Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Giannis' | 25 Νοεμβρίου 2009, 17:55

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι λίγο μεγάλο αλλά αξίζει την προσοχή σας! Είμαι αποσπασμένος σε γραφείο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και θα ήθελα να μάθω τι θα συμβεί με την Υπουργική απόφαση που αφορούσε τους αποσπασμένους στα γραφεία για τρία χρόνια. Είναι υποχρεωτική ή προαιρετική η απόφαση; Ρωτώ γιατί θα επιθυμούσα να επιστρέψω στην οργανική μου θέση καθώς αποφασίσαμε, η γυναίκα μου και εγώ, να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Το θέμα είναι ότι η προθεσμία υποβολής των μεταθέσεων λήγει σε λίγες μέρες και θα θέλαμε μια ξεκάθαρη απάντηση στο θέμα αυτό. Δεν μ’ ενδιαφέρει να επιστρέψω στον τόπο μου (αφού και αυτό, απ’ ότι βλέπω δεν θα είναι εφικτό για αρκετά χρόνια), μ’ ενδιαφέρει όμως να ξέρω τι θα γίνει με το θέμα αυτό γιατί έχω αποφασίσει να επιστρέψω στην οργανική μου θέση. Μπορώ να το κάνω ή όχι; Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη απάντηση για το αν τελικά ισχύει η τριετία! Και καλό θα ήταν, από μέρους του Υπουργείου να μην υπάρχουν αοριστολογίες πάνω στο ζήτημα αυτό. Κάποιοι συνάδελφοι έκαναν αυτή την επιλογή και έχουν κάνει ένα προγραμματισμό στην ζωή τους, στα οικογενειακά τους, στα οικονομικά τους. Μια οποιαδήποτε απόφαση μπορεί να τους τινάξει στον αέρα κάθε προγραμματισμό!!! Μια πρόταση λοιπόν θα ήταν να είναι προαιρετική η απόσπαση για τρία χρόνια σε διοικητικές θέσεις και ο εκπαιδευτικός που αποσπάται να παίρνει τα μόρια του σχολείου που μεταβαίνει ή του πλησιέστερου της υπηρεσίας σχολείου. Όπως δηλαδή ακριβώς το θέτετε και σεις. Έτσι λοιπόν όποιος επιθυμεί, μπορεί να παραμείνει και άλλα χρόνια έχοντας προτεραιότητα σε σχέση με άλλους συναδέλφους καθώς θα γνωρίζει τη «δουλειά». Αν πάλι κάποιος το επιθυμεί, να μπορεί να γυρίσει στην οργανική του θέση χωρίς να έχει το άγχος της «υποχρέωσης». Όσον αφορά το θέμα των μεταθέσεων τώρα, θα ήθελα να ρωτήσω πως πρόκειται να αντιμετωπιστεί το γεγονός ότι πολλοί εκπαιδευτικοί, που δεν έχουν τα μόρια να επιστρέψουν στο «σπίτι τους», έχουν «κολλήσει» σε μακρινές περιοχές. Ρωτώ γι’ αυτό προκειμένου να βοηθηθεί ο κάθε συνάδελφος έτσι ώστε να μπορεί με την οικογένειά του να κάνει ένα σωστό προγραμματισμό και να μπορέσει επιτέλους να οργανωθεί σωστά χωρίς το άγχος. Να ξέρει δηλαδή ότι θα μείνει μακριά από το σπίτι του 4,5,6 χρόνια αλλά μετά θα επιστρέψει. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί έχουν περιουσίες στον τόπο τους και αναγκάζονται να τρέχουν από περιοχή σε περιοχή (νομαδική κατάσταση) πληρώνουν ενοίκια (πολλές φορές πολύ μεγάλα, αναλόγως την περιοχή), ξοδεύουν χρήματα σε μεταφορικές, χωρίζονται από τους δικούς τους (εγώ είμαι στην Βόρεια Ελλάδα και η γυναίκα μου στην Πελοπόννησο και η κατάσταση αυτή ισχύει εδώ και 4 χρόνια, πότε ο ένας εδώ και ο άλλος εκεί), σέρνουν, όσοι έχουν, τα παιδιά τους μαζί κάνοντας δύσκολη τη ζωή τους (πώς το παιδί θα συγκεντρωθεί όταν ξέρει ότι σήμερα είναι σε μια περιοχή και αύριο μπορεί να φύγει), αναγκάζονται να πάρουν δάνεια για να τα βγάλουν πέρα (εδώ μιλάμε για τα «υπερ» χρεωμένα ελληνικά νοικοκυριά γιατί άλλο κόστος έχει ένα σπίτι στην Καλαμάτα, άλλο κόστος έχει στην Αθήνα, άλλο κόστος στη Βέροια και άλλο κόστος στο Αγρίνιο). Πώς λοιπόν ο άνθρωπος αυτός θα μπορέσει να αποφύγει όλα αυτά τα βάσανα ; Πώς και πότε θα δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον γι’ αυτόν και την οικογένειά του; Πώς θα βοηθηθεί ο νέος άνθρωπος (ο οποίος αποτελεί το «μέλλον» του τόπου όπως λένε και οι πολιτικοί) που προσπαθεί να δημιουργήσει τη ζωή του; Με το να χρεώνεται διαρκώς! Προτού λοιπόν προβούμε σε οποιαδήποτε ενέργεια, καλό θα ήταν να δούμε αν μπορούμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά. Γιατί αν το παρόν σύστημα, έτσι όπως είναι δουλεύει και δημιουργεί τη μικρότερη ζημιά τότε καλό θα ήταν να μη το πειράξουμε γιατί αυτό που θα δημιουργήσουμε μπορεί να μη δουλεύει σωστά και να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα απ’ όσα μπορεί να λύσει. Διαφορετικά να λάβουμε υπόψη όλες εκείνες τις προϋποθέσεις έτσι ώστε να είναι δίκαιο και σωστό και κυρίως να προσφέρει μια βοήθεια και ευελιξία κυρίως στους νέους ανθρώπους χωρίς όμως να ανατρέπει τους παλιούς που διαθέτουν την εμπειρία, γιατί μεγαλύτερη γνώση από την εμπειρία δεν υπάρχει! Τέλος, για να σχολιάσω και το θέμα της «ανοιχτής διαβούλευσης για την Παιδεία» θα ήθελα να εκφράσω την ευχή μου ότι έστω και ένας στο Υπουργείο και αν όχι η Υπουργός, αλλά τουλάχιστον έστω και ένας κάθεται και τα διαβάζει όλα αυτά. Μπορεί όλα αυτά να είναι χαζομάρες, μπορεί να είναι φωναχτές σκέψεις, μπορεί όμως και να είναι σοβαροί προβληματισμοί ανθρώπων που προσπαθούν το καλύτερο για τους μαθητές, τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους, την κοινωνία. Καλό λοιπόν θα ήταν να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι η εκπαίδευση είναι λειτούργημα (σε όποιο πόστο και να βρίσκεται κάποιος) και όχι επάγγελμα (κάποτε ένας σχολικός σύμβουλος μας είχε πει ότι εμείς οι δάσκαλοι είμαστε επαγγελματίες, για να του απαντήσω ότι ο επαγγελματίας πληρώνετε μα την ώρα και όσο πιο καλός είναι στη δουλειά του τόσο πιο πολλά παίρνει! αυτά για όσους έχουν δουλέψει στον ιδιωτικό μη εκπαιδευτικό τομέα) και θα πρέπει σα λειτούργημα να πάψει πια να χρωματίζεται γιατί έχει αρχίσει να καταντά κουραστικό να βλέπεις σε ένα τομέα που έχει να κάνει με την ανθρώπινη ζωή, την ψυχή και το νου, ανθρώπους να τρώγονται σαν τα σκυλιά για τις καρέκλες και τις παρατάξεις και τα πιστεύω. Εύχομαι καλή δύναμη στην νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και σύνεση στο νέο της έργο, ενώ όσον αφορά τη συνέντευξη της Υπουργού στον Real F.M. θα ήθελα να πω ότι η τα κενά και γενικότερα τα προβλήματα στην εκπαίδευση δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «ταβάνι» αλλά ως πρόκληση που έχει να κάνει με τις ζωές κάποιων ανθρώπων, ωε πρόκληση για ένα καλύτερο αύριο! Έτσι, τουλάχιστον, αντιμετωπίζουμε και εμείς κάθε χρόνο τη νέα σχολική χρονιά, σαν πρόκληση για το καλύτερο, μαθαίνοντας βέβαια και λίγο Ελληνική Γεωγραφία!!!