Για το νομοσχέδιο της ειδικής αγωγής θα ήθελα να παρατηρήσω ότι κατά την εκτίμησή μου, γενικά, κινείται προς κατευθυνση ενάντια στη συνεκπαίδευση και ένταξη και δεν διασφαλίζει ούτε προωθεί θεσμικά τη συνεργασία των φορέων της γενικής και ειδικής αγωγής.
1) Θα ήθελα ο Σχολικός Σύβουλος Παιδαγωγικής Ευθύνης, η Γενικής Αγωγής στην Α/θμια να έχει τουλάχιστο γμωμοδοτικό ρόλο στη φοίτηση των μαθητών με ε.ε.α. που φοιτούν στο κοινό σχολείο. Αυτό ίσχυε μέχρι το 2008 οπότε ψηφίστηκε ο νόμος που ισχύει τώρα και υπήρχε Υ.Α. που ενέπλεκε το σχολικό σύμβουλο γενικής αγωγής ακόμη και στη σύνταξη του ειδικού εκπαιδευτικου προγράμματος των μαθητών που φοιτούν σε κοινά σχολεία (κοινές τάξης ή Τ.Ε.)
2) Υπάρχουν καλά στοιχεία για το ρόλο του εκπαιδευτικού παράλληλης στήριξης (επιπλέον η τάξη ανοίγει για συνεργασίες εκπαιδευτικών)
3) Είναι απαραίτητο να μπορούν να φοιτούν στο κοινό σχολείο μαθητές με νοητικές δυσκολίες ή άλλου τύπου δυσκολίες για τους οποίους μπορεί να γίνει δραστική διαφοροποίηση όπως αυτή προσβλέπεται στα σχετικά ΑΠΣ για τα συγκεκριμένα παιδιά (βλ. συνημμένο)
4) Δεν μπορεί το ακαδημαίκό κριτήριο να εμποδίζει μόνο την ένταξη στο κοινό σχολείο όταν μπορεί ένας μαθητής με ε.ε.α. να ενταχθεί ικανοποιητική ή πολύ ικανοποιητικά κοινωνικά. Είναι σημαντικό για τους ΄μαθητές με ε.ε.α. με μέτριες πόσο μάλλον ήπιες νοητικές προκλήσεις να εκτίθενται σε τυπικές εξελικτικά συμπεριφορές και να συγχρωτίζονται με συνομηλίκους τους χωρίς αναπηρίες
5) Εκτιμώ ότι στο πρόγραμμα υποστήριξης των μαθητών με ε.ε.α. που φοιτούν στα κοινά σχολεία, είναι απαραίτηο να εμπλέκεται γνωμοδοτικά και συμβουλευτικά και ο σχολικός σύμβουλος γενικής αγωγής στα πλαίσια της ένταξης και συνεκπαίδευσης και
6) η «περιθωριοποίηση» των γονέων, όσον αναφορά στην επιλογή του πλαισίου φοίτησης του παιδιού τους. Οι γονείς, που εν πολλοίς αποτελούν και τους εκπαιδευτές κάποιων μαθητών με ε.ε.α. για 3 μήνες το χρόνο και όχι μόνο, ουσιαστικά δεν έχουν κανένα λόγο για το πού θα φοιτήσει το παιδί τους και αποτελεί αποκλειστικά δικαιοδοσία του ΚΕΔΔΥ. Εάν ο γονέας έχει διαφορετική άποψη ή πρόταση, τότε η απόφαση του ΚΕΔΔΥ παραπέμπεται σε δευτεροβάθμιο όργανο. Εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να αναφέρεται στο νόμο, ότι το ΚΕΔΔΥ επιβάλλεται να συνεργάζεται με τους γονείς για την καλύτερη επιλογή του πλαισίου και να συναινεί και ο γονέας, όταν προτείνεται η φοίτησή του παιδιού του σε μια δομή εκτός του σχολείου της γειτονιάς του. Με εξουθενωμένο ψυχολογικά γονιό δεν υποστηρίζεται ένα παιδί επαρκώς ακόμη και στο καλύτερο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Η πολιτεία πρέπει αρχικά να μεριμνά για την καλύτερη δυνατή υποστήριξη του μαθητή στο σχολείο της γειτονιάς του. Επαναλάμβάνω πάντως ότι οι οι γονείς είναι ένα σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή του παιδιού με ε.ε.α., και παίζουν ρόλο εκπαιδευτική, υποστηρικτή και διαμεσολαβήτή, ενώ αντικειμενικά επί 3 μήνες το χρόνο δεν υπάρχει εκπαίδευση για τους συγκεκριμένους μαθητές! Οι ειδικές δομές μακριά από τα κοινά σχολεία πολλαπλασιάζουν επί τόπου την αναπηρία και την προτυπώνουν πολλαπλασιαστικά σε παιδιά που ήδη αντιμετωπίζουν αυτήν την πρόκληση! Θα μπορούσε το ΚΕΔΔΥ να έχει τέτοια δικαιοδοσία σε μεταγενέστερη ίσως φάση… όλα τα παιδιά μαζί με επαρκή προσωπικό…… για να μην σκιάζονται ή παθαίνουν κατάθλιψη ως ενήλικες, όταν βλέπουν τους εσωγήινους εξωγήινους!!!
Δρ Κων/νος Δαραής,
Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε.
Διδακτορικό PhD La Trobe Uni Melbourne AUS
Master ψυχολογία και ειδική αγωγή ΑΠΘ
Διετής Μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή Α.Π.Θ.
B.A. ΑΠΘ
Β.Ed
Υποψήφιος διδάκτωρ (δεύτερο διδ-.μεταδιδακτορικό)ψυχολιγία ΑΠΘ
Για το νομοσχέδιο της ειδικής αγωγής θα ήθελα να παρατηρήσω ότι κατά την εκτίμησή μου, γενικά, κινείται προς κατευθυνση ενάντια στη συνεκπαίδευση και ένταξη και δεν διασφαλίζει ούτε προωθεί θεσμικά τη συνεργασία των φορέων της γενικής και ειδικής αγωγής. 1) Θα ήθελα ο Σχολικός Σύβουλος Παιδαγωγικής Ευθύνης, η Γενικής Αγωγής στην Α/θμια να έχει τουλάχιστο γμωμοδοτικό ρόλο στη φοίτηση των μαθητών με ε.ε.α. που φοιτούν στο κοινό σχολείο. Αυτό ίσχυε μέχρι το 2008 οπότε ψηφίστηκε ο νόμος που ισχύει τώρα και υπήρχε Υ.Α. που ενέπλεκε το σχολικό σύμβουλο γενικής αγωγής ακόμη και στη σύνταξη του ειδικού εκπαιδευτικου προγράμματος των μαθητών που φοιτούν σε κοινά σχολεία (κοινές τάξης ή Τ.Ε.) 2) Υπάρχουν καλά στοιχεία για το ρόλο του εκπαιδευτικού παράλληλης στήριξης (επιπλέον η τάξη ανοίγει για συνεργασίες εκπαιδευτικών) 3) Είναι απαραίτητο να μπορούν να φοιτούν στο κοινό σχολείο μαθητές με νοητικές δυσκολίες ή άλλου τύπου δυσκολίες για τους οποίους μπορεί να γίνει δραστική διαφοροποίηση όπως αυτή προσβλέπεται στα σχετικά ΑΠΣ για τα συγκεκριμένα παιδιά (βλ. συνημμένο) 4) Δεν μπορεί το ακαδημαίκό κριτήριο να εμποδίζει μόνο την ένταξη στο κοινό σχολείο όταν μπορεί ένας μαθητής με ε.ε.α. να ενταχθεί ικανοποιητική ή πολύ ικανοποιητικά κοινωνικά. Είναι σημαντικό για τους ΄μαθητές με ε.ε.α. με μέτριες πόσο μάλλον ήπιες νοητικές προκλήσεις να εκτίθενται σε τυπικές εξελικτικά συμπεριφορές και να συγχρωτίζονται με συνομηλίκους τους χωρίς αναπηρίες 5) Εκτιμώ ότι στο πρόγραμμα υποστήριξης των μαθητών με ε.ε.α. που φοιτούν στα κοινά σχολεία, είναι απαραίτηο να εμπλέκεται γνωμοδοτικά και συμβουλευτικά και ο σχολικός σύμβουλος γενικής αγωγής στα πλαίσια της ένταξης και συνεκπαίδευσης και 6) η «περιθωριοποίηση» των γονέων, όσον αναφορά στην επιλογή του πλαισίου φοίτησης του παιδιού τους. Οι γονείς, που εν πολλοίς αποτελούν και τους εκπαιδευτές κάποιων μαθητών με ε.ε.α. για 3 μήνες το χρόνο και όχι μόνο, ουσιαστικά δεν έχουν κανένα λόγο για το πού θα φοιτήσει το παιδί τους και αποτελεί αποκλειστικά δικαιοδοσία του ΚΕΔΔΥ. Εάν ο γονέας έχει διαφορετική άποψη ή πρόταση, τότε η απόφαση του ΚΕΔΔΥ παραπέμπεται σε δευτεροβάθμιο όργανο. Εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να αναφέρεται στο νόμο, ότι το ΚΕΔΔΥ επιβάλλεται να συνεργάζεται με τους γονείς για την καλύτερη επιλογή του πλαισίου και να συναινεί και ο γονέας, όταν προτείνεται η φοίτησή του παιδιού του σε μια δομή εκτός του σχολείου της γειτονιάς του. Με εξουθενωμένο ψυχολογικά γονιό δεν υποστηρίζεται ένα παιδί επαρκώς ακόμη και στο καλύτερο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Η πολιτεία πρέπει αρχικά να μεριμνά για την καλύτερη δυνατή υποστήριξη του μαθητή στο σχολείο της γειτονιάς του. Επαναλάμβάνω πάντως ότι οι οι γονείς είναι ένα σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή του παιδιού με ε.ε.α., και παίζουν ρόλο εκπαιδευτική, υποστηρικτή και διαμεσολαβήτή, ενώ αντικειμενικά επί 3 μήνες το χρόνο δεν υπάρχει εκπαίδευση για τους συγκεκριμένους μαθητές! Οι ειδικές δομές μακριά από τα κοινά σχολεία πολλαπλασιάζουν επί τόπου την αναπηρία και την προτυπώνουν πολλαπλασιαστικά σε παιδιά που ήδη αντιμετωπίζουν αυτήν την πρόκληση! Θα μπορούσε το ΚΕΔΔΥ να έχει τέτοια δικαιοδοσία σε μεταγενέστερη ίσως φάση… όλα τα παιδιά μαζί με επαρκή προσωπικό…… για να μην σκιάζονται ή παθαίνουν κατάθλιψη ως ενήλικες, όταν βλέπουν τους εσωγήινους εξωγήινους!!! Δρ Κων/νος Δαραής, Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. Διδακτορικό PhD La Trobe Uni Melbourne AUS Master ψυχολογία και ειδική αγωγή ΑΠΘ Διετής Μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή Α.Π.Θ. B.A. ΑΠΘ Β.Ed Υποψήφιος διδάκτωρ (δεύτερο διδ-.μεταδιδακτορικό)ψυχολιγία ΑΠΘ