Αρχική Ειδική ΑγωγήΆρθρο 27: Μετεκπαίδευση – ΕπιμόρφωσηΣχόλιο του χρήστη Αφροδίτη | 30 Απριλίου 2014, 11:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αφροδίτη' | 30 Απριλίου 2014, 11:23

    Η επιμόρφωση στην ειδική αγωγή, πρέπει να γίνεται υποχρεωτική ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥΣ που δουλεύουν στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ακόμα και για τους Προϊσταμένους των Διευθύνσεων και τους Σχολικούς Συμβούλους γενικής εκπαίδευσης. Αυτό γιατί πολλές φορές όλοι οι παραπάνω είτε έχουν απόλυτη άγνοια πάνω σε βασικά θέματα της ειδικής αγωγής (παιδιά με αυτισμό, σύνδρομο Down κ.α.), είτε έχουν από μόνοι τους δημιουργήσει μια παρανόηση σχετικά με τις ανάγκες και τον ιδανικό τρόπο διδασκαλίας των παιδιών αυτών, την οποία δυστυχώς προωθούν προς τους συναδέλφους της γενικής εκπαίδευσης, πολλοί από τους οποίους τυγχάνει να δουλεύουν και στην ειδική αγωγή (ΠΕ 60.50, ΠΕ 70.50, ΠΕ...50), έχοντας παρακολουθήσει απλά κάποιες επιμορφώσεις χωρίς ιδιαίτερο βάθος στο αντικείμενο. Έτσι συμπεριφέρονται στα παιδιά αυτά (είτε είναι χαρισματικά, είτε με κάποιες φυσικές δυσκολίες) με τον ίδιο τρόπο όπως και τα υπόλοιπα της τάξης, παραγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητές τους, αρνούμενοι πεισματικά της ανάγκης τους για διαφορετικό αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας. Είναι σαν να έχει κανείς την απαίτηση από ένα παιδί σε αναπηρικό καροτσάκι, να παίξει ποδόσφαιρο και να βάλει γκολ, περιμένοντας στη γωνία για να το αξιολογήσει. Ή είναι σαν να περιμένει από ένα χαρισμάτικό παιδί να προσαρμοστεί σε ένα πολύ αργό για το ίδιο ρυθμό διδασκαλίας, αδιαφορώντας για το αν ήδη έχει κατακτήσει τις δεξιότητες και τις γνώσεις που του δίνονται σε πολύ γρηγορότερο χρόνο από τον αναμενόμενο, περιμένοντας κάτι καινούργιο. Με αυτό τον τρόπο πολλοί συνάδερφοι παίρνουν απλά ένα "πινέλο" και "βάφουν" το "νεγράκι-παιδάκι"(παιδί με φυσικές ιδιαιτερότητες) με λευκό χρώμα για να ταιριάζει στο σύνολο των υπολοίπων παιδιών, κουκουλώνοντας τη διαφορά που υπάρχει, κοροϊδεύοντας τον εαυτό τους μόνο, αφού το "νεγράκι-παιδάκι" δεν θα αλλάξει με την μπογιά, αλλά θα συνεχίσει να έχει τις συνήθειές - την κουλτούρα και την πολιτισμική του παράδοση. Το παιδάκι αυτό απλά θα αισθανθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο την απόρριψη από το δάσκαλό του και τους συμμαθητές του. Αυτό θεωρούν πολλοί συνάδερφοι ένταξη. Αλλά ουσιαστικά δεν θέλουν οι ίδιοι να παραδεχθούν πως έχουν άγνοια και χρειάζεται επιπλέον δουλειά από τους ίδιους για να προσαρμοστούν στις "συνήθειες, την κουλτούρα και την πολιτισμική παράδοση"(ιδιαιτερότητες) ένος άλλου παιδιού, οι οποίες μπορεί με τον καιρό να αλλάξουν πλησιάζοντας το σύνολο, μπορεί όμως και όχι. Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ πρέπει να επιβληθεί σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα ως ο ιδανικότερος τρόπος μάθησης, περιορίζοντας τη σχολική αποτυχία όλων των παιδιών. Γιατί και η ειδική αγωγή αποτελεί απλά, ένα διαφοροποιημένο τρόπο διδασκαλίας και θα έπρεπε να λέγεται "διαφοροποιημένη αγωγή" - γιατί είναι διαφορετική για το κάθε παιδί ανάλογα με τις ανάγκες του. Η διαφοροποιημένη αγωγή χρειάζεται να είναι ο στόχος κάθε εκπαιδευτικού στην Ελλάδα που σέβεται τους μαθητές του, οι οποιοί θα έπρεπε να δουλεύουν ανά ομάδες, με διαφορετικό πλάνο μαθήματος-διδασκαλίας για την κάθε ομάδα, ανάλογα με τις ανάγκες, τις δεξιότητες και το ρυθμό εξέλιξης τους. Δυστυχώς όμως κανείς δεν υιοθετεί αυτή τη μορφή διδασκαλίας, στην Ελλάδα του σήμερα, γιατί απαιτεί πολύ δουλειά από τον εκπαιδευτικό και συνειδητοποίηση της άγνοιας που έχουμε στο να τροποποιούμε τη διδασκαλία μας ανάλογα με το μαθητή μας. Οι συνεχείς επιμορφώσεις όμως όλων μας θα πρέπει να στοχεύουν ακριβώς σε αυτό το σημείο, στην κάλυψη των κενών που έχουμε σχετικά με την εξάσκησή μας σε εναλλακτικές - διαφοροποιημένες μορφές διδασκαλίας, ανάλογες με τα στοιχεία του εκάστοτε μαθητή που θα αποτελεί κάθε φορά κομμάτι της ευθύνης μας σε μία αίθουσα.