- Πρέπει να καταργηθούν τα βιβλία και να μπορεί ο καθένας να φτάσει στη γνώση με όποιον τρόπο θέλει
- Πρέπει να καταργηθούν οι τάξεις. Να υπάρχουν αλυσίδες μαθημάτων τις οποίες θα παρακολουθεί όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, ξεκινώντας από μαθήματα γενικής παιδείας και προχωρώντας σε εξειδικευμένα μαθήματα η γνώση των οποίων θα μπορεί να οδηγήσει κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έχει νόημα να βάζουμε κάποιον σώνει και καλά να κάνει μαθηματικά ή φυσική ή οικονομικά, μπορεί να μην θέλει να κάνει και κανένα μάθημα! Θα υπάρχουν μαθήματα που στην αρχή θα είναι απλά και κατανοητά για το σύνολο των μαθητών και από κει και πέρα κάθε μάθημα εν είδει αλυσίδας θα γίνεται την επόμενη χρονια ( ή εξάμηνο) δυσκολότερο κ.ο.κ.
Ο κάθε ένας θα επιλέγει όσα του αρέσουν και θα σταματάει εκεί που μπορεί ή εκεί που πρέπει για να αποκτήσει όσα του ζητάει το πανεπιστήμιο το οποίο θα τον δεχτεί χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εξετάσεις. Αλλα και δεν θα του δώσει πτυχίο με τίποτα αν δε το αξίζει.
- Πρέπει να διδάσκεται μουσική, πληροφορική, ψυχολογία, πρέπει να μπορούν να διδάσκονται μαθήματα που επιλέγουν οι ίδοι οι μαθητές ακόμα κι αν δεν έχουν προβλεφθεί. Αν υπάρχει κάπου ένα σχολείο με πολλές μειονότητες για παράδειγμα, να διδάσκεται ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη, αν είναι μια περιοχή π.χ. σεισμογενής να διδάσκονται πρώτες βοήθειες ή μαθήματα επιβίωσης, αν υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα να διδάσκονται τεχνικές αυτοάμυνας αλλα και θέματα για τα ναρκωτικά, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, κυκλοφοριακή αγωγή, πράγματα τα οποία σήμερα τα παιδιά μας κι εμείς έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Είναι ντροπή να βγαίνει ο νεαρός με το παπάκι και να βάζει το κράνος στον αγκώνα. Ποιός θα του τα μάθει αυτά; Ποιός έμαθε τον πατέρα ότι πρέπει να φοράει ζώνη στα παιδιά του; Ποιός θα τον μάθει να μη βγάζει τα ψυχολογικά του απωθημένα στο δρόμο;
- Πρέπει να αποσυνδεθεί τελείως η δευτεροβάθμια (ειδικά αυτή, αλλα φυσικά και οι επόμενες βαθμίδες) από την αγορά εργασίας. Είναι υποκρισία να λέμε ότι φτιάχνουμε ελεύθερους πολίτες τους οποίους μόνο κριτήριο σπουδών αναγκάζουμε να αποτελεί η επαγγελματική αποκατασταση.
- Πρέπει να καταργηθούν τα βιβλία και να μπορεί ο καθένας να φτάσει στη γνώση με όποιον τρόπο θέλει - Πρέπει να καταργηθούν οι τάξεις. Να υπάρχουν αλυσίδες μαθημάτων τις οποίες θα παρακολουθεί όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, ξεκινώντας από μαθήματα γενικής παιδείας και προχωρώντας σε εξειδικευμένα μαθήματα η γνώση των οποίων θα μπορεί να οδηγήσει κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έχει νόημα να βάζουμε κάποιον σώνει και καλά να κάνει μαθηματικά ή φυσική ή οικονομικά, μπορεί να μην θέλει να κάνει και κανένα μάθημα! Θα υπάρχουν μαθήματα που στην αρχή θα είναι απλά και κατανοητά για το σύνολο των μαθητών και από κει και πέρα κάθε μάθημα εν είδει αλυσίδας θα γίνεται την επόμενη χρονια ( ή εξάμηνο) δυσκολότερο κ.ο.κ. Ο κάθε ένας θα επιλέγει όσα του αρέσουν και θα σταματάει εκεί που μπορεί ή εκεί που πρέπει για να αποκτήσει όσα του ζητάει το πανεπιστήμιο το οποίο θα τον δεχτεί χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εξετάσεις. Αλλα και δεν θα του δώσει πτυχίο με τίποτα αν δε το αξίζει. - Πρέπει να διδάσκεται μουσική, πληροφορική, ψυχολογία, πρέπει να μπορούν να διδάσκονται μαθήματα που επιλέγουν οι ίδοι οι μαθητές ακόμα κι αν δεν έχουν προβλεφθεί. Αν υπάρχει κάπου ένα σχολείο με πολλές μειονότητες για παράδειγμα, να διδάσκεται ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη, αν είναι μια περιοχή π.χ. σεισμογενής να διδάσκονται πρώτες βοήθειες ή μαθήματα επιβίωσης, αν υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα να διδάσκονται τεχνικές αυτοάμυνας αλλα και θέματα για τα ναρκωτικά, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, κυκλοφοριακή αγωγή, πράγματα τα οποία σήμερα τα παιδιά μας κι εμείς έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Είναι ντροπή να βγαίνει ο νεαρός με το παπάκι και να βάζει το κράνος στον αγκώνα. Ποιός θα του τα μάθει αυτά; Ποιός έμαθε τον πατέρα ότι πρέπει να φοράει ζώνη στα παιδιά του; Ποιός θα τον μάθει να μη βγάζει τα ψυχολογικά του απωθημένα στο δρόμο; - Πρέπει να αποσυνδεθεί τελείως η δευτεροβάθμια (ειδικά αυτή, αλλα φυσικά και οι επόμενες βαθμίδες) από την αγορά εργασίας. Είναι υποκρισία να λέμε ότι φτιάχνουμε ελεύθερους πολίτες τους οποίους μόνο κριτήριο σπουδών αναγκάζουμε να αποτελεί η επαγγελματική αποκατασταση.