιτελείται ο σκοπός της σωματικής υγείας που επαγγέλεται το νέο λύκειο στις πρώτες παραγράφους, μέσα από μόνο 45 λεπτά άσκησης εβδομαδιαίως στη Β' και Γ΄Λυκείου; Πως θα πραγματοποιηθεί η έννοια της 'δια βίου άσκησης', όταν το μάθημα τείνει να εξαλειφθεί από την τελευταία βαθμίδα του δημόσιου σχολείου; Πως αντιστράφηκαν οι επιταγές των σχεδίων των παρελθόντων ετών κατά τον εθνικό διάλογο για την παιδεία, επί Μπαμπινιώτη, επί Διαμαντοπούλου κλπ, που επαγγέλονταν αύξηση των ωρών διδασκαλίας στο λύκειο, 2 ώρες εβδομαδιαίως για κάθε τάξη; Καταλαβαίνω πως λειτουργεί η διελκυνστίδα ανάμεσα στους κλάδους και στο μοίρασμα της 'πίτας' των ωρών διδασκαλίας και τις συσχετίσεις επίσης μέσα στο παιδαγωγικό ινστιτούτο, αλλά είναι πραγματικά άδικο για το μάθημα και την επιστήμη της φυσικής αγωγής, να τυγχάνει τέτοιας απαξίωσης, όταν οι ανάγκες και η έλλειψη της κινητικής δραστηριότητας των παιδιών είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες. Ελπίζω σε μια αναθεώρηση του προγράμματος και αναβάθμιση του μαθήματος, έστω και την τελευταία στιγμή.