Ο Σύλλογος Προσωπικού του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών θεωρεί ότι, παρά το γεγονός ότι το νομοσχέδιο αυτό περιέχει αρκετά θετικά στοιχεία, η υλοποίησή του όμως ενέχει κινδύνους για την ανάπτυξη αλλά και για τη βιωσιμότητα της έρευνας στη χώρα μας. Επί της αρχής, η απόσυρση της πολιτείας από την υποχρέωση να καλύπτει τις πάγιες και ανελαστικές δαπάνες των Ερευνητικών Κέντρων φανερώνει μια αποκλειστικά επιχειρηματικού τύπου αντίληψη για την έρευνα, η οποία δεν συνάδει με την υποχρέωση για ενίσχυση της βασικής και της θεωρητικής έρευνας ούτε με τον στόχο για Ενιαίο Χώρο Παιδείας και Έρευνας, όπως συμβαίνει σε όλα τα ευρωπαϊκά, τουλάχιστον, κράτη.
Επιπλέον, οι ασαφείς διατυπώσεις, οι ανακολουθίες και οι αβλεψίες, που εντοπίζονται στο κείμενο, δίνουν μάλλον μια εντύπωση βιασύνης και προχειρότητας που κάθε άλλο παρά γεννούν αισιοδοξία για την υλοποίησή του.
Άρθρο 1 – Αντικείμενο - Σκοποί
Η γενική φιλοσοφία του ν/σ αντίκειται στη συνταγματική αρχή σύμφωνα με την οποία «… η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες, η δε ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελούν υποχρέωση του Kράτoυς», αφού τελικά το ν/σ πραγματοποιεί το αντίθετο: το Κράτος αποποιείται την υποχρέωσή του να εγγυάται τη λειτουργία των Ερευνητικών Κέντρων, να ενισχύει τις υποδομές τους και να καλύπτει τη μισθοδοσία του μόνιμου ερευνητικού προσωπικού (βλ. και άρθρο 23). Η απόσυρση της πολιτείας από τη συνταγματική της αυτή υποχρέωση υποσκάπτει τη διαφαινόμενη στο νομοσχέδιο θετική προσπάθεια εξομοίωσης των ερευνητών με τους καθηγητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και συνεπώς και τις προοπτικές συνεργασίας μεταξύ Ερευνητικών Κέντρων και Πανεπιστημίων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Χώρου Παιδείας και Έρευνας.
Σύλλογος Προσωπικού Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Ο Σύλλογος Προσωπικού του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών θεωρεί ότι, παρά το γεγονός ότι το νομοσχέδιο αυτό περιέχει αρκετά θετικά στοιχεία, η υλοποίησή του όμως ενέχει κινδύνους για την ανάπτυξη αλλά και για τη βιωσιμότητα της έρευνας στη χώρα μας. Επί της αρχής, η απόσυρση της πολιτείας από την υποχρέωση να καλύπτει τις πάγιες και ανελαστικές δαπάνες των Ερευνητικών Κέντρων φανερώνει μια αποκλειστικά επιχειρηματικού τύπου αντίληψη για την έρευνα, η οποία δεν συνάδει με την υποχρέωση για ενίσχυση της βασικής και της θεωρητικής έρευνας ούτε με τον στόχο για Ενιαίο Χώρο Παιδείας και Έρευνας, όπως συμβαίνει σε όλα τα ευρωπαϊκά, τουλάχιστον, κράτη. Επιπλέον, οι ασαφείς διατυπώσεις, οι ανακολουθίες και οι αβλεψίες, που εντοπίζονται στο κείμενο, δίνουν μάλλον μια εντύπωση βιασύνης και προχειρότητας που κάθε άλλο παρά γεννούν αισιοδοξία για την υλοποίησή του. Άρθρο 1 – Αντικείμενο - Σκοποί Η γενική φιλοσοφία του ν/σ αντίκειται στη συνταγματική αρχή σύμφωνα με την οποία «… η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες, η δε ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελούν υποχρέωση του Kράτoυς», αφού τελικά το ν/σ πραγματοποιεί το αντίθετο: το Κράτος αποποιείται την υποχρέωσή του να εγγυάται τη λειτουργία των Ερευνητικών Κέντρων, να ενισχύει τις υποδομές τους και να καλύπτει τη μισθοδοσία του μόνιμου ερευνητικού προσωπικού (βλ. και άρθρο 23). Η απόσυρση της πολιτείας από τη συνταγματική της αυτή υποχρέωση υποσκάπτει τη διαφαινόμενη στο νομοσχέδιο θετική προσπάθεια εξομοίωσης των ερευνητών με τους καθηγητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και συνεπώς και τις προοπτικές συνεργασίας μεταξύ Ερευνητικών Κέντρων και Πανεπιστημίων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Χώρου Παιδείας και Έρευνας. Σύλλογος Προσωπικού Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών