Στο άρθρο 9 αναφέρεται ότι τα θρησκευτικά νομικά πρόσωπα δικαιούνται να ιδρύουν και να λειτουργούν μεταξύ άλλων και ραδιοφωνικούς σταθμούς, κατά τις κείμενες διατάξεις. Οι κείμενες διατάξεις όμως, (Ν.2328/1995 άρθρο 7 παρ. 2.) για την ίδρυση ραδιοφωνικών σταθμών, προβλέπουν ότι κάθε Σεπτέμβριο, καθώς και όποτε άλλοτε υπάρξουν διαθέσιμες συχνότητες, μετά από υπουργική απόφαση, γίνεται προκήρυξη σε κάθε νομό συγκεκριμένων θέσεων αδειών. Από το έτος 1995 όμως και μέχρι σήμερα, ποτέ δεν εκδόθηκαν οι υπουργικές αυτές αποφάσεις και δεν έγινε ποτέ προκήρυξη αδειών σε κανένα νομό, με εξαίρεση μία φορά μόνο στο νομό Αττικής. Επίσης τις ίδιες υπουργικές αποφάσεις προβλέπει και ο νόμος 3592/2007, οι οποίες ποτέ δεν εκδόθηκαν και ποτέ δεν έγινε καμία προκήρυξη. Οπότε σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, σε καμία περίπτωση κάποιο θρησκευτικό νομικό πρόσωπο δεν πρόκειται να έχει την ευκαιρία να ιδρύσει ένα ραδιοφωνικό σταθμό, διότι και εάν παρ’ελπίδα γίνει προκήρυξη, εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον μερικοί άνθρωποι οι οποίοι θέλουν αφιλοκερδώς να διαδώσουν και να κηρύξουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, να μπορέσουν να ανταγωνιστούν στον διαγωνισμό ραδιοφωνικές εταιρίες οι οποίες φυσικά έχουν μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια. Στο άρθρο 19 παρ.2 και 3 του Δ.Σ.Α.Π.Δ. αναφέρεται ότι: ‘’2. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της αναζήτησης, της λήψης και της μετάδοσης πληροφοριών και απόψεων κάθε είδους, ανεξαρτήτως συνόρων, προφορικά, γραπτά, σε έντυπα, σε κάθε μορφή τέχνης ή με κάθε άλλο μέσο της επιλογής του. 3. Η άσκηση των δικαιωμάτων, που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού, συνεπάγεται ειδικά καθήκοντα και ευθύνες. Μπορεί, επομένως, να υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς, οι οποίοι όμως πρέπει να προβλέπονται με σαφήνεια από το νόμο και να είναι απαραίτητοι:
α. Για το σεβασμό των δικαιωμάτων ή της υπόληψης των άλλων.
β. Για την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας ή των χρηστών ηθών.’’
Στην χώρα μας, με τις υπάρχουσες κείμενες διατάξεις, καμία θρησκευτική ομάδα δεν έχει την δυνατότητα να μεταδώσει τις θρησκευτικές της απόψεις με μέσο επιλογής της έναν ραδιοφωνικό σταθμό, πράγμα που αντιβαίνει στο συγκεκριμένο άρθρο που αναφέραμε. Εγώ προτείνω, για την ίδρυση ραδιοφωνικών σταθμών και την λειτουργία τους, τα θρησκευτικά νομικά πρόσωπα, να μην περιορίζονται από τις κείμενες διατάξεις, αλλά να υπάρχει ειδική διάταξη που να επιτρέπει σε αυτά την ίδρυση και λειτουργία ραδιοφωνικών σταθμών και έξω από τις κείμενες διατάξεις, με μόνο όμως σκοπό την μετάδοση θρησκευτικών απόψεων και ιδεών, με παράλληλη απαγόρευση χρησιμοποίησής τους ως ραδιοφωνικές επιχειρήσεις, που θα έχουν δηλαδή διαφημίσεις και θα αποφέρουν έσοδα, θα συντηρούνται με αυτοπροαίρετες προσφορές, και τηρουμένων βεβαίως των περιορισμών της παραγράφου 3 του ανωτέρω άρθρου 19 του Δ.Σ.Α.Π.Δ.
Στο άρθρο 9 αναφέρεται ότι τα θρησκευτικά νομικά πρόσωπα δικαιούνται να ιδρύουν και να λειτουργούν μεταξύ άλλων και ραδιοφωνικούς σταθμούς, κατά τις κείμενες διατάξεις. Οι κείμενες διατάξεις όμως, (Ν.2328/1995 άρθρο 7 παρ. 2.) για την ίδρυση ραδιοφωνικών σταθμών, προβλέπουν ότι κάθε Σεπτέμβριο, καθώς και όποτε άλλοτε υπάρξουν διαθέσιμες συχνότητες, μετά από υπουργική απόφαση, γίνεται προκήρυξη σε κάθε νομό συγκεκριμένων θέσεων αδειών. Από το έτος 1995 όμως και μέχρι σήμερα, ποτέ δεν εκδόθηκαν οι υπουργικές αυτές αποφάσεις και δεν έγινε ποτέ προκήρυξη αδειών σε κανένα νομό, με εξαίρεση μία φορά μόνο στο νομό Αττικής. Επίσης τις ίδιες υπουργικές αποφάσεις προβλέπει και ο νόμος 3592/2007, οι οποίες ποτέ δεν εκδόθηκαν και ποτέ δεν έγινε καμία προκήρυξη. Οπότε σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, σε καμία περίπτωση κάποιο θρησκευτικό νομικό πρόσωπο δεν πρόκειται να έχει την ευκαιρία να ιδρύσει ένα ραδιοφωνικό σταθμό, διότι και εάν παρ’ελπίδα γίνει προκήρυξη, εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον μερικοί άνθρωποι οι οποίοι θέλουν αφιλοκερδώς να διαδώσουν και να κηρύξουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, να μπορέσουν να ανταγωνιστούν στον διαγωνισμό ραδιοφωνικές εταιρίες οι οποίες φυσικά έχουν μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια. Στο άρθρο 19 παρ.2 και 3 του Δ.Σ.Α.Π.Δ. αναφέρεται ότι: ‘’2. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της αναζήτησης, της λήψης και της μετάδοσης πληροφοριών και απόψεων κάθε είδους, ανεξαρτήτως συνόρων, προφορικά, γραπτά, σε έντυπα, σε κάθε μορφή τέχνης ή με κάθε άλλο μέσο της επιλογής του. 3. Η άσκηση των δικαιωμάτων, που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού, συνεπάγεται ειδικά καθήκοντα και ευθύνες. Μπορεί, επομένως, να υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς, οι οποίοι όμως πρέπει να προβλέπονται με σαφήνεια από το νόμο και να είναι απαραίτητοι: α. Για το σεβασμό των δικαιωμάτων ή της υπόληψης των άλλων. β. Για την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας ή των χρηστών ηθών.’’ Στην χώρα μας, με τις υπάρχουσες κείμενες διατάξεις, καμία θρησκευτική ομάδα δεν έχει την δυνατότητα να μεταδώσει τις θρησκευτικές της απόψεις με μέσο επιλογής της έναν ραδιοφωνικό σταθμό, πράγμα που αντιβαίνει στο συγκεκριμένο άρθρο που αναφέραμε. Εγώ προτείνω, για την ίδρυση ραδιοφωνικών σταθμών και την λειτουργία τους, τα θρησκευτικά νομικά πρόσωπα, να μην περιορίζονται από τις κείμενες διατάξεις, αλλά να υπάρχει ειδική διάταξη που να επιτρέπει σε αυτά την ίδρυση και λειτουργία ραδιοφωνικών σταθμών και έξω από τις κείμενες διατάξεις, με μόνο όμως σκοπό την μετάδοση θρησκευτικών απόψεων και ιδεών, με παράλληλη απαγόρευση χρησιμοποίησής τους ως ραδιοφωνικές επιχειρήσεις, που θα έχουν δηλαδή διαφημίσεις και θα αποφέρουν έσοδα, θα συντηρούνται με αυτοπροαίρετες προσφορές, και τηρουμένων βεβαίως των περιορισμών της παραγράφου 3 του ανωτέρω άρθρου 19 του Δ.Σ.Α.Π.Δ.