• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΕΝΑ' | 29 Νοεμβρίου 2009, 16:36

    Τα παιδιά είναι το πιο ευαίσθητο κομμάτι μιας κοινωνίας. Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν την ευθύνη τους απέναντι στα παιδιά (οι συνειδητοποιημένοι, δηλ. αυτοί που αγαπούν την εκπαίδευση και τα παιδιά)κάνουν ό,τι είναι δυνατόν να τους μεταδώσουν τις γνώσεις που ορίζονται από το σύστημα μέσα σε ένα κριτικό πνεύμα. Για να μπορέσει όμως ο εκπαιδευτικός να υπηρετήσει το σκοπό του θα πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να έχει μια σχετική οικογενειακή ηρεμία. Αυτή η εσωτερική μετανάστευση των εκπαιδευτικών και η διάλυση των οικογενειών τους, σε συνδυασμό με όσα άλλα προβλήματα δημιουργεί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δεν τον βοηθούν να αποδώσει τα μέγιστα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο να μην υπάρχουν αποσπάσεις ή αν θα γίνουν δυσκολότερες οι μεταθέσεις. Και οι εκπαιδευτικοί είναι άνθρωποι και έχουν οικογένειες!!! Το θέμα εστιάζεται στην ορθή διαχείριση των κενών και του υπάρχοντος δυναμικού. Τα οργανικά κενά πολλές φορές δεν έχουν σχέση με τους διορισμούς.Παράδειγμα ο μαζικός διορισμός γυμναστών το 2008. Πενήντα γυμναστές σε ένα λύκειο!!! Ας προσεγγίσουμε το θέμα των μεταθέσεων και κοινωνικά. Θα σας δώσω το προσωπικό μου πρόβλημα: ο σύζυγος διορισμένος σε μία περιοχή(Βόρεια Ελλάδα) και εγώ διορισμένη σε μια άλλη περιοχή (Νότια Ελλάδα) και δύο παιδιά φοιτητές σε διαφορετικές πόλεις! Πώς θα μπορέσουμε να συμμαζέψουμε την οικογένειά μας και πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς και να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά; Κάποιος πρέπει να πάρει μετάθεση από τους δύο. Το υπουργείο δε θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη του τέτοιες περιπτώσεις; Πώς θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στο έργο μας; Γιατί κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν τη δυνατότητα της άμεσης μετάθεσης συζύγων και όχι και οι εκπαιδευτικοί; Κι αν δε μπορέσουμε να πάρουμε μετάθεση δεν θα προσπαθήσουμε να πάρουμε απόσπαση; Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε για να μη διαλυθεί η οικογένειά μας; Ας ληφθεί υπόψη σας και ο κοινωνικός παράγοντας κυρία υπουργέ και όχι ψυχρά και τεχνοκρατικά μόνον οι ανάγκες των σχολείων.