Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ-ΒΙΚΤΩΡ ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΑΤΗΣ' | 19 Αυγούστου 2013, 16:21

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΤΟ Προφίλ του πτυχιούχου της Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ. Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. που προσδιορίζει πως η διάδοχη ΑΣΠΑΙΤΕ πρέπει να ενταχθεί στην ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΒΑΘΜΙΔΑ Η Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. ιδρύεται με τον Ν.Δ. 3971/59 άρθρο 24. Η Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ. ως Σχολή της Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. ιδρύεται με το Ν.Δ.789/70 άρθρο 2 με τέσσερα τμήματα ειδικοτήτων: 1. Πολιτικών δυο κατευθύνσεων: Δομικών και Συγκοινωνιακών, 2. Μηχανολόγων, 3. Ηλεκτρολόγων, 4. Ηλεκτρονικών. Στη Σχολή εφαρμόζονταν το Συγχρονικό Μοντέλο Εκπαίδευσης που ο (Πολυχρονόπουλος, 1999), αναφέρει πως «η τεχνολογική κατάρτιση , η παιδαγωγική εκπαίδευση και η ανθρωπιστική μόρφωση , καθώς η εργαστηριακή τεχνική εξάσκηση και η σχολική διδακτική άσκηση των φοιτητών γίνονται εκ παραλλήλου.»(σ.33) Οι σπουδαστές εισάγονταν πάντοτε με το εκάστοτε σύστημα Πανελληνίων εξετάσεων. Όπως αναφέρεται και στην Υ.Α. ΦΕΚ793/17-12-1990 τα μαθήματα στις αίθουσες διδασκαλίας δεν υπερέβαιναν τους 48 και στα εργαστήρια τους 10 ανά μέλος του Επιστημονικού Προσωπικού. Οι φοιτητές στα τέσσερα χρόνια υποχρεωτικών σπουδών τους με παρακολούθηση max 35h/w, είχαν το δικαίωμα να κάμουν περιορισμένο αριθμό απουσιών και διδάσκονταν (Φιλιός, 1999) συνολικά ένα μεγάλο αριθμό μαθημάτων (άνω των 100) σε Θεωρητικό αλλά και Εργαστηριακό επίπεδο από τα οποία τα 28 χαρακτηρίζονταν ως Παιδαγωγικά, κοινά για όλες τις ειδικότητες. Να σημειωθεί πως τα μαθήματα χωρίζονταν σε Τεχνολογικά, Παιδαγωγικά και Γενικά στήριξης των Παιδαγωγικών και Τεχνολογικών Μαθημάτων. Στα Παιδαγωγικά μαθήματα εντάσσονταν μαθήματα Ψυχολογίας (γενικής, παιδιού & εφήβου, σχέσεων εργασίας), Παιδαγωγικής, Φιλοσοφίας, Κοινωνιολογίας, Οργάνωσης και Διοίκησης, Χρήσης Νέων Τεχνολογιών, Έρευνας & Στατιστικής, καθώς και καινοτόμα όπως το μάθημα Τεχνολογικά Μαθήματα Γυμνασίου ή το ¨Ανάλυση Επαγγέλματος και Αρχές Αναλυτικού Προγράμματος¨ και βέβαια το ¨Οδηγητική και Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός¨ που διδάσκονταν ένα εξάμηνο σπουδών, για 3 h/w. Ενδεικτική αποτελεί η παρέμβαση των (Δημητρόπουλου & Χιώτη, 1993) όπου αναφέρονται τα ακόλουθα: «Πρώτα απ’ όλα, εδώ και τριανταπέντε χρόνια οι εκπαιδευτικοί που σπουδάζουν στη ΣΕΛΕΤΕ και που διορίζονται στα σχολεία που παρέχουν Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση στη χώρα μας (σήμερα ΤΕΛ-ΤΕΣ-ΕΠΑΛ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) προβλέπεται από το Αναλυτικό Πρόγραμμα και διδάσκονται ξεχωριστό οργανωμένο μάθημα ¨Συμβουλευτική –Προσανατολισμός¨ (με διάφορους κατά καιρούς τίτλους). Έτσι οι εκπαιδευτικοί που διορίζονται στην ΤΕΕ είναι οι μόνοι που ανέκαθεν έχουν ένα μικρό μεν αλλά σταθερό υπόβαθρο στο θεσμό αυτό. Η διδασκαλία δε, συνδυασμένη με τα σοβαρά διδακτικά εγχειρίδια που διανέμονται από τη Σχολή στους σπουδαστές, αλλά και με γνώσεις ψυχολογίας και παιδαγωγικής που διοχετεύονταν μέσω των υπόλοιπων μαθημάτων του προγράμματος, στοιχειοθετούν μια καλή εισαγωγική ενημέρωση σχετική με τις λειτουργίες και τις δεξιότητες του θεσμού ¨Συμβουλευτική –Προσανατολισμός¨.»(σ.76). Tο προαναφερθέν πλεονέκτημα των Πτυχιούχων της Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ./Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. ουδέποτε έλαβαν υπόψη τους, οι ¨αρμόδιοι¨ του Υ.Π.Ε.Π.Θ., στην ανάθεση του Σ.Ε.Π.. Καινοτομία επίσης αποτελούσαν οι Πρακτικές Ασκήσεις Διδασκαλίας (Π.Α.Δ) που αξιολογούνταν με σύνταξη εκθέσων παρακολούθησης διδασκαλιών σε σχολική τάξη, με εκπόνηση μικροδιδασκαλιών και προκαταρτικών διδασκαλιών σε συμφοιτητές τους καθώς και τελικής (πτυχιακής) διδασκαλίας σε σχολική τάξη που αξιολογούνταν από τριμελή επιτροπή όπου συμμετείχαν και Πανεπιστημιακοί Καθηγητές . Μετά το πέρας των σπουδών τους οι απόφοιτοι ήταν υποχρεωμένοι να εξετασθούν σε τρεις οκτάωρες εξετάσεις, ενώ το σύστημα αντικαταστάθηκε στη συνέχεια με την εκπόνηση πτυχιακής εργασίας που εξετάζονταν από τριμελή επιτροπή. Επίσης ήταν υποχρέωσή τους η εκπόνηση εποπτευόμενης πρακτικής άσκησης που αποδεικνύονταν με βεβαίωση εργοδότη και επιβλέποντα καθηγητή καθώς και με την κατάθεση βιβλίου πρακτικής άσκησης που περιελάμβανε εβδομαδιαίες εκθέσεις, ημέρες απουσίας, χρόνο και αντικείμενο απασχόλησης. Αξιοσημείωτο είναι πως ο (Φιλιός, 1999) αναφέρει τα αποτελέσματα της σύγκρισης των Προγραμμάτων Σπουδών της Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ./Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. με Σχολές Μηχανολογίας της Ανώτατης Εκπαίδευσης και του Πανεπιστημίου Πατρών που εμφανίζουν την Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ. με σύνολον Μαθημάτων 3948h (Παιδαγωγικά 1092 h, Τεχνολογικά 2030 h, Εργαστήρια 826h), το Ε.Μ.Π. με 4172h, το Πανεπιστήμιο Πάτρας με 3668h και το Τ.Ε.Ι. με 2688h Συνολικά δε, συμπεριλαμβανομένων της Πτυχιακής & Εργασιών στη Σχολή αναφέρει για την Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ. 4448h, για το Ε.Μ.Π. 4468h, για το Πανεπιστήμιο Πάτρας 4468h και για το Τ.Ε.Ι. 3288h. Από τα παραπάνω διαπιστώνεται πως στο σύνολο ωρών η Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ. ως Σχολή θα έπρεπε να είναι Πανεπιστημιακή και πως ο Πτυχιούχος Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Μηχανικός είναι ο μόνος που διαθέτει ολοκληρωμένη Συμβουλευτική Ψυχο-Παιδαγωγική βάση σε σχέση με τις συγκρινόμενες Σχολές όχι μόνον του Τεχνολογικού χώρου αλλά και των χαρακτηριζόμενων ως ¨Καθηγητικών¨ Σχολών. Παράλληλα ο συνδυασμός Παιδαγωγικού, Τεχνολογικού και Γενικού υποστηρικτικού γνωστικού υπόβαθρου τον καθιστά τον πλέον ικανό προκειμένου να υπηρετήσει το λειτούργημα του εκπαιδευτικού-συμβούλου στην Δευτεροβάθμια Επαγγελματική Εκπαίδευση. Ειδικά δε η Τεχνολογική του γνωστική συνιστώσα υποβοηθούμενη κυρίως και από την πρακτική του άσκηση, σχετίζεται άμεσα με την δημιουργία ρεαλιστικής ¨άποψης¨ για την Αγορά Εργασίας και την Δια Βίου Μάθηση.