Παρατηρείται στο Άρθρο 8 ένα αντιεπιστημονικό, αντιεκπαιδευτικό αλλά και πρακτικό ολίσθημα.
Συγκεκριμένα στην Ομάδα Προσανατολισμού Τεχνολογικών Εφαρμογών εμφανίζεται να ανήκει ο Τομέας Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων. Δηλαδή ως νομοθέτημα του κατ’ εξοχήν επιστημονικού και εκπαιδευτικού Υπουργείου δίνεται η εντύπωση και πιθανά η κατοχύρωση ότι το περιβάλλον και οι Φυσικοί Πόροι ανήκουν στις Τεχνολογικές εφαρμογές. Από κάθε πλευρά αν το πλησιάσει αυτό κάποιος, είναι αιτία δημιουργίας προβλημάτων στην κοινωνία αλλά και στην στοιχειωδώς ορθή διοίκησή της.
Το περιβάλλον κύρια συναπαρτίζεται από σειρά φυσικών δημιουργημάτων και όντων και αν και στον πλέον ευρύ ορισμό του -που συμφωνώ- συμπεριλάβουμε και τον άνθρωπο με τα δημιουργήματά του αυτός αποτελεί μόνον ένα μικρό μέρος του και ίσως πρόσκαιρο, ιδιαίτερα αν θεωρηθεί και ως η βασική συνιστώσα του.
Το έδαφος, το νερό και η ατμόσφαιρα μοναδικές και απαραίτητες συνιστώσες στην τροφό όλων των τεχνών και επιστημών Γεωργία που αντίστοιχα και σε βάθος μελετώνται από την Γεωπονική επιστήμη -προλαμβάνοντας ή και θεραπεύοντας τα προβλήματά της- δεν μπορούν να μελετηθούν αλλά ούτε είναι στην ουσία γνωστά αντικείμενα στα κατά τα άλλα άξιους τεχνικούς συναδέλφους της Μηχανολογίας και των Τεχνολογικών Εφαρμογών του ανθρώπου. Μην δημιουργεί παρανόηση το ότι η ανάγκη θεραπείας και ανάπτυξης της Γεωργίας μέσα από συγκεκριμένες σπουδές δημιουργεί τον κλάδο της Γεωργικής Μηχανολογίας ή ο γενικότερος -και υποχρεωτικά- τεχνικός χαρακτήρας του Γεωπόνου που του δίνει με ευρύτερο νόημα τον τίτλο του Μηχανικού της Γεωργίας ταυτόχρονα προσιδιάζει και βιολογικό χαρακτήρα στους υπόλοιπους τεχνικούς-τεχνολογικούς κλάδους. Αυτό είναι μέγα επιστημονικό και εκπαιδευτικό στην προκειμένη περίπτωση σφάλμα.
Εκπαιδευτικό επίσης διότι όλα τα βασικά μαθήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους διδάσκονται από τις επιστήμες Γεωπονική, Δασοπονική αλλά και την Γεωλογία (σε σχέση με το φυσικούς πόρους πετρώματα και ορυκτά). Σημειωτέον ότι οι επαγγελματικοί φορείς και δραστηριότητες και αυτών των επιστημών ανήκουν στον ευρύτερο Γεωτεχνικό Τομέα και έχουν αντίστοιχα τον Δημοσίου Συμφέροντος Φορέα που τις συμπεριλαμβάνει το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΓΕΩΤ.Ε.Ε.).
Επιπλέον αλλά και πρακτικά πολλά βασικά μαθήματα για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους υπάρχουν και διδάσκονται στον έως σήμερα Τομέα «Γεωπονίας, Τροφίμων και Περιβάλλοντος» με σχετικά και έτοιμα αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, βιβλία και κυρίως εκπαιδευτικούς με γνώση και εμπειρίες στην σχετική διδασκαλία.
Πως λοιπόν αυτός ο προτεινόμενος Τομέας «Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων» εντάσσεται στα πλαίσια της Ομάδας Προσανατολισμού Τεχνολογικών Εφαρμογών; Επιστημονικά, εκπαιδευτικά αλλά πρακτικά και διοικητικά θα πρέπει ο Τομέας, ως έχει, να ενταχθεί στην Ομάδα Προσανατολισμού Γεωπονίας, Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής με την μετονομασία της σε Ομάδα Προσανατολισμού «Γεωπονίας, Τεχνολογίας Τροφίμων, Διατροφής και Περιβάλλοντος».
Ακόμη για λόγους επιστημονικούς αλλά κύρια πρακτικούς θα πρέπει να τονισθεί το εξής:
Στα πλαίσια της Ομάδας Προσανατολισμού Γεωπονίας, Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής εμφανίζεται ο Τεχνικός Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών. Είναι σ’ όλους γνωστό ότι η Αλιεία και οι Υδατοκαλλιέργειες ανήκουν στον γενικότερο κλάδο της Ζωικής Παραγωγής γι αυτό υπάρχει και σχετική αναφορά σε βιβλία και αναλυτικά προγράμματα της σχετικής ειδίκευσης που υπάρχει σήμερα. Η δημιουργία τέτοιου Τεχνικού με βάση το παρόν νομοσχέδιο σημαίνει ότι από την Β’ Λυκείου θα πρέπει να υπάρχουν τέτοια σχετικά μαθήματα. Δεν υπάρχουν όμως ούτε τέτοια αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα ούτε σχετικά βιβλία. Αποτέλεσμα η δημιουργία τους και η εφαρμογή τους θα καθυστερήσουν στην πράξη της εφαρμογή μιας σωστής κατά τα άλλα ιδέας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Επιπλέον η επί δύο χρόνια διδασκαλία ενός εξειδικευμένου αντικειμένου, που σε χρόνο φθάνει ή και ξεπερνά τα αντίστοιχα πανεπιστημιακά δεδομένα θα οδηγήσει σε εξειδίκευση ύλης και μαθημάτων επιπέδου κατάρτισης αλλά θα είναι τελικά και τόσο εξειδικευμένη τεχνικά που θα δυναμιτίσει στην πράξη μια ορθή πρόθεση.
Προτείνω λοιπόν ο Τεχνικός Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών να είναι εξειδίκευση του Τεχνικού Ζωικής Παραγωγής σε διαχωρισμό που θα γίνεται στην Γ’ Τάξη του Επαγγελματικού Λυκείου και όχι αυτόνομη ειδικότητα Τεχνικού από την Β’ Τάξη.
Παρατηρείται στο Άρθρο 8 ένα αντιεπιστημονικό, αντιεκπαιδευτικό αλλά και πρακτικό ολίσθημα. Συγκεκριμένα στην Ομάδα Προσανατολισμού Τεχνολογικών Εφαρμογών εμφανίζεται να ανήκει ο Τομέας Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων. Δηλαδή ως νομοθέτημα του κατ’ εξοχήν επιστημονικού και εκπαιδευτικού Υπουργείου δίνεται η εντύπωση και πιθανά η κατοχύρωση ότι το περιβάλλον και οι Φυσικοί Πόροι ανήκουν στις Τεχνολογικές εφαρμογές. Από κάθε πλευρά αν το πλησιάσει αυτό κάποιος, είναι αιτία δημιουργίας προβλημάτων στην κοινωνία αλλά και στην στοιχειωδώς ορθή διοίκησή της. Το περιβάλλον κύρια συναπαρτίζεται από σειρά φυσικών δημιουργημάτων και όντων και αν και στον πλέον ευρύ ορισμό του -που συμφωνώ- συμπεριλάβουμε και τον άνθρωπο με τα δημιουργήματά του αυτός αποτελεί μόνον ένα μικρό μέρος του και ίσως πρόσκαιρο, ιδιαίτερα αν θεωρηθεί και ως η βασική συνιστώσα του. Το έδαφος, το νερό και η ατμόσφαιρα μοναδικές και απαραίτητες συνιστώσες στην τροφό όλων των τεχνών και επιστημών Γεωργία που αντίστοιχα και σε βάθος μελετώνται από την Γεωπονική επιστήμη -προλαμβάνοντας ή και θεραπεύοντας τα προβλήματά της- δεν μπορούν να μελετηθούν αλλά ούτε είναι στην ουσία γνωστά αντικείμενα στα κατά τα άλλα άξιους τεχνικούς συναδέλφους της Μηχανολογίας και των Τεχνολογικών Εφαρμογών του ανθρώπου. Μην δημιουργεί παρανόηση το ότι η ανάγκη θεραπείας και ανάπτυξης της Γεωργίας μέσα από συγκεκριμένες σπουδές δημιουργεί τον κλάδο της Γεωργικής Μηχανολογίας ή ο γενικότερος -και υποχρεωτικά- τεχνικός χαρακτήρας του Γεωπόνου που του δίνει με ευρύτερο νόημα τον τίτλο του Μηχανικού της Γεωργίας ταυτόχρονα προσιδιάζει και βιολογικό χαρακτήρα στους υπόλοιπους τεχνικούς-τεχνολογικούς κλάδους. Αυτό είναι μέγα επιστημονικό και εκπαιδευτικό στην προκειμένη περίπτωση σφάλμα. Εκπαιδευτικό επίσης διότι όλα τα βασικά μαθήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους διδάσκονται από τις επιστήμες Γεωπονική, Δασοπονική αλλά και την Γεωλογία (σε σχέση με το φυσικούς πόρους πετρώματα και ορυκτά). Σημειωτέον ότι οι επαγγελματικοί φορείς και δραστηριότητες και αυτών των επιστημών ανήκουν στον ευρύτερο Γεωτεχνικό Τομέα και έχουν αντίστοιχα τον Δημοσίου Συμφέροντος Φορέα που τις συμπεριλαμβάνει το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΓΕΩΤ.Ε.Ε.). Επιπλέον αλλά και πρακτικά πολλά βασικά μαθήματα για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους υπάρχουν και διδάσκονται στον έως σήμερα Τομέα «Γεωπονίας, Τροφίμων και Περιβάλλοντος» με σχετικά και έτοιμα αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, βιβλία και κυρίως εκπαιδευτικούς με γνώση και εμπειρίες στην σχετική διδασκαλία. Πως λοιπόν αυτός ο προτεινόμενος Τομέας «Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων» εντάσσεται στα πλαίσια της Ομάδας Προσανατολισμού Τεχνολογικών Εφαρμογών; Επιστημονικά, εκπαιδευτικά αλλά πρακτικά και διοικητικά θα πρέπει ο Τομέας, ως έχει, να ενταχθεί στην Ομάδα Προσανατολισμού Γεωπονίας, Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής με την μετονομασία της σε Ομάδα Προσανατολισμού «Γεωπονίας, Τεχνολογίας Τροφίμων, Διατροφής και Περιβάλλοντος». Ακόμη για λόγους επιστημονικούς αλλά κύρια πρακτικούς θα πρέπει να τονισθεί το εξής: Στα πλαίσια της Ομάδας Προσανατολισμού Γεωπονίας, Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής εμφανίζεται ο Τεχνικός Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών. Είναι σ’ όλους γνωστό ότι η Αλιεία και οι Υδατοκαλλιέργειες ανήκουν στον γενικότερο κλάδο της Ζωικής Παραγωγής γι αυτό υπάρχει και σχετική αναφορά σε βιβλία και αναλυτικά προγράμματα της σχετικής ειδίκευσης που υπάρχει σήμερα. Η δημιουργία τέτοιου Τεχνικού με βάση το παρόν νομοσχέδιο σημαίνει ότι από την Β’ Λυκείου θα πρέπει να υπάρχουν τέτοια σχετικά μαθήματα. Δεν υπάρχουν όμως ούτε τέτοια αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα ούτε σχετικά βιβλία. Αποτέλεσμα η δημιουργία τους και η εφαρμογή τους θα καθυστερήσουν στην πράξη της εφαρμογή μιας σωστής κατά τα άλλα ιδέας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Επιπλέον η επί δύο χρόνια διδασκαλία ενός εξειδικευμένου αντικειμένου, που σε χρόνο φθάνει ή και ξεπερνά τα αντίστοιχα πανεπιστημιακά δεδομένα θα οδηγήσει σε εξειδίκευση ύλης και μαθημάτων επιπέδου κατάρτισης αλλά θα είναι τελικά και τόσο εξειδικευμένη τεχνικά που θα δυναμιτίσει στην πράξη μια ορθή πρόθεση. Προτείνω λοιπόν ο Τεχνικός Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών να είναι εξειδίκευση του Τεχνικού Ζωικής Παραγωγής σε διαχωρισμό που θα γίνεται στην Γ’ Τάξη του Επαγγελματικού Λυκείου και όχι αυτόνομη ειδικότητα Τεχνικού από την Β’ Τάξη.