Θα συμβάλω στη διαβούλευση παρ’ ότι είμαι πια πεπεισμένη πως ματαιοπονούμε εφόσον κανείς δεν λαμβάνει υπόψη τις τοποθετήσεις μας. Πρόκειται για ειλημμένες αποφάσεις ‘ντυμένες’ με δημοκρατικές διαδικασίες λήψης τους. Θεωρώ, όμως, πως είναι οι εποχές τέτοιες, που μας επιβάλουν να παίρνουμε ξεκάθαρη θέση, και όχι για να την «εξαργυρώσουμε» σε μέλλοντα χρόνο.
Ως εν ενεργεία εκπαιδευτικός εδώ και 17 χρόνια –φιλόλογος στην ειδικότητα- θα σταθώ στο περιεχόμενο του αναλυτικού προγράμματος στη σύμπτυξη των μαθημάτων της Οικονομίας, των Πολιτικών Θεσμών & των Αρχών Δικαίου και της Κοινωνιολογίας στην Α’ –Β’ Λυκείου και την κατάργηση της Λογοτεχνίας ως μάθημα Ομάδας Προσανατολισμού στη Γ’ Λυκείου.
Δε θα εστιάσω στην κινητικότητα/διαθεσιμότητα/απώλεια θέσεων εργασίας. Άλλοι συνάδελφοι έχουν ήδη τοποθετηθεί πολύ εύστοχα. Με ενδιαφέρει το περιεχόμενο της παρεχόμενης γνώσης. Γιατί, για μια ακόμα φορά, δίνουμε έμφαση στο σύστημα εξέτασης και όχι στη γνώση που είναι ζητούμενο να αποκτήσουν οι μαθητές που καταφέρνουν, τελικά, να ολοκληρώσουν τη φοίτησή τους στη β’ βάθμια εκπαίδευση.
Τόσο οι Πολιτικοί Θεσμοί και το Δίκαιο όσο και η Λογοτεχνία είναι μαθήματα που ενισχύουν δημιουργικά τη σκέψη. Το «κριτική» έρχεται αργότερα. Καταργώντας το ένα ως προαπαιτούμενο για ένα μέρος σπουδών και συμπτύσσοντας το άλλο μαζί με την Οικονομία δίνουν οι υπεύθυνοι το στίγμα του νέου προγράμματος (Δε θα επεκταθώ στην κατάργηση άλλων μαθημάτων).
Η ουσία του ενός μαθήματος αποδυναμώνεται ακριβώς τη χρονική στιγμή που πρέπει να ενισχυθεί, έτσι ώστε να έχουν οι μαθητές την πληρέστερη δυνατή εικόνα της Ομάδας Προσανατολισμού των Οικονομικών-Πολιτικών-Κοινωνικών Σπουδών. Η σημασία του άλλου μαθήματος, της Λογοτεχνίας, απαξιώνεται. Ζητούμενο παραμένει η ατομική πρόοδος, δηλαδή η είσοδος στην τριτοβάθμια, να μη συνδέεται με την ουσία των ανθρωπιστικών σπουδών. Γιατί το επιδιωκόμενο είναι ο αυτοματισμός.
Αυτονόμηση του μαθήματος των Πολιτικών Θεσμών και επαναφορά της Λογοτεχνίας, λοιπόν. Απαραιτήτως.
Ή αλλιώς, διαβάστε προσεκτικά το πρόσφατα μεταφρασμένο βιβλίο της Martha Nussbaum «Όχι για το Κέρδος: οι Ανθρωπιστικές Σπουδές προάγουν τη Δημοκρατία» για το κυρίαρχο μοντέλο της εκπαίδευσης, καθώς και αυτό του Ken Robinson «Άλλη λογική: Για μια επανάσταση της δημιουργικότητας».
Θα συμβάλω στη διαβούλευση παρ’ ότι είμαι πια πεπεισμένη πως ματαιοπονούμε εφόσον κανείς δεν λαμβάνει υπόψη τις τοποθετήσεις μας. Πρόκειται για ειλημμένες αποφάσεις ‘ντυμένες’ με δημοκρατικές διαδικασίες λήψης τους. Θεωρώ, όμως, πως είναι οι εποχές τέτοιες, που μας επιβάλουν να παίρνουμε ξεκάθαρη θέση, και όχι για να την «εξαργυρώσουμε» σε μέλλοντα χρόνο. Ως εν ενεργεία εκπαιδευτικός εδώ και 17 χρόνια –φιλόλογος στην ειδικότητα- θα σταθώ στο περιεχόμενο του αναλυτικού προγράμματος στη σύμπτυξη των μαθημάτων της Οικονομίας, των Πολιτικών Θεσμών & των Αρχών Δικαίου και της Κοινωνιολογίας στην Α’ –Β’ Λυκείου και την κατάργηση της Λογοτεχνίας ως μάθημα Ομάδας Προσανατολισμού στη Γ’ Λυκείου. Δε θα εστιάσω στην κινητικότητα/διαθεσιμότητα/απώλεια θέσεων εργασίας. Άλλοι συνάδελφοι έχουν ήδη τοποθετηθεί πολύ εύστοχα. Με ενδιαφέρει το περιεχόμενο της παρεχόμενης γνώσης. Γιατί, για μια ακόμα φορά, δίνουμε έμφαση στο σύστημα εξέτασης και όχι στη γνώση που είναι ζητούμενο να αποκτήσουν οι μαθητές που καταφέρνουν, τελικά, να ολοκληρώσουν τη φοίτησή τους στη β’ βάθμια εκπαίδευση. Τόσο οι Πολιτικοί Θεσμοί και το Δίκαιο όσο και η Λογοτεχνία είναι μαθήματα που ενισχύουν δημιουργικά τη σκέψη. Το «κριτική» έρχεται αργότερα. Καταργώντας το ένα ως προαπαιτούμενο για ένα μέρος σπουδών και συμπτύσσοντας το άλλο μαζί με την Οικονομία δίνουν οι υπεύθυνοι το στίγμα του νέου προγράμματος (Δε θα επεκταθώ στην κατάργηση άλλων μαθημάτων). Η ουσία του ενός μαθήματος αποδυναμώνεται ακριβώς τη χρονική στιγμή που πρέπει να ενισχυθεί, έτσι ώστε να έχουν οι μαθητές την πληρέστερη δυνατή εικόνα της Ομάδας Προσανατολισμού των Οικονομικών-Πολιτικών-Κοινωνικών Σπουδών. Η σημασία του άλλου μαθήματος, της Λογοτεχνίας, απαξιώνεται. Ζητούμενο παραμένει η ατομική πρόοδος, δηλαδή η είσοδος στην τριτοβάθμια, να μη συνδέεται με την ουσία των ανθρωπιστικών σπουδών. Γιατί το επιδιωκόμενο είναι ο αυτοματισμός. Αυτονόμηση του μαθήματος των Πολιτικών Θεσμών και επαναφορά της Λογοτεχνίας, λοιπόν. Απαραιτήτως. Ή αλλιώς, διαβάστε προσεκτικά το πρόσφατα μεταφρασμένο βιβλίο της Martha Nussbaum «Όχι για το Κέρδος: οι Ανθρωπιστικές Σπουδές προάγουν τη Δημοκρατία» για το κυρίαρχο μοντέλο της εκπαίδευσης, καθώς και αυτό του Ken Robinson «Άλλη λογική: Για μια επανάσταση της δημιουργικότητας».