Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ' | 29 Νοεμβρίου 2009, 00:25

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γεια σας! 'Οταν ήμουν στο Λύκειο οι γονείς μου - όπως άλλωστε το 90% των γονέων την δεκαετία του '80 ήθελαν να γίνω γιατρός για λόγους "κοινωνικής καταξίωσης" και οικονομικής ευμάρειας. Εγώ ήθελα να σπουδάσω γυμναστής γιατί η κίνηση με μάγευε και το "παιχνίδι" με έλκυε περισσότερο από την ιατρική μπλούζα και την ικανότητα να θεραπεύω ανθρώπους, ήθελα οι άνθρωποι να μην αρρωσταίνουν. Με ελάχιστη αθλητική παιδεία έδωσα Πανελλήνιες εξετάσεις( διαδικασία με άφθαστες "ελαστικές" ιδιότητες...) και απέτυχα, ακολούθησα το ρεύμα των ξενιτεμένων μαθητών στη γειτονική Βουλγαρία όπου ήρθα σε επαφή με ένα ανεπτυγμένο αθλητικό σύστημα εξ'αιτίας των απαιτήσεων του πολιτεύματος(άλλη συζήτηση). Τέλειωσα το 1990 αριστούχος- και χωρίς λαδώματα- την Γυμναστική ακαδημία με ειδικότητα Τζούντο. Μετά την αυτόματη αναγνώριση από το τότε ΔΙΚΑΤΣΑ μπήκα στην επετηρίδα - μία τότε - και ανέμενα τον διορισμό μου εργαζόμενος σε συλλόγους με παιδιά και σε γυμναστήρια. Το 1998 ο κος Αρσένης αποφάσισε να δημιουργήσει τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για την είσοδο στο Δημόσιο, αλλά δεν υπολόγισε πολλά πράγματα. Αντέδρασα γιατί ο διορισμός μου ήταν κοντά πια και ήδη περίμενα 8 χρόνια δουλευοντας με επιτυχία με Παιδιά και δεν ήθελα να μου πάρουν οι "νέοι" την "θέση". Είχα την ελπίδα ότι θα με "έπιαναν" οι ποσοστώσεις μέχρι που ανακάλυψα δύο πραγματα: 1ο. ότι στον κλάδο μας εμφανίστηκαν οι "συνάδελφοι" μου να τρώγονται μεταξύ τους όντας σε πολλές "ΕΠΕΤΗΡΙΔΕΣ" πια, 16μηνίτες, 24μηνίτες, επιτυχόντες ΑΣΕΠ χωρίς προυπηρεσία, με προυπηρεσία κ.τ.λ. 2ο. ότι είχα ενταχθεί σε έναν πίνακα Γ΄που οσοι ανήκαν σ' αυτόν ήταν ιδιώτες (idiots). 'Ετσι αποφάσισα να δώσω εξετάσεις μια και δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αποδείξω ότι μπορώ να δουλεύω με ΠΑΙΔΙΑ και ειδικότερα οτι δεν "δουλευω" τον κόσμο. Μετά από δύο αποτυχίες πέτυχα και πριν τρία χρόνια δούλεψα Ωρομίσθιος για πρώτη φορά σε σχολεία της επαρχίας - με μεγάλη μου χαρά - του νομού Ηρακλείου. Επισημαίνω ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ. Φέτος δουλεύω πάλι ωρομίσθιος σε ένα υπέροχο σχολείο της επαρχίας - στον Προφήτη Ηλία - και κατά σύμπτωση ΠΑΛΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ. Πέρα από το γεγονός ότι είμαι ο μεγαλύτερος ανάμεσα σε δασκάλους που θέλουν να πάνε γρήγορα σπίτι τους (sic) και έχοντας ήδη δύο δικά μου ΠΑΙΔΙΑ,εχω την χαρά να "μαζευω" προυπηρεσία 4 - 5 μηνών. Θα συνεχίσω να είμαι γυμναστής δραστήριος γιατί όταν κάνω προπόνηση Τζούντο φυσικά παλεύω με τους μαθητές μου μικρούς και μεγάλους, που πολλοι από αυτούς είναι πρωταθλητές και στο σχολειό να κυλιέμαι στο χόρτο (τυχερά παιδιά λόγω εγκαταστάσεων) και στις επόμενες εξετάσεις θα κληθώ να αποδείξω ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ Π Α Ι Δ Ι Α! Δε κλαίγομαι ούτε ζητάω αλλά αν θέλετε να αλλάξετε κάτι ουσιαστικά τότε μάλλον πρέπει να αρχίσετε από τα παιδιά και κυρίως να δοκιμάσετε να δουλέψετε με αυτά. ...μήπως να κάνω και ένα τρίτο παιδί; να μπω στην "επετηρίδα" των τρίτεκνων; Περίεργο έχω πολύ όρεξη για δουλειά ακόμη στα 42 μου....μάλλον προσπαθώ να γαντζωθώ από την ζωή... Αν και δεν είναι τόσο καθως πρέπει.. Γεια χαρά!