Οι εκπαιδευτικοί ΓΟΝΕΙΣ παιδιών με αναπηρία παρέχουν στα παιδιά τους ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ Στήριξη -και όχι μειωμένου ωραρίου- και ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ διδασκαλία. Και δε συζητάμε για τους γονείς 2 και 3 παιδιών με αναπηρία – αυτοί έχουν συστήσει το λιγότερο Τμήμα Ένταξης στο σπίτι τους. Σε αυτούς λοιπόν τους εκπαιδευτικούς που χωρίς καμία προσωπική τους επιδίωξη, εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία, που είναι δια βίου εκπαιδευόμενοι στην ειδική αγωγή και που έχουν προϋπηρεσία όσο και η χρονολογική ηλικία των παιδιών τους, ΔΙΝΟΝΤΑΙ 2 ΜΟΡΙΑ. Και ας μην προστρέξουν οι καλοθελητές να πουν τι μπορεί να κάνει ο γονιός που έχει παιδί με την τάδε αναπηρία σε ένα παιδί που έχει άλλη αναπηρία, γιατί όσοι εργάζεστε στην εκπαίδευση και δη στην ειδική αγωγή θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν υπάρχουν στεγανά όρια στις πρακτικές που εφαρμόζουμε ως εκπαιδευτικοί. Άλλωστε θα μπορούσε να τεθεί και αντίστοιχο ερώτημα για κάποιον που έχει κάνει μεταπτυχιακό σε συγκεκριμένη αναπηρία ή σε συγκεκριμένες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τι, δηλαδή, θα μπορούσε να κάνει σε ένα παιδί με άλλη αναπηρία. Ας μη λέγονται λοιπόν, αυτά πλέον, γιατί είναι τουλάχιστον μικρονοϊκά. Όσο για το παράδειγμα που αναφέρει παραπάνω ο ΡΗΓΑΣ έχει ήδη απαντηθεί σε άλλες ομάδες του fb και όχι μόνο, αλλά θα το ξαναπαντήσω γιατί δεν μπορεί να μένουν απορίες αναπάντητες. Ένας γονιός τυφλού παιδιού θα μπορούσε να βοηθήσει και να εκπαιδεύσει ένα παιδί με αυτισμό στην αισθητηριακή επεξεργασία (αντίδραση σε ακουστικά ερεθίσματα, αντίδραση σε απτικά ερεθίσματα, υπερευαισθησία σε ορισμένες γεύσεις και οσμές). Το ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ καλά κρατεί!
Οι εκπαιδευτικοί ΓΟΝΕΙΣ παιδιών με αναπηρία παρέχουν στα παιδιά τους ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ Στήριξη -και όχι μειωμένου ωραρίου- και ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ διδασκαλία. Και δε συζητάμε για τους γονείς 2 και 3 παιδιών με αναπηρία – αυτοί έχουν συστήσει το λιγότερο Τμήμα Ένταξης στο σπίτι τους. Σε αυτούς λοιπόν τους εκπαιδευτικούς που χωρίς καμία προσωπική τους επιδίωξη, εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία, που είναι δια βίου εκπαιδευόμενοι στην ειδική αγωγή και που έχουν προϋπηρεσία όσο και η χρονολογική ηλικία των παιδιών τους, ΔΙΝΟΝΤΑΙ 2 ΜΟΡΙΑ. Και ας μην προστρέξουν οι καλοθελητές να πουν τι μπορεί να κάνει ο γονιός που έχει παιδί με την τάδε αναπηρία σε ένα παιδί που έχει άλλη αναπηρία, γιατί όσοι εργάζεστε στην εκπαίδευση και δη στην ειδική αγωγή θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν υπάρχουν στεγανά όρια στις πρακτικές που εφαρμόζουμε ως εκπαιδευτικοί. Άλλωστε θα μπορούσε να τεθεί και αντίστοιχο ερώτημα για κάποιον που έχει κάνει μεταπτυχιακό σε συγκεκριμένη αναπηρία ή σε συγκεκριμένες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τι, δηλαδή, θα μπορούσε να κάνει σε ένα παιδί με άλλη αναπηρία. Ας μη λέγονται λοιπόν, αυτά πλέον, γιατί είναι τουλάχιστον μικρονοϊκά. Όσο για το παράδειγμα που αναφέρει παραπάνω ο ΡΗΓΑΣ έχει ήδη απαντηθεί σε άλλες ομάδες του fb και όχι μόνο, αλλά θα το ξαναπαντήσω γιατί δεν μπορεί να μένουν απορίες αναπάντητες. Ένας γονιός τυφλού παιδιού θα μπορούσε να βοηθήσει και να εκπαιδεύσει ένα παιδί με αυτισμό στην αισθητηριακή επεξεργασία (αντίδραση σε ακουστικά ερεθίσματα, αντίδραση σε απτικά ερεθίσματα, υπερευαισθησία σε ορισμένες γεύσεις και οσμές). Το ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ καλά κρατεί!