Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αγγελική' | 18 Απριλίου 2014, 20:34

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πραγματικά θεωρώ από όσα έχω διαβάσει ότι κάποια ζητήματα δεν έχουν μελετηθεί όπως θα έπρεπε στο παρόν σχέδιο νόμου και χρήζουν αλλαγής. Καταρχήν θεωρώ απαράδεκτο να μοριοδοτούνται τα μεταπτυχιακά μόνο στην ειδική αγωγή και στη σχολική ψυχολογία και να μην μοριοδοτούνται τα μεταπτυχιακά στο γνωστικό αντικείμενο ή γενικότερα στις επιστήμες της αγωγής. Μιλάμε για ακαδημαϊκά κριτήρια επομένως αυτές οι περαιτέρω γνώσεις, η έρευνα και γενικότερα οι σπουδές που έχουμε κάνει θεωρούνται μικρότερης σημασίας; Μοριοδοτούνται δηλαδή α) μεταπτυχιακά και διδακτορικά αμφιβόλου ποιότητας και αξιοπιστίας π.χ. Ιταλίας, Βουλγαρίας κ.α. που δεν ξέρουμε πώς έχουν αποκτηθεί (αν όντως έχουν παρακολουθήσει οι κατέχοντες αυτά τα προγράμματα ή αν απέκτησαν αυτούς τους τίτλους συνήθως έναντι σημαντικών οικονομικών αντιτίμων) ή β) μεταπτυχιακά και διδακτορικά των οποίων η θεματική ορισμένες φορές είναι εντελώς άσχετη με τους τομείς της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης; Πού ακριβώς υπάρχει η λεγόμενη αξιοκρατία; Στο γεγονός ότι κάποιοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσουν αυτούς τους τίτλους ή ήταν πολύ τυχεροί στη διατύπωση των τίτλων των σπουδών ή των εργασιών τους; Από την άλλη η παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών των τεχνολογικών σπουδών δεν αποτελεί ακαδημαϊκό κριτήριο; Αναφορικά δε, με τα κοινωνικά κριτήρια: Οι άνθρωποι - εκπαιδευτικοί που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας πώς θα μπορούν να έχουν μια μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν εργασία και συνεπώς να εξασφαλίσουν την απαραίτητη γι' αυτούς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όταν καταργείται στην ουσία ο πίνακας Α'; Ή αν είναι τυχεροί και βρουν εργασία ως αναπληρωτές σε περιοχές πολύ μακριά από τον τόπο διαμονής τους, ποιος θα τους (υπο)στηρίξει στα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν; Πού υπάρχει η λεγόμενη κοινωνική μέριμνα γι΄αυτούς τους ανθρώπους ή η δυνατότητα στο όνειρο (καθώς πολλοί -ες δεν εργάζονται καν παρά το γεγονός ότι ανήκαν στον πίνακα αυτόν); Ακόμα και η μοριοδότηση που δίνεται σε αυτά τα άτομα είναι παράλογη. Ένας γονέας με παιδί -ιά με αναπηρία (ο οποίος όμως μπορεί να εργαστεί πέρα από τις πολλές δυσκολίες που σαφώς αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του λόγω των προβλημάτων του -των παιδιού-ιών του) μοριοδοτείται το ίδιο με ένα άτομο που το ίδιο έχει αναπηρία (π.χ. τύφλωση, μεσογειακή αναιμία, σκλήρυνση κατά πλάκας) και ίσως δεν έχει τη δυνατότητα να εργαστεί (και συνεπώς αδυνατεί να εξασφαλίσει και την απαραίτητη ιατροφαρκευτική για το ίδιο περίθαλψη), δυνατότητα που πιθανότατα να του δινόταν μέσω του πίνακα Α' αφού είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να εργαστεί ως αναπληρωτής. Από τα παραπάνω θεωρώ λοιπόν, ότι είναι ολοφάνερο, πως υπάρχουν βασικά ζητήματα που σαφώς πρέπει να μελετηθούν από την αρχή, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για αξιοκρατικά ακαδημαϊκά κριτήρια πρόσληψης των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής και επίσης για κοινωνικά κριτήρια ενός κράτους με κοινωνικές ευαισθησίες...