Για να μπορέσει να εκπληρώσει τους στόχους που αναφέρονται στο σχέδιο, πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες είναι προαπαιτούμενες:
- Πρέπει να υπάρχει σωστη αξιολόγηση (που σημαίνει όλοι να αξιολογούν όλους, οι μαθητες τους καθηγητές και το αντίστροφο, οι γονείς τους καθηγητές αλλα και τους μαθητές και το αντίστροφο, οι συνάδελφοι καθηγητές μεταξύ τους, όλοι όλους) αλλιώς δεν είναι αξιολόγηση αν δεν δικαιούται ο κάθε εμπλεκόμενος να πει τη γνώμη του.
- Πρέπει να καταργηθούν τα βιβλία και να μπορεί ο καθένας να φτάσει στη γνώση με όποιον τρόπο θέλει
- Πρέπει να καταργηθούν οι τάξεις. Να υπάρχουν αλυσίδες μαθημάτων τις οποίες θα παρακολουθεί όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, ξεκινώντας από μαθήματα γενικής παιδείας και προχωρώντας σε εξειδικευμένα μαθήματα η γνώση των οποίων θα μπορεί να οδηγήσει κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έχει νόημα να βάζουμε κάποιον σώνει και καλά να κάνει μαθηματικά ή φυσική ή οικονομικά, μπορεί να μην θέλει να κάνει και κανένα μάθημα! Θα υπάρχουν μαθήματα που στην αρχή θα είναι απλά και κατανοητά για το σύνολο των μαθητών και από κει και πέρα κάθε μάθημα εν είδει αλυσίδας θα γίνεται την επόμενη χρονια ( ή εξάμηνο) δυσκολότερο κ.ο.κ.
Ο κάθε ένας θα επιλέγει όσα του αρέσουν και θα σταματάει εκεί που μπορεί ή εκεί που πρέπει για να αποκτήσει όσα του ζητάει το πανεπιστήμιο το οποίο θα τον δεχτεί χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εξετάσεις. Αλλα και δεν θα του δώσει πτυχίο με τίποτα αν δε το αξίζει.
- Πρέπει να διδάσκεται μουσική, πληροφορική, ψυχολογία, πρέπει να μπορούν να διδάσκονται μαθήματα που επιλέγουν οι ίδοι οι μαθητές ακόμα κι αν δεν έχουν προβλεφθεί. Αν υπάρχει κάπου ένα σχολείο με πολλές μειονότητες για παράδειγμα, να διδάσκεται ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη, αν είναι μια περιοχή π.χ. σεισμογενής να διδάσκονται πρώτες βοήθειες ή μαθήματα επιβίωσης, αν υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα να διδάσκονται τεχνικές αυτοάμυνας αλλα και θέματα για τα ναρκωτικά, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, κυκλοφοριακή αγωγή, πράγματα τα οποία σήμερα τα παιδιά μας κι εμείς έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Είναι ντροπή να βγαίνει ο νεαρός με το παπάκι και να βάζει το κράνος στον αγκώνα. Ποιός θα του τα μάθει αυτά; Ποιός έμαθε τον πατέρα ότι πρέπει να φοράει ζώνη στα παιδιά του; Ποιός θα τον μάθει να μη βγάζει τα ψυχολογικά του απωθημένα στο δρόμο;
- Πρέπει να αποσυνδεθεί τελείως η δευτεροβάθμια (ειδικά αυτή, αλλα φυσικά και οι επόμενες βαθμίδες) από την αγορά εργασίας. Είναι υποκρισία να λέμε ότι φτιάχνουμε ελεύθερους πολίτες τους οποίους μόνο κριτήριο σπουδών αναγκάζουμε να αποτελεί η επαγγελματική αποκατασταση.
- Να καταργηθούν τα ωράρια και οι απουσίες, ο κάθε μαθητής να πηγαίνει όποτε θέλει να να φεύγει όποτε θέλει. Αλλιώς δεν είναι σχολείο, είναι μαντρί.
Αν είστε ικανοί και μπορείτε φτιάξτε σχολείο να μη θέλουν οι μαθητές να φύγουν, όχι να μη θέλουν να πάνε.
Για να μπορέσει να εκπληρώσει τους στόχους που αναφέρονται στο σχέδιο, πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες είναι προαπαιτούμενες: - Πρέπει να υπάρχει σωστη αξιολόγηση (που σημαίνει όλοι να αξιολογούν όλους, οι μαθητες τους καθηγητές και το αντίστροφο, οι γονείς τους καθηγητές αλλα και τους μαθητές και το αντίστροφο, οι συνάδελφοι καθηγητές μεταξύ τους, όλοι όλους) αλλιώς δεν είναι αξιολόγηση αν δεν δικαιούται ο κάθε εμπλεκόμενος να πει τη γνώμη του. - Πρέπει να καταργηθούν τα βιβλία και να μπορεί ο καθένας να φτάσει στη γνώση με όποιον τρόπο θέλει - Πρέπει να καταργηθούν οι τάξεις. Να υπάρχουν αλυσίδες μαθημάτων τις οποίες θα παρακολουθεί όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, ξεκινώντας από μαθήματα γενικής παιδείας και προχωρώντας σε εξειδικευμένα μαθήματα η γνώση των οποίων θα μπορεί να οδηγήσει κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έχει νόημα να βάζουμε κάποιον σώνει και καλά να κάνει μαθηματικά ή φυσική ή οικονομικά, μπορεί να μην θέλει να κάνει και κανένα μάθημα! Θα υπάρχουν μαθήματα που στην αρχή θα είναι απλά και κατανοητά για το σύνολο των μαθητών και από κει και πέρα κάθε μάθημα εν είδει αλυσίδας θα γίνεται την επόμενη χρονια ( ή εξάμηνο) δυσκολότερο κ.ο.κ. Ο κάθε ένας θα επιλέγει όσα του αρέσουν και θα σταματάει εκεί που μπορεί ή εκεί που πρέπει για να αποκτήσει όσα του ζητάει το πανεπιστήμιο το οποίο θα τον δεχτεί χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εξετάσεις. Αλλα και δεν θα του δώσει πτυχίο με τίποτα αν δε το αξίζει. - Πρέπει να διδάσκεται μουσική, πληροφορική, ψυχολογία, πρέπει να μπορούν να διδάσκονται μαθήματα που επιλέγουν οι ίδοι οι μαθητές ακόμα κι αν δεν έχουν προβλεφθεί. Αν υπάρχει κάπου ένα σχολείο με πολλές μειονότητες για παράδειγμα, να διδάσκεται ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη, αν είναι μια περιοχή π.χ. σεισμογενής να διδάσκονται πρώτες βοήθειες ή μαθήματα επιβίωσης, αν υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα να διδάσκονται τεχνικές αυτοάμυνας αλλα και θέματα για τα ναρκωτικά, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, κυκλοφοριακή αγωγή, πράγματα τα οποία σήμερα τα παιδιά μας κι εμείς έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Είναι ντροπή να βγαίνει ο νεαρός με το παπάκι και να βάζει το κράνος στον αγκώνα. Ποιός θα του τα μάθει αυτά; Ποιός έμαθε τον πατέρα ότι πρέπει να φοράει ζώνη στα παιδιά του; Ποιός θα τον μάθει να μη βγάζει τα ψυχολογικά του απωθημένα στο δρόμο; - Πρέπει να αποσυνδεθεί τελείως η δευτεροβάθμια (ειδικά αυτή, αλλα φυσικά και οι επόμενες βαθμίδες) από την αγορά εργασίας. Είναι υποκρισία να λέμε ότι φτιάχνουμε ελεύθερους πολίτες τους οποίους μόνο κριτήριο σπουδών αναγκάζουμε να αποτελεί η επαγγελματική αποκατασταση. - Να καταργηθούν τα ωράρια και οι απουσίες, ο κάθε μαθητής να πηγαίνει όποτε θέλει να να φεύγει όποτε θέλει. Αλλιώς δεν είναι σχολείο, είναι μαντρί. Αν είστε ικανοί και μπορείτε φτιάξτε σχολείο να μη θέλουν οι μαθητές να φύγουν, όχι να μη θέλουν να πάνε.