Εργάζομαι ως ψυχολόγος στην ειδική αγωγή τα τελευταία 7 χρόνια και στην εκπαίδευση γενικότερα τα τελευταία 10.
Οι σπουδές μου, οι οποίες προηγούνται χρονικά της εργασίας μου, είναι στην ψυχολογία και τα μεταπτυχιακά μου στην κλινική ψυχολογία.Μπορεί να μοιάζει άσχετο αλλά πρέπει να τονιστεί ότι η κλινική ψυχολογία δεν αναφέρεται αποκλειστικά σε ενήλικες, ούτε είναι ιατροκεντρική όπως άφηναν να εννοηθεί οι διακηρήξεις των σχολικών ψυχολόγων περυσι (συγκεκριμένα να αναφέρω οτι η επίσημη πρακτική μου άσκηση για μεταπτυχιακό με κλινική επάρκεια που πραγματοποιήθηκε στη γαλλία ήταν στην ειδική αγωγή, σε σχολείο για παιδιά που πάσχουν από επιληψία).
Με το νέο σχέδιο νόμου δε γίνεται καθόλου λόγος για μεταπτυχιακούς τίτλους πέραν τις ΕΑΕ και της σχολικής.
Ιδιαίτερα όσον αφορά τους ψυχολόγους, οι περισσότεροι πέραν των αμιγώς σχολικών έχουν μεταπτυχιακά που δεν είναι ειδικής αγωγής,κάποια από τα οποία όμως είναι επαρκή και από κλινικής απόψεως και απο διαγνωστικής (διαγνωστικά τεστ). Τα λέω όλα αυτά επειδή περυσι έτυχε σχολικοί ψυχολόγοι να ζητούν οδηγίες βαθμολόγησης και ερμηνείας των τεστ νοημοσύνης από συναδέλφους κλινικούς ψυχολόγους, ενώ εμείς οι δέυτεροι προσληφθήκαμε ως επικουρικοί!.
Το να αυξάνουμε τις κατηγορίες που προηγούνται απο μία σε δυο (περυσι προηγούνται οι σχολικοι, φέτος θα προηγούνται και αυτοι τις Ειδικης αγωγής)δε βελτιώνει την κατάσταση.
Το να εργάζονται, αντίθετα, χωρίς κλίμα ανταγωνισμού συναδελφοι ψυχολόγοι διαφορετικών ειδικοτήτων συμβάλλει στην ποιότητα της εργασίας. Το να μοριοδοτούνται κάποια μεταπτυχιακά και να υποτιμούνται τελείως κάποια άλλα δημιουργεί διχασμό. Ιδιαίτερα όσον αφορά τα μεταπτυχιακά κλινικής προσέγγισης, τα οποία και κλινική εμπειρία προυποθέτουν και άριστη γνώση των τεστ πιστοποιούν δεν είναι δίκαιη μια τέτοια αντιμετώπιση.
Ίσως για όσους δεν έχουν κάνει σπουδές ψυχολογίας να μοιάζει αυτονόητο οι έχοντες μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή ή τη σχολική ψυχολογία να προηγούνται, εφόσον πρόκειται για την εκπαιδευση.
Εμείς όμως που επιλέξαμε μια ειδικευση με περισσότερη ευρήτητα όπως η κλινική αλλά όλη μας η εργασιακή εμπειρία έιναι στην εκπαίδευση γνωρίζουμε ότι η εκπαίδευση λειτουργεί καλά όταν η διαγνωστική εμπειρία του ενός συναντά τις γνώσεις του άλλου και όχι όταν κυριαρχεί μια ειδικότητα και ένας τρόπος σκέψης.
Εργάζομαι ως ψυχολόγος στην ειδική αγωγή τα τελευταία 7 χρόνια και στην εκπαίδευση γενικότερα τα τελευταία 10. Οι σπουδές μου, οι οποίες προηγούνται χρονικά της εργασίας μου, είναι στην ψυχολογία και τα μεταπτυχιακά μου στην κλινική ψυχολογία.Μπορεί να μοιάζει άσχετο αλλά πρέπει να τονιστεί ότι η κλινική ψυχολογία δεν αναφέρεται αποκλειστικά σε ενήλικες, ούτε είναι ιατροκεντρική όπως άφηναν να εννοηθεί οι διακηρήξεις των σχολικών ψυχολόγων περυσι (συγκεκριμένα να αναφέρω οτι η επίσημη πρακτική μου άσκηση για μεταπτυχιακό με κλινική επάρκεια που πραγματοποιήθηκε στη γαλλία ήταν στην ειδική αγωγή, σε σχολείο για παιδιά που πάσχουν από επιληψία). Με το νέο σχέδιο νόμου δε γίνεται καθόλου λόγος για μεταπτυχιακούς τίτλους πέραν τις ΕΑΕ και της σχολικής. Ιδιαίτερα όσον αφορά τους ψυχολόγους, οι περισσότεροι πέραν των αμιγώς σχολικών έχουν μεταπτυχιακά που δεν είναι ειδικής αγωγής,κάποια από τα οποία όμως είναι επαρκή και από κλινικής απόψεως και απο διαγνωστικής (διαγνωστικά τεστ). Τα λέω όλα αυτά επειδή περυσι έτυχε σχολικοί ψυχολόγοι να ζητούν οδηγίες βαθμολόγησης και ερμηνείας των τεστ νοημοσύνης από συναδέλφους κλινικούς ψυχολόγους, ενώ εμείς οι δέυτεροι προσληφθήκαμε ως επικουρικοί!. Το να αυξάνουμε τις κατηγορίες που προηγούνται απο μία σε δυο (περυσι προηγούνται οι σχολικοι, φέτος θα προηγούνται και αυτοι τις Ειδικης αγωγής)δε βελτιώνει την κατάσταση. Το να εργάζονται, αντίθετα, χωρίς κλίμα ανταγωνισμού συναδελφοι ψυχολόγοι διαφορετικών ειδικοτήτων συμβάλλει στην ποιότητα της εργασίας. Το να μοριοδοτούνται κάποια μεταπτυχιακά και να υποτιμούνται τελείως κάποια άλλα δημιουργεί διχασμό. Ιδιαίτερα όσον αφορά τα μεταπτυχιακά κλινικής προσέγγισης, τα οποία και κλινική εμπειρία προυποθέτουν και άριστη γνώση των τεστ πιστοποιούν δεν είναι δίκαιη μια τέτοια αντιμετώπιση. Ίσως για όσους δεν έχουν κάνει σπουδές ψυχολογίας να μοιάζει αυτονόητο οι έχοντες μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή ή τη σχολική ψυχολογία να προηγούνται, εφόσον πρόκειται για την εκπαιδευση. Εμείς όμως που επιλέξαμε μια ειδικευση με περισσότερη ευρήτητα όπως η κλινική αλλά όλη μας η εργασιακή εμπειρία έιναι στην εκπαίδευση γνωρίζουμε ότι η εκπαίδευση λειτουργεί καλά όταν η διαγνωστική εμπειρία του ενός συναντά τις γνώσεις του άλλου και όχι όταν κυριαρχεί μια ειδικότητα και ένας τρόπος σκέψης.