Η απόφαση για τη μετονομασία των σχολείων, που στεγάζονται σε νοσηλευτικά ιδρύματα, σε Ειδικά Σχολεία, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 6 παρ. 4β, είναι, κατά την άποψή μας, πρόχειρη και λανθασμένη και σαφώς θα πρέπει άμεσα να αρθεί. Η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών, που νοσηλεύονται στα Νοσοκομεία Παίδων, προέρχεται από σχολεία Γενικής Αγωγής. Με άλλα λόγια, κάθε χρόνο, είναι ελάχιστο το ποσοστό των παιδιών με γνωμάτευση Ειδικών Αναγκών, στα οποία παρέχουμε εκπαιδευτικές υπηρεσίες, στο βαθμό μάλιστα που να επιβάλλεται η μετονομασία των σχολείων. Από την εμπειρία μας δε, γνωρίζουμε, ότι στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία, για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων περιστατικών, λειτουργούν οι ανάλογες ιατρικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες. Επομένως, δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος, ώστε να προβεί η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ σε μία ενέργεια για την οποία δεν έχει υπάρξει λόγος να γίνει καμία απολύτως συζήτηση, δεν έχει διατυπωθεί επίσημα, τεκμηριωμένο αίτημα και δεν έχει προηγηθεί καμία εστιασμένη μελέτη. Αντίθετα, διακινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε δημιουργία νέων προβλημάτων και εστιών έντασης. Για παράδειγμα και προβληματισμό, είναι εύκολο κανείς να αντιληφθεί την έκπληξη και την επιπλέον φόρτιση γονέα ο οποίος ενώ νοσηλεύει το παιδί του, για κάποιες ημέρες ή μήνες, σε μία ογκολογική ή παιδιατρική κλινική, ένας εξειδικευμένος εκπαιδευτικός στην Ειδική Αγωγή, από ένα Εδικό Σχολείο, θα κληθεί να καλύψει τις εκπαιδευτικές του ανάγκες. Κλείνοντας, θα ήθελα να σας παραπέμψω στον Hospital Organisation of Pedagogues in Europe (HOPE), όπου στους στόχους και στη λειτουργία του δεν γίνεται αναφορά στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση.
Η απόφαση για τη μετονομασία των σχολείων, που στεγάζονται σε νοσηλευτικά ιδρύματα, σε Ειδικά Σχολεία, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 6 παρ. 4β, είναι, κατά την άποψή μας, πρόχειρη και λανθασμένη και σαφώς θα πρέπει άμεσα να αρθεί. Η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών, που νοσηλεύονται στα Νοσοκομεία Παίδων, προέρχεται από σχολεία Γενικής Αγωγής. Με άλλα λόγια, κάθε χρόνο, είναι ελάχιστο το ποσοστό των παιδιών με γνωμάτευση Ειδικών Αναγκών, στα οποία παρέχουμε εκπαιδευτικές υπηρεσίες, στο βαθμό μάλιστα που να επιβάλλεται η μετονομασία των σχολείων. Από την εμπειρία μας δε, γνωρίζουμε, ότι στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία, για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων περιστατικών, λειτουργούν οι ανάλογες ιατρικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες. Επομένως, δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος, ώστε να προβεί η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ σε μία ενέργεια για την οποία δεν έχει υπάρξει λόγος να γίνει καμία απολύτως συζήτηση, δεν έχει διατυπωθεί επίσημα, τεκμηριωμένο αίτημα και δεν έχει προηγηθεί καμία εστιασμένη μελέτη. Αντίθετα, διακινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε δημιουργία νέων προβλημάτων και εστιών έντασης. Για παράδειγμα και προβληματισμό, είναι εύκολο κανείς να αντιληφθεί την έκπληξη και την επιπλέον φόρτιση γονέα ο οποίος ενώ νοσηλεύει το παιδί του, για κάποιες ημέρες ή μήνες, σε μία ογκολογική ή παιδιατρική κλινική, ένας εξειδικευμένος εκπαιδευτικός στην Ειδική Αγωγή, από ένα Εδικό Σχολείο, θα κληθεί να καλύψει τις εκπαιδευτικές του ανάγκες. Κλείνοντας, θα ήθελα να σας παραπέμψω στον Hospital Organisation of Pedagogues in Europe (HOPE), όπου στους στόχους και στη λειτουργία του δεν γίνεται αναφορά στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση.