Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σε όλους εκείνους που σκέφτηκαν ότι τα Δημοτικά σχολεία που λειτουργούν μέσα στα Νοσοκομεία Παίδων θα πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ.4β, να χαρακτηριστούν «ειδικά σχολεία», ενώ μέχρι σήμερα λειτουργούν άριστα ως σχολεία «γενικής αγωγής».
Υπάρχει κάποια έρευνα ή στατιστική μελέτη που να αποδεικνύει ότι ο μεγαλύτερος αριθμός παιδιών, που φοιτούν σε όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας, είναι παιδιά με ειδικές ανάγκες, τα οποία κατ’ επέκταση, όταν θα νοσηλευτούν στο παιδιατρικό νοσοκομείο, θα χρειαστούν το δάσκαλο της ειδικής αγωγής να τα εκπαιδεύσει και να τα συνεχίσει στην μαθησιακή τους πορεία; Και, αφού θα στιγματιστούν ως παιδιά με «ειδικές ανάγκες», με ποια αναλυτικά προγράμματα θα εκπαιδεύονται; Με αυτά της «ειδικής αγωγής» ή με αυτά της «γενικής αγωγής»; Γιατί αν εκπαιδεύονται με αυτά της ειδικής αγωγής, τότε σίγουρα δε θα είναι καθόλου εύκολη η επανένταξή τους στο κανονικό σχολείο στο οποίο φοιτούσαν μέχρι τότε.
Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σε όλους εκείνους που σκέφτηκαν ότι τα Δημοτικά σχολεία που λειτουργούν μέσα στα Νοσοκομεία Παίδων θα πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ.4β, να χαρακτηριστούν «ειδικά σχολεία», ενώ μέχρι σήμερα λειτουργούν άριστα ως σχολεία «γενικής αγωγής». Υπάρχει κάποια έρευνα ή στατιστική μελέτη που να αποδεικνύει ότι ο μεγαλύτερος αριθμός παιδιών, που φοιτούν σε όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας, είναι παιδιά με ειδικές ανάγκες, τα οποία κατ’ επέκταση, όταν θα νοσηλευτούν στο παιδιατρικό νοσοκομείο, θα χρειαστούν το δάσκαλο της ειδικής αγωγής να τα εκπαιδεύσει και να τα συνεχίσει στην μαθησιακή τους πορεία; Και, αφού θα στιγματιστούν ως παιδιά με «ειδικές ανάγκες», με ποια αναλυτικά προγράμματα θα εκπαιδεύονται; Με αυτά της «ειδικής αγωγής» ή με αυτά της «γενικής αγωγής»; Γιατί αν εκπαιδεύονται με αυτά της ειδικής αγωγής, τότε σίγουρα δε θα είναι καθόλου εύκολη η επανένταξή τους στο κανονικό σχολείο στο οποίο φοιτούσαν μέχρι τότε.