Στούς στόχους του Γενικού Λυκείου μεταξύ των άλλων αναφέρονται:
η) Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης
προβλημάτων,
θ) Η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση
και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών και
ι) Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των
μαθητών στην αγορά εργασίας.
Πολύ ωραία όλα αυτά και είναι αποδεκτό από όλους ότι τέτοιοι θέλουμε να είναι οι στόχοι του Γενικού Λυκείου. Το θέμα είναι να είναι και υλοποιήσιμοι αυτοί οι στόχοι με σχέδιο που έχει προταθεί;
Για το στόχο (η) είναι απαραίτητο το μάθημα του Προγραμματισμού ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν αλγοριθμική σκέψη και πραγματική ικανότητα επίλυσης προβλημάτων. Και όταν λέμε προβλήματα δεν εννοούμε μόνο εξισώσεις και ανισώσεις, αλλά εννοούμε και προβλήματα του πραγματικού κόσμου. Θέστε σε ένα παιδί το απλό πρόβλημα της οργάνωσης μιας σχολικής εκδρομής. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα γνωρίζει πως να το αντιμετωπίσει. Τα περισσότερα παιδιά βγαίνουν από το σχολείο χωρίς την ικανότητα να μπορούν να οργανώσουν τη σκέψη τους και να ταξινομήσουν βήματα για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος. Με το μάθημα του προγραμματισμού αυτό επιτυγχάνεται. Ο στόχος δεν είναι δηλαδή τα παιδιά να γίνουν απαραίτητα προγραμματιστές. Ο στόχος είναι αποκτήσουν τέτοια ικανότητα σκέψης ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως το απλό της οργάνωσης μιας σχολικής εκδρομής ή ακόμη και πιο σύνθετα όπως π.χ. της αντιμετώπισης της μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Είναι απαραίτητο λοιπόν να υπάρχει ένα βελτιωμένο μάθημα της Ανάπτυξης Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον και αν είναι δυνατόν σε όλες τις τάξεις του Λυκείου.
Επίσης όσον αφορά το στόχο (θ), πώς θα γίνει αυτή η κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών χωρίς τη διδασκαλία του μαθήματος; Οι τεχνολογίες των επικοινωνιών και της Πληροφορικής αλλάζουν με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Ένα παιδί λοιπόν που θα περάσει από το Λύκειο χωρίς να έχει κάνει ούτε 1 ώρα μαθήματος Πληροφορικής πως θα αποκτήσει αυτή την ικανότητα που περιγράφεται στο στόχο (θ), αλλά και στο στόχο (ι); Άραγε έτσι θα διευκολυνθούν στο να μπουν στην αγορά εργασίας; Ενισχύοντας τον ψηφιακό αναλφαβητισμό;
Πρόταση μου λοιπόν είναι να ενισχυθεί η διδασκαλία της Πληροφορικής σε δύο άξονες:
α) στην ανάπτυξη της αλγοριθμικής σκέψης με κάποιο μάθημα προγραμματισμού υπολογιστών.
β) στην διδασκαλία των νέων τεχνολογιών με έμφαση στις αλλαγές που συντελούνται σε αυτές καθημερινά.
Ενδεχόμενη απουσία της Πληροφορικής από το Γενικό Λύκειο θα έχει μελλοντικά αρνητικές επιπτώσεις για την Ελλάδα. Πριν προχωρήσετε σε οποιαδήποτε ψήφιση παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψην τα σχόλια της διαβούλευσης (που σημειωτέον προέρχονται και από καθηγητές πανεπιστημίων καθώς και Ελλήνων του εξωτερικού που ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει ανταγωνισμός σε ένα διεθνές περιβάλλον και τη σημασία της πληροφορικής στον ανταγωνισμό αυτό) για να μη συνδεθεί η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με μια αποτυχημένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Στούς στόχους του Γενικού Λυκείου μεταξύ των άλλων αναφέρονται: η) Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων, θ) Η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών και ι) Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας. Πολύ ωραία όλα αυτά και είναι αποδεκτό από όλους ότι τέτοιοι θέλουμε να είναι οι στόχοι του Γενικού Λυκείου. Το θέμα είναι να είναι και υλοποιήσιμοι αυτοί οι στόχοι με σχέδιο που έχει προταθεί; Για το στόχο (η) είναι απαραίτητο το μάθημα του Προγραμματισμού ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν αλγοριθμική σκέψη και πραγματική ικανότητα επίλυσης προβλημάτων. Και όταν λέμε προβλήματα δεν εννοούμε μόνο εξισώσεις και ανισώσεις, αλλά εννοούμε και προβλήματα του πραγματικού κόσμου. Θέστε σε ένα παιδί το απλό πρόβλημα της οργάνωσης μιας σχολικής εκδρομής. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα γνωρίζει πως να το αντιμετωπίσει. Τα περισσότερα παιδιά βγαίνουν από το σχολείο χωρίς την ικανότητα να μπορούν να οργανώσουν τη σκέψη τους και να ταξινομήσουν βήματα για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος. Με το μάθημα του προγραμματισμού αυτό επιτυγχάνεται. Ο στόχος δεν είναι δηλαδή τα παιδιά να γίνουν απαραίτητα προγραμματιστές. Ο στόχος είναι αποκτήσουν τέτοια ικανότητα σκέψης ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως το απλό της οργάνωσης μιας σχολικής εκδρομής ή ακόμη και πιο σύνθετα όπως π.χ. της αντιμετώπισης της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Είναι απαραίτητο λοιπόν να υπάρχει ένα βελτιωμένο μάθημα της Ανάπτυξης Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον και αν είναι δυνατόν σε όλες τις τάξεις του Λυκείου. Επίσης όσον αφορά το στόχο (θ), πώς θα γίνει αυτή η κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών χωρίς τη διδασκαλία του μαθήματος; Οι τεχνολογίες των επικοινωνιών και της Πληροφορικής αλλάζουν με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Ένα παιδί λοιπόν που θα περάσει από το Λύκειο χωρίς να έχει κάνει ούτε 1 ώρα μαθήματος Πληροφορικής πως θα αποκτήσει αυτή την ικανότητα που περιγράφεται στο στόχο (θ), αλλά και στο στόχο (ι); Άραγε έτσι θα διευκολυνθούν στο να μπουν στην αγορά εργασίας; Ενισχύοντας τον ψηφιακό αναλφαβητισμό; Πρόταση μου λοιπόν είναι να ενισχυθεί η διδασκαλία της Πληροφορικής σε δύο άξονες: α) στην ανάπτυξη της αλγοριθμικής σκέψης με κάποιο μάθημα προγραμματισμού υπολογιστών. β) στην διδασκαλία των νέων τεχνολογιών με έμφαση στις αλλαγές που συντελούνται σε αυτές καθημερινά. Ενδεχόμενη απουσία της Πληροφορικής από το Γενικό Λύκειο θα έχει μελλοντικά αρνητικές επιπτώσεις για την Ελλάδα. Πριν προχωρήσετε σε οποιαδήποτε ψήφιση παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψην τα σχόλια της διαβούλευσης (που σημειωτέον προέρχονται και από καθηγητές πανεπιστημίων καθώς και Ελλήνων του εξωτερικού που ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει ανταγωνισμός σε ένα διεθνές περιβάλλον και τη σημασία της πληροφορικής στον ανταγωνισμό αυτό) για να μη συνδεθεί η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με μια αποτυχημένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.