Άρθρο 6 § 1β
Ο «εξορθολογισμός» της παράλληλης στήριξης που επιχειρείται με την περιορισμό της παρεχόμενης υπηρεσίας μόνο για τα πιο «ικανά» παιδιά με αναπηρίες αφήνει μετέωρους τους περισσότερους μαθητές που σήμερα δέχονται αυτήν την εκπαιδευτική βοήθεια αναγκάζοντας τους να αποενταχθούν και να οδηγηθούν μαζικά σε δομές που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούν να τα υποστηρίξουν αποτελεσματικά. Αν κάτι φανερώνει η ολοένα αυξανόμενη ζήτηση για παράλληλη στήριξη –παρά την ανεπαρκή της ως τώρα εφαρμογή- είναι η ισχυρή επιθυμία των γονιών για συνεκπαίδευση σε συνδυασμό με την αποστροφή τους για το ειδικό σχολικό πλαίσιο αλλά και την ανυπαρξία ενός οργανωμένου συνεχούς ειδικής εκπαιδευτικής υποστήριξης. Επίσης η μεθόδευση να αποσυρθεί εντελώς αυτού του είδους η παρεχόμενη υπηρεσία από τα σχολεία που έχουν Τμήματα Ένταξης –δηλαδή από την πλειονότητα των μεγάλων δημοτικών σχολείων της χώρας- πέραν της καταστρατήγησης των ίσων ευκαιριών για τα αποκλειόμενα παιδιά θα δυσχεράνει το έργο των ΤΕ που θα πρέπει να αφιερώνουν περισσότερο αλλά πάλι όχι αρκετό χρόνο για τα παιδιά με βαρύτερες αναπηρίες εις βάρος των παιδιών με ηπιότερες δυσκολίες. Οι περιορισμοί της παράλληλης υποστήριξης δεν πρέπει να ισχύσουν αν δεν συνοδευτούν από μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις στις ΣΜΕΑΕ αλλά και από τη σταδιακή ενίσχυση των ΤΕ με πρόσθετο προσωπικό ώστε με βάση τη διεθνή πρακτική να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στα αιτήματα μαθησιακής υποστήριξης και τις πραγματικές σχολικές ανάγκες εντός και εκτός τμήματος ένταξης συντονίζοντας την κατακερματισμένη ως τώρα ειδική βοήθεια στο γενικό σχολείο (τμήμα ένταξης, παράλληλη υποστήριξη, κατ’ οίκον διδασκαλία κτλ.) και υποστηρίζοντας τη διαφοροποιημένη διδασκαλία των μαθητών με ε.ε.α. στη γενική τάξη.
Άρθρο 6 § 1β Ο «εξορθολογισμός» της παράλληλης στήριξης που επιχειρείται με την περιορισμό της παρεχόμενης υπηρεσίας μόνο για τα πιο «ικανά» παιδιά με αναπηρίες αφήνει μετέωρους τους περισσότερους μαθητές που σήμερα δέχονται αυτήν την εκπαιδευτική βοήθεια αναγκάζοντας τους να αποενταχθούν και να οδηγηθούν μαζικά σε δομές που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούν να τα υποστηρίξουν αποτελεσματικά. Αν κάτι φανερώνει η ολοένα αυξανόμενη ζήτηση για παράλληλη στήριξη –παρά την ανεπαρκή της ως τώρα εφαρμογή- είναι η ισχυρή επιθυμία των γονιών για συνεκπαίδευση σε συνδυασμό με την αποστροφή τους για το ειδικό σχολικό πλαίσιο αλλά και την ανυπαρξία ενός οργανωμένου συνεχούς ειδικής εκπαιδευτικής υποστήριξης. Επίσης η μεθόδευση να αποσυρθεί εντελώς αυτού του είδους η παρεχόμενη υπηρεσία από τα σχολεία που έχουν Τμήματα Ένταξης –δηλαδή από την πλειονότητα των μεγάλων δημοτικών σχολείων της χώρας- πέραν της καταστρατήγησης των ίσων ευκαιριών για τα αποκλειόμενα παιδιά θα δυσχεράνει το έργο των ΤΕ που θα πρέπει να αφιερώνουν περισσότερο αλλά πάλι όχι αρκετό χρόνο για τα παιδιά με βαρύτερες αναπηρίες εις βάρος των παιδιών με ηπιότερες δυσκολίες. Οι περιορισμοί της παράλληλης υποστήριξης δεν πρέπει να ισχύσουν αν δεν συνοδευτούν από μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις στις ΣΜΕΑΕ αλλά και από τη σταδιακή ενίσχυση των ΤΕ με πρόσθετο προσωπικό ώστε με βάση τη διεθνή πρακτική να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στα αιτήματα μαθησιακής υποστήριξης και τις πραγματικές σχολικές ανάγκες εντός και εκτός τμήματος ένταξης συντονίζοντας την κατακερματισμένη ως τώρα ειδική βοήθεια στο γενικό σχολείο (τμήμα ένταξης, παράλληλη υποστήριξη, κατ’ οίκον διδασκαλία κτλ.) και υποστηρίζοντας τη διαφοροποιημένη διδασκαλία των μαθητών με ε.ε.α. στη γενική τάξη.