Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Frodo' | 28 Απριλίου 2014, 15:17

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αναγνώριση των ακαδημαϊκών προσόντων αποτελεί κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της παιδείας και αποτελεί κοινή πρακτική σε όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Για παράδειγμα δεν μπορεί κάποιος με μεταπτυχιακό, σεμινάρια και καλό βαθμό πρώτου πτυχίου να εκλεγεί λέκτορας ελληνικού δημόσιου Πανεπιστημίου ξεπερνώντας κάποιον με διδακτορικό. Ωστόσο, στο συγκεκριμένο προσχέδιο το αντίστοιχο ισχύει. Δι’ αυτό και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η Ελληνική Ειδική Αγωγή ως προς τις προσλήψεις Αναπληρωτών χρησιμοποιεί χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οφείλει να ακολουθεί τις αντίστοιχες ηθικές και νομικές επιταγές, σύμφωνα με τους θεσμούς και τους νόμους τόσο ως προς το γράμμα, όσο και ως προς το πνεύμα αυτών. Δεδομένης λοιπόν της απουσίας για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση πανεπιστημιακής σχολής, προπτυχιακής εκπαίδευσης για την Ειδική Αγωγή, οποιαδήποτε αλλαγή στην κατάταξη των προσόντων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αποτελεί παραβίαση της διάκρισης αυτών ως προς την ιεραρχία τους, αποτελεί καταστροφικό προηγούμενο για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (π.χ. 2 τίτλοι Γυμνασίου δεν κάνουν ένα Λυκείου, ούτε ο άριστος πτυχιούχος Γυμνασίου είναι ανώτερος από τον καλό του Λυκείου) και ουδαμώς ισχύει για θέσεις ευθύνης στην εκπαίδευση (βλέπε εκλογή λεκτόρων, δηλαδή αν κάποιος έχει καλό βαθμό πτυχίου, σεμινάρια και μεταπτυχιακό να εκλέγεται πανεπιστημιακός). Για όλους αυτούς του λόγους, και άλλους που με επιφύλαξη δεν αναφέρονται χάριν συντομίας, δικαιότερος τρόπος κατάταξης για τη δευτεροβάθμια Ειδική Αγωγή θεωρείται αυτός όλων ανεξαιρέτως των προηγούμενων νόμων πάνω στον κλάδο. Η πλήρης δηλαδή και σαφής ιεραρχική διάκριση των ακαδημαϊκών προσόντων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως ισχύουν διεθνώς α) Διδακτορικός τίτλος, β) Μεταπτυχιακός τίτλος γ) λοιπά προσόντα, εν τη απουσία πτυχιακών σπουδών Ειδικής Αγωγής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα και διεθνώς. Οποιοσδήποτε συμψηφισμός ή υποθετική αναλογία της δευτεροβάθμιας με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση ή ακόμη και με την γενική αγωγή δευτεροβάθμιας είναι παράλογη και καταχρηστική, εφόσον δεν υπάρχουν καθηγητικές σχολές Ειδικής Αγωγής, ενώ η ισοπέδωση, στην έμπρακτη εφαρμογή, των αναγνωρισμένων από την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Εκπαίδευση, από όλους τους αντίστοιχους νόμους και από το Σύνταγμα τίτλων μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών ΕΑ για τους καθηγητές αποτελεί κίνηση άνευ λογικού και ηθικού ερείσματος. Σε καμία παράλληλα περίπτωση δεν ωφελούν τέτοια μέτρα τον έλληνα μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αντίθετα δημιουργούν κίνητρα για τον εκπαιδευτικό αμφιβόλου αποτελεσματικότητας (π.χ. ο κάτοχος ελληνικού μεταπτυχιακού προβαίνει σε δεύτερο μεταπτυχιακό τρίτης χώρας για να ξεπεράσει τον συνάδελφό του διδάκτορα ή για να μην κινδυνεύσει από άλλον με σεμινάριο) και υποβαθμίζουν τόσο τον ρόλο της προϋπηρεσίας με μόρια λιγότερα ακόμη και από τους προηγούμενους νόμους, όσο και των προσόντων για πρώτη φορά σε νόμο της Ειδικής Αγωγής (πλην μόνον παραλόγως αυτών που δεν αφορούν στην ειδική αγωγή). Αντίθετα δείχνουν να ευνοούν κραυγαλέα το πρώτο πτυχίο το οποίο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν άπτεται της Ειδικής Αγωγής κατά πάγκοινη ομολογία.