Αρχική Ειδική ΑγωγήΆρθρο 22: Αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ΕΑΕΣχόλιο του χρήστη dimitris | 3 Μαΐου 2014, 18:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'dimitris' | 3 Μαΐου 2014, 18:14

    Α” Σύλλογος Αθηνών : Για το νομοσχέδιο της Ειδικής Αγωγής Με το νέο ν/σχ για την Ειδική Αγωγή συνεχίζεται η πολυεπίπεδη αποδόμηση της ειδικής εκπαίδευσης σε συνδυασμό και με τις υπόλοιπες εφαρμογές σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής (αλλαγές των εργασιακών σχέσεων με εκπαιδευτικούς που «απασχολούνται επωφελούμενοι» με 5μηνες συμβάσεις και μισθούς πείνας, απουσία μόνιμων διορισμών, ψαλίδισμα των κοινωνικών παροχών σε θεραπείες μαθητών με αναπηρίες, ιατρικοποίηση του χώρου με όσα αυτό συνεπάγεται και επικράτηση δομών με εργασιακή ρευστότητα και θολές αρμοδιότητες). Το υπουργείο επιδιώκει να μεταθέσει τις ευθύνες του για την λειψή έως ανύπαρκτη ειδική αγωγή στις πλάτες των εκπαιδευτικών και προσπαθεί να «επιλύσει» τις επιπτώσεις πολιτικών επιλογών που χάρισαν χρήμα σε ημέτερους και μη κερδοσκόπους (προγράμματα 400 ωρών, «επιμορφώσεις» μέσω πολυδιαφημιζόμενων ΕΣΠΑ, κ.α.). Προσπαθεί να φέρει σε αντιπαράθεση τμήματα εργαζομένων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης, εκμεταλλευόμενο την ανάγκη για εργασία, σε πολιτικό τοπίο απολύσεων και συρρίκνωσης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, επιδιώκοντας να κρατήσει μια υποτιθέμενη διαβούλευση στα όρια ασφαλούς για το ίδιο αντιπαράθεσης. Αναλυτικά : 1. Ονομάζονται όλοι οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης- απόφοιτοι παιδαγωγικών τμημάτων με μεταπτυχιακά-διδακτορικά ή μετεκπαίδευση σε ΠΕ 60.50 ή ΠΕ 70.50. Ταυτόχρονα οι κενές οργανικές μετονομάζονται σε ΠΕ61 και ΠΕ71. Οι κενές οργανικές ΠΕ61 – ΠΕ71 θα καλυφθούν μέσω ΑΣΕΠ από εκπαιδευτικούς ΠΕ61 και ΠΕ71 (εάν και όταν γίνει ΑΣΕΠ) οι οποίοι είναι απόφοιτοι τμημάτων Ειδικής Αγωγής (π.χ. Βόλου-Μακεδονίας). Η αυθαίρετη μετονομασία των μονίμων εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε δομές ειδικής εκπαίδευσης με τον κωδικό ΠΕ 70.50 και ΠΕ 60.50 αποτελεί από τη μια δημιουργία δεξαμενής πιθανών μελλοντικών απολύσεων, από την άλλη μοχλό πίεσης για «μεταφορά προσωπικού» στη γενική εκπαίδευση υπό το φόβο μιας πιθανής απόλυσης, γεγονός που εξυπηρετεί την κάλυψη εκπαιδευτικών κενών, λόγω μη διορισμών. Τα κενά της ειδικής εκπαίδευσης από μια τέτοια ενδεχόμενη εξέλιξη θα διευρύνουν τον αριθμό των εργαζόμενων με ΕΣΠΑ, θα «κλείσουν» τμήματα ένταξης τυπικά (αν δεν έχουν λειτουργήσει για κάποια χρόνια λόγω μη στελέχωσής τους) ή άτυπα (λόγω μη πρόσληψης αναπληρωτών) και θα διευκολύνουν τη μετατόπιση της εκπαίδευσης των μαθητών ΑμΕΑ στις γενικές τάξεις, προπαγανδίζοντας μια «ανάπηρη ενταξιακή πολιτική». Αυτό που στο τέλος θα μείνει είναι είτε η πιθανότητα ενός επερχόμενου «ξαφνικού θανάτου» των τμημάτων ένταξης, είτε η «χρέωση» της εκπαίδευσης των μαθητών ΑμΕΑ στις γενικές τάξεις με τις ελάχιστες των προϋποθέσεων, ακόμα και για τις ομάδες εκείνες των μαθητών που μπορούν να επωφεληθούν τα μέγιστα από το γενικό σχολείο. Από την άλλη οι πολλαπλοί πίνακες αναπληρωτών με τα αυθαίρετα διαφορετικά κριτήρια προσλήψεων στοχεύουν στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και ποντάρουν στη δημιουργία στεγανών και αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε εργαζόμενους. 2. Η παράλληλη στήριξη χορηγείται σε όποιο σχολείο δεν υπάρχει Τμήμα Ένταξης. Χορηγείται ένας εκπαιδευτικός ανά σχολείο ανεξάρτητα από τον αριθμό των μαθητών που την έχουν ανάγκη. Αποτέλεσμα: το σχολείο πρέπει να βρει μια λύση για το πώς θα μοιράσει τον εκπαιδευτικό στους μαθητές ή να πληρώσουν οι γονείς εκπαιδευτικό για το παιδί τους. Ο μαθητής για να πάρει παράλληλη στήριξη πρέπει να μπορεί να παρακολουθήσει τουλάχιστον τις μισές ώρες μόνος του. Αυτό φυσικά είναι ΑΔΥΝΑΤΟ!!! Παράλληλη στήριξη δίνουμε σε μαθητές που δε μπορούν να μείνουν καθόλου μόνοι τους ! Επίσης, το σχολείο (όπως είπαμε και παραπάνω) δεν θα έχει και Τμήμα Ένταξης ! Αποτέλεσμα: είτε το ΚΕΔΔΥ δε θα δίνει παράλληλη στήριξη και ο μαθητής θα πηγαίνει σε ειδικό σχολείο (το οποίο δεν έχει έτσι κι αλλιώς τόσες θέσεις) ή το σχολείο θα καλείται να βρει μια λύση ή οι γονείς να πληρώσουν εκπαιδευτικό για το παιδί τους. Ο περιφερειακός διευθυντής μπορεί να ζητήσει από ένα ΚΕΔΔΥ (π.χ. από τη Α’ Αθήνας) να «πάρει πίσω» ένα μέρος των παράλληλων που έχει προτείνει γιατί κρίνει ότι είναι πολλές (!!!). Άρα η παράλληλη στήριξη δεν χορηγείται με βάση τις ανάγκες των μαθητών αλλά με βάση τις «επιθυμίες» του περιφερειακού διευθυντή. Αποτέλεσμα: αναγκάζεται το σχολείο να βρει μια λύση για να βοηθήσει τα παιδιά. 3. Το σχέδιο νόμου εντείνει την αξιολόγηση μέσα ΚΑΙ από την υποβολή τρίμηνων εκθέσεων από τα ΚΕΔΔΥ στις περιφερειακές διευθύνσεις. Η αποτύπωση των στοιχείων της ΕΑΕ, το my school της ΕΑΕ στοχεύει στον ασφυκτικό έλεγχο, τη συνεχή αξιολόγηση των δομών, τη μετακίνηση εκπαιδευτικών και μαθητών και τον εύκολο προγραμματισμό για κλείσιμο δομών και σχολείων. Ιδιαίτερα σοβαρή θεωρείται η παράμετρος «μεταφοράς» ιατρικού εργαλείου στο χώρο της εκπαίδευσης για την κατηγοριοποίηση και την κατάρτιση προγραμμάτων εκπαίδευσης μαθητών ΑμΕΑ. Το ICF («χάρακας υγείας και αναπηρίας») είναι καθαρά ιατρικό εργαλείο ακατάλληλο για την ανάπτυξη κοινωνικής ή εκπαιδευτικής πολιτικής, το οποίο όμως προτείνεται να αποτελεί το βασικό εργαλείο (για το οποίο απαιτείται «εκπαίδευση», άρα νέα ΕΣΠΑ και νέο φαγοπότι) για τα ΚΕΔΔΥ και τα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα. Το ICF θα λειτουργήσει ως «χάρακας υγείας και αναπηρίας» και θα αφυδατώσει ακόμη περισσότερο την εκπαιδευτική διαδικασία. Σε συνδυασμό δε με τα υπόλοιπα μέτρα (υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, ξήλωμα δομών ειδικής και γενικής παιδείας, ξήλωμα δημόσιων δομών υγείας, αυτοαξιολόγηση σχολείου και εκπαιδευτικών) υλοποιεί τους στόχους ΕΕ- κυβέρνησης και κεφαλαίου για να αποκτήσει το δημόσιο σχολείο χαρακτηριστικά της αγοράς. 4. Στο σχέδιο νόμου δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών στην ειδική εκπαίδευση και υιοθετείται σταθερά η αντίληψη πως τα αναλυτικά προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης μπορούν μέσα από «διαφοροποιήσεις» να αποτελέσουν οδηγούς προγραμμάτων για τους μαθητές ΑμΕΑ, θεωρώντας πως τα προγράμματα σπουδών είναι εκείνα που παρουσιάζουν αναπηρίες και όχι οι μαθητές. Η μη αποδοχή της αναπηρίας ως πραγματικού γεγονότος, που δευτερογενώς επιβαρύνεται και από τους ταξικά προσδιορισμένους κοινωνικούς φραγμούς, οδηγεί στην υποβάθμιση της ανάγκης για κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα και πλαίσια και στοχεύει στην «εξεύρεση λύσης» για το μαθητικό αυτό πληθυσμό που θα είναι όσο το δυνατόν «φθηνότερη» για το κράτος. Η αντίληψη αυτή δεν υπερασπίζει τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των μαθητών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αντίθετα οδηγεί στην περιθωριοποίησή τους και στην έξοδό τους από το σχολείο. Αλήθεια για ποιο Καθολικό Σχεδιασμό για Μάθηση μιλάνε όταν οι αλλαγές που εφαρμόζονται στο σύνολο της Π.Ε. και ιδιαίτερα στη Δ.Ε. μετατρέπουν το σχολείο σε ένα ατέλειωτο εξεταστικό κάτεργο; Η ευθύνη μετατοπίζεται από την πολιτεία και το κεντρικό κράτος στον εκπαιδευτικό. Αυτός θα επιλέξει, θα σχεδιάσει, θα υλοποιήσει το διαφοροποιημένο αναλυτικό πρόγραμμα, θα αξιολογήσει τον μαθητή και στο τέλος θα αξιολογηθεί και αυτός κατά πόσο πέτυχε τους στόχους που τέθηκαν. 5. Ταυτόχρονα, το σχέδιο νόμου προβλέπει ότι τα σχολεία που λειτουργούν σε νοσοκομεία ως ειδικά σχολεία, εξέλιξη τουλάχιστον αρνητική, αφού, με βάση και τα στοιχεία, οι μαθητές που νοσηλεύονται σε αυτά τα σχολεία προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από σχολεία γενικής αγωγής στα οποία και θα επιστρέψουν μετά τη νοσηλεία τους. Αναλυτικά για αυτή την απαράδεκτη εξέλιξη ο Σύλλογός μας αναφέρεται σε ξεχωριστή ανακοίνωση διεκδικώντας τα σχολεία των νοσοκομείων να μην μετατραπούν σε ειδικά σχολεία. Απέναντι σε αυτό το σχέδιο νόμου έκτρωμα μια πρέπει να είναι η απαίτησή μας: ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ.