• Σχόλιο του χρήστη 'Anastasias' | 29 Νοεμβρίου 2009, 15:03

    Αν και είμαι εκπαιδευτικός, θα μιλήσω εκ μέρους των γονιών και των μαθητών ενός δυσπρόσιτου σχολείου, γιατί από ό,τι βλέπω εδώ, ο κλάδος μας έχει αρκετούς και καλούς υπερασπιστές των καλώς ή κακώς εννοούμενων συμφερόντων του. Εφαρμόστε χωρίς εκπτώσεις αυτές τις εξαγγελίες, γιατί το σχολείο έχει γίνει ο τόπος εξυπηρέτησης των εργασιακών μας δικαιωμάτων, πώς θα διοριστούμε, πώς θα πάμε στο σπίτι μας, πώς δεν θα χάσουμε τα όποια κεκτημένα μας. Θεμιτά όλα αυτά, αλλά δεν λαβαίνουν υπόψη ότι πριονίζουν το κλαδί που καθόμαστε και φθάνουν στο τελευταίο σημείο ανυποληψίας το δημόσιο σχολείο. Χρόνια σε δυσπρόσιτα σχολεία, ζω την αγωνία γονιών και μαθητών κάθε χρόνο για το αν θα έχουν καθηγητές, ποιους θα έχουν, για πόσο θα μείνουν. Βλέπω δεκάδες τοποθετημένους οργανικά να παίρνουν τα μόρια του σχολείου μου, υπηρετώντας κάπου κοντά στο σπίτι τους και ντρέπομαι για λογαριασμό τους, που ποτέ δεν πάτησαν να δουν ποιοι τους πληρώνουν κάθε 15, ποιοι τους στέλνουν τα χαρτιά τους και πώς είναι τελοσπάντων αυτός ο τόπος "εξορίας" που τους δίνει τζάμπα τα μοριάκια τους. Κάθε χρόνο βλέπω νεοδιόριστους μόλις εμφανίζονται να εξαφανίζονται με αποσπάσεις και να μπαίνουν δυο τρεις συνεχόμενοι σε μια τάξη μέχρι να έρθει ένας έρμος αναπληρωτής ή ωρομίσθιος να κάνει μάθημα. (Φέτος είδα μέχρι παλιά υπηρετούσα που έχει μετατεθεί στην Αθήνα, να έρχεται με μετάθεση ξανά, για να πάρει τα μόρια, όσο θα είναι σε άδεια ανατροφής παιδιού.) Όλοι σκοτώνονται να έρθουν και κανένας δεν θέλει να υπηρετήσει. Βάλτε τέλος. Θεσπίστε νόμο που να μας δίνει δασκάλους που μας επιλέγουν, που θέλουν να μείνουν εδώ και να διδάξουν τα παιδιά μας. Θεσπίστε 5 χρόνια το αμετάθετο, με κίνητρα μισθολογικά ή υπηρεσιακά, αν χρειάζεται. Δώστε την ευκαιρία σε ανθρώπους νέους που πιστεύουν στην αποκέντρωση να βρεθούν σε ένα απομακρυσμένο σχολείο και να αγαπήσουν έναν μικρό τόπο και τα παιδιά του. Φτάνει πια με τους τουρίστες, τους κομήτες και τους πελάτες κομμάτων και παρατάξεων. Μας στείλατε αρκετούς.