Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Apostolia' | 29 Νοεμβρίου 2009, 17:59

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κυρία υπουργέ, θα ήθελα να ρωτήσω τι πλεονεκτήματα θα δώσετε στους κατόχους παιδαγωγικής επάρκειας από την ΑΣΠΑΙΤΕ; Ως τώρα ίσχυε το δίκαιο, κατά τη γνώμη μου, σύστημα οι έχοντες πιστοποιητικό ΑΣΠΑΙΤΕ να προηγούνται στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Καταρχήν, σε όσους ισχυρίζονται ότι η εισαγωγή στην ΑΣΠΑΙΤΕ χρειάζεται μέσον, θα απαντήσω ότι είναι δύσκολη απλά γιατί χρειάζεται πολλά προσόντα που αποκτώνται με κόπο ετών. Οι περισσότεροι σπουδαστές της ΑΣΠΑΙΤΕ είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων, αρκετοί μάλιστα και διδακτορικών. Από αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως η ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ βρίσκεται ένα βήμα πιο πάνω κι από τις μεταπτυχιακές σπουδές και όσοι έχουν φοιτήσει σε αυτήν γνωρίζουν καλά πόσο σωστή δουλειά και εμβάθυνση γίνεται σε τομείς όπως πχ. η παιδαγωγική ψυχολογία , η γνώση της οποίας κρίνεται απαραίτητη για έναν εκπαιδευτικό. Την ίδια στιγμή που στις λεγόμενες «καθηγητικές» σχολές διδάσκονται ένα ή κανένα παιδαγωγικά μαθήματα, εμείς στην ΑΣΠΑΙΤΕ έχουμε πάνω από 15 μαθήματα και μια πτυχιακή εργασία πάνω σε θέματα που αφορούν την παιδαγωγική επιστήμη. Η ΑΣΠΑΙΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΕΠ. Η πλειοψηφία των ειδικοτήτων που περνούν από την ΑΣΠΑΙΤΕ είναι τεχνικές. Σε έναν πολιτικό μηχανικό για παράδειγμα, η επιτυχία στον ΑΣΕΠ θα έπρεπε να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Πρώτη και πιο βασική είναι η παιδαγωγική κατάρτιση και δεύτερη η επαγγελματική εμπειρία. Πως θα μπορέσει να διδάξει το αντικείμενό του αν δεν έχει εμπειρία στην οικοδομή; Κανονικά λοιπόν οι έχοντες πτυχίο ΑΣΠΑΙΤΕ δεν θα έπρεπε καν να δίνουν ΑΣΕΠ. Έχουν ήδη περάσει δύο φορές από εξετάσεις μέσα στην ΑΣΠΑΙΤΕ και έχουν αποδείξει αν κατέχουν το αντικείμενο. Επίσης, το σύνηθες είναι κάποιος όταν τελειώνει τη σχολή του να κάνει τα χαρτιά του και να ξεκινά το «ταξίδι» του στον χώρο της εκπαίδευσης από το μηδέν, χωρίς να τον κρίνει ποτέ κανείς. Μέσα στην τάξη είναι μόνος του με τους μαθητές και θεωρεί ότι διδάσκει σωστά. Είναι όμως όντως έτσι; Εμείς στην ΑΣΠΑΙΤΕ κάναμε πρακτικές «μικροδιδασκαλίες» μεταξύ συμφοιτητών υπό την καθοδήγηση ενός καθηγητή – συμβούλου που μας διόρθωνε και μας βελτίωνε τον τρόπο, τη στάση και την τεχνική. Ύστερα από όλα αυτά υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ακόμα ότι δεν έχουμε προβάδισμα ως πιο έτοιμοι εκπαιδευτικοί; Ελπίζω οι απόψεις μου να εισακουστούν. Ευχαριστώ