Θεωρώ ατυχή την υπαγωγή των νοσοκομειακών σχολείων στην περίπτωση (β) της παραγράφου 4 του άρθρου 6 ως Ειδικά Σχολεία. Κι αυτό διότι στα σχολεία αυτά μόνο λίγοι μαθητές εμπίπτουν στην κατηγορία των μαθητών με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες καθώς η συντριπτική πλειοψηφία τους προέρχεται από σχολεία Γενικής Αγωγής. Ακόμα στα σχολεία αυτά προσφέρεται προσωρινή φιλοξενία και σε ανηλίκους που τελούν υπό εισαγγελική εντολή χωρίς καν να έχουν σοβαρά ζητήματα υγείας. Σαφώς και υπάρχουν λόγου του χώρου στέγασης και ανάλογα με το νόσημα του μαθητή ειδικές συνθήκες για τη διδασκαλία οι οποίες, όμως, δεν απαιτούν Εκπαιδευτικούς με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή (παρά μόνο όπου πραγματικά απαιτείται κατόπιν σχετικής γνωμάτευσης). Με την ίδια λογική όμως ειδικές συνθήκες επικρατούν και στα σωφρονιστικά ιδρύματα κ.ά. που εύλογα έχουν εξαιρεθεί από τη διάταξη αυτή. Η ειδίκευση που πιθανόν να χρειάζεται για τους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς σ' αυτά, (όπως και για τα σωφρονιστικά ιδρύματα) θα πρέπει να είναι αντικείμενο κάποιου προγράμματος επιμόρφωσης σε οποιοδήποτε βαθμό (επιμόρφωση, κατάρτιση, μεταπτυχιακό, διδακτορικό) εστιασμένο στην διδασκαλία σε συνθήκες νοσηλεία (ή κράτησης αντίστοιχα). Τα νοσοκομειακά σχολεία ακολουθούν το ίδιο αναλυτικό πρόγραμμα όπως και τα κανονικά σχολεία στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν (βλ. και http://en.wikipedia.org/wiki/Hospital_school) και υπ' αυτή την έννοια υπάγονται στα γενικά σχολεία. Εναλλακτικά θα έπρεπε να αποτελούν διακριτική κατηγορία (π.χ. νοσοκομειακά σχολεία) διαφορετική πάντως από αυτή των Ειδικών Σχολείων. Δημιουργείται εύλογα το ερώτημα σε τι αποσκοπεί η μετατροπή των σχολείων αυτών σε Ειδικά; Τι εξυπηρετεί; Σε τι θα ωφεληθούν οι μαθητές και οι γονείς τους; Θεωρώ πρόχειρη τη σχετική ρύθμιση που φαίνεται αναντίστοιχη με νομοθεσίες άλλων κρατών (π.χ. http://cms.education.gov.il/NR/rdonlyres/80371F5E-6AFC-445A-81A5-2DB9EAFC6184/130303/sectionA.pdf). Επιπροσθέτως είναι προφανές και απο την Ευρωπαϊκή Ένωση Νοσοκομειακών Παιδαγωγών ότι (http://www.hospitalteachers.eu/) ότι δεν γίνεται άμεση αναφορά στην Ειδική Αγωγή (Special Needs Education). Εν κατακλείδι θεωρώ ότι τα νοσοκομειακά ιδρύματα θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν και να ενταχθούν απλώς σε μια ΣΜΑΕ ιδρύοντας καθένα μία δική του ΕΔΕΑΥ για την καλύτερη υποστήριξη όλων των μαθητών.
Θεωρώ ατυχή την υπαγωγή των νοσοκομειακών σχολείων στην περίπτωση (β) της παραγράφου 4 του άρθρου 6 ως Ειδικά Σχολεία. Κι αυτό διότι στα σχολεία αυτά μόνο λίγοι μαθητές εμπίπτουν στην κατηγορία των μαθητών με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες καθώς η συντριπτική πλειοψηφία τους προέρχεται από σχολεία Γενικής Αγωγής. Ακόμα στα σχολεία αυτά προσφέρεται προσωρινή φιλοξενία και σε ανηλίκους που τελούν υπό εισαγγελική εντολή χωρίς καν να έχουν σοβαρά ζητήματα υγείας. Σαφώς και υπάρχουν λόγου του χώρου στέγασης και ανάλογα με το νόσημα του μαθητή ειδικές συνθήκες για τη διδασκαλία οι οποίες, όμως, δεν απαιτούν Εκπαιδευτικούς με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή (παρά μόνο όπου πραγματικά απαιτείται κατόπιν σχετικής γνωμάτευσης). Με την ίδια λογική όμως ειδικές συνθήκες επικρατούν και στα σωφρονιστικά ιδρύματα κ.ά. που εύλογα έχουν εξαιρεθεί από τη διάταξη αυτή. Η ειδίκευση που πιθανόν να χρειάζεται για τους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς σ' αυτά, (όπως και για τα σωφρονιστικά ιδρύματα) θα πρέπει να είναι αντικείμενο κάποιου προγράμματος επιμόρφωσης σε οποιοδήποτε βαθμό (επιμόρφωση, κατάρτιση, μεταπτυχιακό, διδακτορικό) εστιασμένο στην διδασκαλία σε συνθήκες νοσηλεία (ή κράτησης αντίστοιχα). Τα νοσοκομειακά σχολεία ακολουθούν το ίδιο αναλυτικό πρόγραμμα όπως και τα κανονικά σχολεία στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν (βλ. και http://en.wikipedia.org/wiki/Hospital_school) και υπ' αυτή την έννοια υπάγονται στα γενικά σχολεία. Εναλλακτικά θα έπρεπε να αποτελούν διακριτική κατηγορία (π.χ. νοσοκομειακά σχολεία) διαφορετική πάντως από αυτή των Ειδικών Σχολείων. Δημιουργείται εύλογα το ερώτημα σε τι αποσκοπεί η μετατροπή των σχολείων αυτών σε Ειδικά; Τι εξυπηρετεί; Σε τι θα ωφεληθούν οι μαθητές και οι γονείς τους; Θεωρώ πρόχειρη τη σχετική ρύθμιση που φαίνεται αναντίστοιχη με νομοθεσίες άλλων κρατών (π.χ. http://cms.education.gov.il/NR/rdonlyres/80371F5E-6AFC-445A-81A5-2DB9EAFC6184/130303/sectionA.pdf). Επιπροσθέτως είναι προφανές και απο την Ευρωπαϊκή Ένωση Νοσοκομειακών Παιδαγωγών ότι (http://www.hospitalteachers.eu/) ότι δεν γίνεται άμεση αναφορά στην Ειδική Αγωγή (Special Needs Education). Εν κατακλείδι θεωρώ ότι τα νοσοκομειακά ιδρύματα θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν και να ενταχθούν απλώς σε μια ΣΜΑΕ ιδρύοντας καθένα μία δική του ΕΔΕΑΥ για την καλύτερη υποστήριξη όλων των μαθητών.