Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟTHΣ
Θα πρέπει να δοθεί σαφής ορισμός της έννοιας «Θρησκευτική κοινότης». Κάτι τέτοιο προϋποθέτει να περιέχονται οι έννοιες της ομολογίας της πίστης και μια στοιχειώδης διάκριση αυτής σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο, όπου ο αριθμός των πιστών στις διάφορες γεωγραφικές περιοχές της χώρας να μην περιορίζει την αναγνώριση της Θρησκευτικής κοινότητας στο σύνολό της σε εθνικό επίπεδο.
Παράλληλα, θα είναι σαφές ότι μία ομάδα πιστών σε ένα δήμο της χώρας δεν αποτελούν ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα από τους υπόλοιπες ομάδες ομοδόξων τους στους υπόλοιπους δήμους της χώρας.
Αυτή η σαφής και ρητή διάκριση της θρησκευτικής κοινότητας σε τρία επίπεδα, διευκολύνει πολύ τη διαχείρηση της οργάνωσης των θρησκευτικών κοινοτήτων στο εσωτερικό τους αλλά και την Πολιτεία στη δική της λειτουργία για τη ρύθμιση των θεμάτων αυτών. Με τον τρόπο αυτό, η Πολιτεία αποφεύγει τους κάθε είδους αυθαίρετους διαχωρισμούς και διακρίσεις, και ταυτόχρονα οι πιστοί κάθε θρησκευτικής άποψης και δόγματος έχουν και νιώθουν θρησκευτική ελευθερία.
Σε αυτή την έννοια σαφούς διάκρισης της θρησκευτικής κοινότητας σε τρία επίπεδα, έρχεται και συνδέεται στενά εννοιολογικά η έννοια της Εκκλησίας. Δηλαδή η έννοια του «συνέρχεσθαι ομοδόξως» . Μήπως αυτό δε συμβαίνει και με την επικρατούσα Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία; Η ελευθερία διακίνησης, η ελευθερία εγκατάστασης και η ελευθερία στη θρησκευτική άποψη ανά την επικράτεια, θα πρέπει να συνοδεύεται απαραίτητα και από την ελευθερία διαχείρησης των πνευματικών και υλικών δεδομένων κάθε θρησκευτικής κοινότητας, με την απαρέγκλιτη πάντα προϋπόθεση της τήρησης και αποδοχής της υφιστάμενης τάξης της Πολιτείας σε όλη την επικράτεια.
Η διαχείρηση των πνευματικών θεμάτων κάθε θρησκευτικής κοινότητας είναι συνήθως άρρηκτα συνδεδεμένη με την αναγκαία υλική υποδομή και διαχείρηση των υλικών θεμάτων που την αφορούν προς επιτέλεση των πνευματικών της πιστεύω. Με αυτό τον τρόπο, μία ολιγομελής θρησκευτική κοινότητα σε μία πόλη της χώρας θα μπορεί να έχει τη διαχείρηση των υλικών θεμάτων που την αφορούν, σε συνδυασμό και άμεση σχέση με το σύνολο των ομοδόξων θρησκευτικών κοινοτήτων ανά την επικράτεια της χώρας, αλλά και τη δυνατότητα νόμιμης διασύνδεσής της με το διεθνές ομόδοξο περιβάλλον της.
Συνοπτικά λοιπόν απαιτείται σαφής διάκριση της έννοιας της Θρησκευτικής κοινότητας σε τρία επίπεδα που ρητά θα αναφέρονται (τοπικό, εθνικό και διεθνές ) και η έννοια της Εκκλησίας να εμπεριέχει ρητά τη σαφή διατύπωση-περιεχόμενο του «ομοδόξως συνέρχεσθαι» σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Μετά τιμής
Κατσαρός Ευάγγελος
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟTHΣ Θα πρέπει να δοθεί σαφής ορισμός της έννοιας «Θρησκευτική κοινότης». Κάτι τέτοιο προϋποθέτει να περιέχονται οι έννοιες της ομολογίας της πίστης και μια στοιχειώδης διάκριση αυτής σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο, όπου ο αριθμός των πιστών στις διάφορες γεωγραφικές περιοχές της χώρας να μην περιορίζει την αναγνώριση της Θρησκευτικής κοινότητας στο σύνολό της σε εθνικό επίπεδο. Παράλληλα, θα είναι σαφές ότι μία ομάδα πιστών σε ένα δήμο της χώρας δεν αποτελούν ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα από τους υπόλοιπες ομάδες ομοδόξων τους στους υπόλοιπους δήμους της χώρας. Αυτή η σαφής και ρητή διάκριση της θρησκευτικής κοινότητας σε τρία επίπεδα, διευκολύνει πολύ τη διαχείρηση της οργάνωσης των θρησκευτικών κοινοτήτων στο εσωτερικό τους αλλά και την Πολιτεία στη δική της λειτουργία για τη ρύθμιση των θεμάτων αυτών. Με τον τρόπο αυτό, η Πολιτεία αποφεύγει τους κάθε είδους αυθαίρετους διαχωρισμούς και διακρίσεις, και ταυτόχρονα οι πιστοί κάθε θρησκευτικής άποψης και δόγματος έχουν και νιώθουν θρησκευτική ελευθερία. Σε αυτή την έννοια σαφούς διάκρισης της θρησκευτικής κοινότητας σε τρία επίπεδα, έρχεται και συνδέεται στενά εννοιολογικά η έννοια της Εκκλησίας. Δηλαδή η έννοια του «συνέρχεσθαι ομοδόξως» . Μήπως αυτό δε συμβαίνει και με την επικρατούσα Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία; Η ελευθερία διακίνησης, η ελευθερία εγκατάστασης και η ελευθερία στη θρησκευτική άποψη ανά την επικράτεια, θα πρέπει να συνοδεύεται απαραίτητα και από την ελευθερία διαχείρησης των πνευματικών και υλικών δεδομένων κάθε θρησκευτικής κοινότητας, με την απαρέγκλιτη πάντα προϋπόθεση της τήρησης και αποδοχής της υφιστάμενης τάξης της Πολιτείας σε όλη την επικράτεια. Η διαχείρηση των πνευματικών θεμάτων κάθε θρησκευτικής κοινότητας είναι συνήθως άρρηκτα συνδεδεμένη με την αναγκαία υλική υποδομή και διαχείρηση των υλικών θεμάτων που την αφορούν προς επιτέλεση των πνευματικών της πιστεύω. Με αυτό τον τρόπο, μία ολιγομελής θρησκευτική κοινότητα σε μία πόλη της χώρας θα μπορεί να έχει τη διαχείρηση των υλικών θεμάτων που την αφορούν, σε συνδυασμό και άμεση σχέση με το σύνολο των ομοδόξων θρησκευτικών κοινοτήτων ανά την επικράτεια της χώρας, αλλά και τη δυνατότητα νόμιμης διασύνδεσής της με το διεθνές ομόδοξο περιβάλλον της. Συνοπτικά λοιπόν απαιτείται σαφής διάκριση της έννοιας της Θρησκευτικής κοινότητας σε τρία επίπεδα που ρητά θα αναφέρονται (τοπικό, εθνικό και διεθνές ) και η έννοια της Εκκλησίας να εμπεριέχει ρητά τη σαφή διατύπωση-περιεχόμενο του «ομοδόξως συνέρχεσθαι» σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Μετά τιμής Κατσαρός Ευάγγελος