Αρχική Υπηρεσιακές Μεταβολές του Εκπαιδευτικού Προσωπικού - Κρίση και την Επιλογή των Στελεχών της Εκπαίδευσης1. Σύστημα Πρόσληψης ΕκπαιδευτικώνΣχόλιο του χρήστη α.π. | 29 Νοεμβρίου 2009, 13:59
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Πονάει κεφάλι; Κόψει κεφάλι... Το σύστημα 60-40 είναι από τα καλύτερα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι τώρα και γι αυτό δεν γνώρισε πολλές αντιδράσεις. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν τα παραθυράκια τύπου ΟΑΕΔ, ΠΔΣ, εκκλησιαστικά κτλ. Ξεκινήστε λοιπόν από αυτά. Σχεδόν όλοι όσοι δουλεύουμε σαν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι πήραμε τις ώρες μας αξιοκρατικά μετά από επιτυχίες στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και τα μόρια που αυτός μας έδωσε. Γιατί τόση βιασύνη να αλλάξει ένα σύστημα προσλήψεων όταν η παραμικρή του αστοχία θα έχει επιπτώσεις στη ζωή ανθρώπων, όχι μόνο εκπαιδευτικών αλλά μαθητών κυρίως; Ποιος από τους εκπαιδευτικούς, αναπληρωτές-ωρομίσθιους, μπαίνει με κέφι και όρεξη για δουλειά στην τάξη μετά την ανακοίνωση των προτάσεων; Κανένας! Και πού να δείτε τι θα γίνει μετά... γιατί μη μου πείτε ότι θα καταργηθεί η ωρομισθία..! εντάξει, οι εκλογές πέρασαν..! 7Ε η ώρα και να τρέχεις σε τρία σχολεία για δυο χρόνια, μπας και καταφέρεις να πάρεις το 0,5 για τον ΑΣΕΠ. Για να δούμε ποιος θα δεχθεί να πάει στο δυσπρόσιτο και να κάνει 60 χιλιόμετρα μέσα από βουνά, χωματόδρομους, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Α.. και με την ευκαιρία: πώς θα προσμετρηθεί η προυπηρεσία που αποκτήθηκε στα δυσπρόσιτα σχολεία μέχρι τώρα; Θα καταγραφεί μόνο η πραγματική ή και η πλασματική που λειτουργούσε ως "καρότο" - παρηγοριά; Η απαξίωση και η ματαίωση για έναν εκπαιδευτικό είναι το χειρότερο συναίσθημα και, ξαναλέω, δεν είναι προσωπικό του πρόβλημα αλλά καταστρέφει όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό που χρειάζεται είναι διορθώσεις του τρόπου πρόσληψης και απόκτησης της προυπηρεσίας και όχι σπασμωδικές κινήσεις για να φανεί ότι παράγουμε τάχα έργο.