Έχεις δίκιο Κωνσταντίνε. Στην εκπαίδευση όλοι οι καλοί χωράνε (μιας κι έχει πιο πολύ ψωμί στις μέρες μας). Αλλού φαντάζομαι ότι θα θεωρούσες λογικό να προηγούνται οι πιο ειδικοί, π.χ. αν ένα νοσοκομείο ζητούσε ψυχολόγο κι εκεί προηγούνταν οι σχολικοί ψυχολόγοι, οι κλινικοί ψυχολογοι (παράδειγμα φέρνω) θα είχαν κάνει επανάσταση (και θα συμφωνούσα μαζί τους, το λέω ξεκάθαρα!). Γιατί λοιπόν στην εκπαίδευση να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί θα μου πεις αυτό σας συμφέρει, το καταλαβαίνω. Άλλο όμως το κράτος δικαίου, που στηρίζεται σε νόμους και απόφασεις και άλλο οι προσωπικές απόψεις του καθενός μας.
Και μερικές διευκρινίσεις σε προηγούμενο σχόλιό σου:
1) Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ( Ν.Σ.Κ.) αποτελεί ανώτατη Αρχή του Κράτους (άρθρο 100Α του Συντάγματος και ν.3086/2002 (ΦΕΚ Α’ 324)) η οποία έχει στην αποκλειστική αρμοδιότητά της την καθοδήγηση της διοίκησης σε νομικά ζητήματα και της οποίας οι γνωμοδοτήσεις είναι υποχρεωτικές για τη Διοίκηση και τα στελέχη Δημοσίους Υπαλλήλους.
Οι γνωμοδοτήσεις, όπως αναφέρεται και στην 458/2011, είναι νομική «ερμηνεία διατάξεων νόμου» και εξετάζουν αν οι ενέργειες και οι αποφάσεις της διοίκησης είναι «κατ’ εξουσιοδότηση νόμου» και έχουν «νομικό έρεισμα».
2) Όπως ομόφωνα επισημαίνει το ΝΣΚ, με βάση τους νόμους Ν. 1566/1985, 2817/2000, 3699/2008 οι οποίοι προσδιορίζουν το πλαίσιο και τους σκοπούς του έργου στην οργανική θέση ΠΕ 23 Ψυχολόγων και με βάση το νομικό πλαίσιο για την άσκηση του επαγγέλματος του Ψυχολόγου στην Ελλάδα (ν. 991/1979), «ο νομοθέτης προκειμένης πληρώσεως των θέσεων ψυχολόγων που προσλαμβάνονται στην Ειδική Αγωγή έδωσε ανέκαθεν έμφαση στην ειδική εκπαίδευση των ψυχολόγων που θα προσληφθούν ως εκπαιδευτικό προσωπικό» (458/2011, σελ 12).
Επί πλέον, σύμφωνα με τη γνώμη του Τμήματος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που διατυπώθηκε με το Πρακτικό του Αρ.1/27-1-2005, ο Ψυχολόγος ΠΕ 23 ασκεί «καθήκοντα Σχολικού Ψυχολόγου» και όπως επαναβεβαιώθηκε και διευκρινίσθηκε με τον ν. 3966/2011 (άρθρο 56 ΦΕΚ 118)«συμμετέχει στην εκπαίδευση» σύμφωνα με την «επαγγελματική ειδίκευση» του.
3) Σήμερα στην Ελλάδα, με βάση την εκπαιδευτική νομοθεσία, η ειδίκευση στην σχολική ψυχολογία τεκμηριώνεται με μεταπτυχιακό στην Σχολική Ψυχολογία ή άλλο αντίστοιχο τίτλο σπουδών.
Οι σπουδές Ψυχολογίας και εκπαίδευσης Ψυχολόγων, καθώς και το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών είναι ευθύνη των ΑΕΙ και τα μεταπτυχιακά τους, σύμφωνα με τον ν. 4009/2011 για τη Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών, «διέπονται από επιστημονική συνοχή, αναφέρονται σε ειδικότητες συγγενείς προς τα επιστημονικά πεδία των προπτυχιακών σπουδών»( άρθρο 38).
Τα προγράμματα σπουδών «ειδίκευσης στη Σχολική Ψυχολογία», σύμφωνα με τις αποφάσεις έγκρισης λειτουργίας τους, δεν παρέχουν απλά «εξειδικευμένη εκπαίδευση σε επιστημονικές ειδικεύσεις» ούτε έχουν σκοπό την «εμβάθυνση και διεύρυνση των γνώσεων» σε ένα γνωστικό αντικείμενο που ονομάζεται «σχολική ψυχολογία». Σκοπός τους είναι η εκπαίδευση «Σχολικών Ψυχολόγων, οι οποίοι συνδυάζουν υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκές και ερευνητικές ικανότητες με αξιόλογη πρακτική εμπειρία στην άσκηση του επαγγέλματος» (πχ ΦΕΚ 753/2004) .
Ο τίτλος του μεταπτυχιακού στην Σχολική Ψυχολογία πιστοποιεί επαγγελματικά προσόντα Ψυχολόγου που χρειάζονται ειδικά σε σχολικό πλαίσιο καιέχουν σχέση με το είδος των καθηκόντων που αναλαμβάνει και τον χαρακτήρα του έργου που πρωταρχικά θα πρέπει να προσφέρει ο Ψυχολόγος ως μέλος του προσωπικού εκπαίδευσης.
Ο Ψυχολόγος που εργάζεται στην Εκπαίδευση αναγνωρίζεται διεθνώς, σε όλες τις νομοθεσίες εκπαίδευσης, ότι χρειάζεται «ειδικά προσόντα» που εξαρτώνται από την φύση του έργου και του πλαισίου της εκπαίδευσης.
Με βάση τις επαγγελματικές προδιαγραφές στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2005/36/EC για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, «το επάγγελμα του ψυχολόγου είναι ένα διαφοροποιημένο επάγγελμα ανάλογα με τον τομέα άσκησης του» (πχ στη Υγεία ή στην Εκπαίδευση) και οι Ψυχολόγοι αξιοκρατικά δεν μπορούν να έχουν τα προσόντα που απαιτούνται αν δεν έχουν την ανάλογη ειδική εκπαίδευση (http://www.europsy-efpa.eu/areasofpractice).
4) Η Εκπαίδευση, της οποίας η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (ΕΑΕ) αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του εκπαιδευτικού συστήματος, έχει αντικείμενο και σκοπό την παροχή «υπηρεσιών εκπαίδευσης» και την υποστήριξη σε «εκπαιδευτικές ανάγκες» (άρθρο 1 του 1566/1985 και άρθρο 1 του 3699/2008).
Η ΕΑΕ δεν αποτελεί, όπως στο παρελθόν, μέρος των υπηρεσιών υγείας και σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699/2008, διέπεται από τον «σύγχρονο οικολογικό ορισμό της αναπηρίας» και «μετακινείται από την ιατρική προσέγγιση» των αναγκών των ατόμων με αναπηρία στην εκπαιδευτική.
Επομένως, η άσκηση του επαγγέλματος του Ψυχολόγου ΠΕ 23, εφόσον όπως αναφέρθηκε πιο πάνω «συμμετέχει στην εκπαίδευση» και ασκεί «καθήκοντα σχολικού ψυχολόγου», πρωταρχικά δεν ορίζεται σύμφωνα με πρότυπα του Ψυχολόγου στην υγεία, από την «κλινική ψυχοπαθολογία» ή τις «ανάγκες υγείας» αλλά τις ανάγκες εκπαίδευσης και έχει βασικό σκοπό την υποστήριξη στο εκπαιδευτικό έργο .
Το ζητούμενο στο έργου του Ψυχολόγου στην ΕΑΕ δεν είναι να αντιμετωπίζει, «σοβαρές διαταραχές» ή σοβαρά προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας/αναπηρίας», που είναι αρμοδιότητα ειδικών υπηρεσιών άλλου Υπουργείου.
Αυτή η προσέγγιση έγινε ακόμη πιο δεσμευτική με την κύρωση από την Ελληνική Βουλή (2012) της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των ΑμεΑ και το Προαιρετικό Πρωτόκολλό της. Αυτή αναγνωρίζει ότι οι ανάγκες εκπαίδευσης είναι διακριτό αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα εξ ίσου με τις ανάγκες υγείας και ψυχικής υγείας και δεσμεύει τα Κράτη να διασφαλίζουν ότι στην εκπαίδευση η προσέγγιση της αναπηρίας δεν εστιάζεται στην πάθηση που την προκαλεί αλλά στις εκπαιδευτικές ανάγκες και τα άτομα με αναπηρία «λαμβάνουν την υποστήριξη που απαιτείται εντός του γενικού εκπαιδευτικού συστήματος».
4. Με την γνωμοδότηση δεν «πλήττεται όλη η Ειδική Αγωγή και Γενική Εκπαίδευση» ούτε «αποκλείονται δια παντός οι κλινικοί ψυχολόγοι» ή οι «ψυχολόγοι αναπληρωτές» με άλλα προσόντα ούτε υπάρχει «ανθρώπινο κεφάλαιο που στέλνεται στα «αζήτητα»».
Τουναντίον, ρητά αναφέρεται ότι όλοι οι Ψυχολόγοι οποιασδήποτε γνωστικής κατεύθυνσης σπουδών Ψυχολογίας ή μεταπτυχιακής ειδίκευσης μπορούν να προσληφθούν ή να διοριστούν σε θέση Ψυχολόγων ΠΕ 23 και να αναλάβουν καθήκοντα Σχολικού Ψυχολόγου. Όμως, «κατά το διορισμό προηγούνται οι ειδικευμένοι» δηλ οι έχοντες τα ειδικά προσόντα που απαιτούνται για την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της Εκπαίδευσης.
Κι αν θέλεις να πούμε και κάτι ακόμα: Η γνωμοδότηση κάνει λόγο για χωριστούς πίνακες και όχι για ενιαίο πίνακα, όπως προτείνεται να γίνει αυτή τη στιγμή. Άρα , κύριε Υπουργέ, θα σεβαστείτε απολύτως τη γνωμοδότηση ή θα γυρίσουμε σε παλαιότερες εποχές;
Ακόμα και η πρώτη εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών σε ΣΜΕΑΕ & ΚΕΔΔΥ (σχολικό έτος 2005-2006) μιλούσε για "προτίμηση όσων έχουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Παιδαγωγική η Σχολική Ψυχολογία" και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά είπαμε, άλλα νομοθετούμε και προβλέπουμε, τελικά όμως άλλα εφαρμόζουμε σε αυτή τη χώρα...
Αλήθεια, αν η γνωμοδότηση είχε εκδοθεί το 2005, τώρα θα γινόταν όλη αυτή η συζήτηση; Σίγουρα όχι...
Και κάποιοι που εξασφάλισαν από τη λανθασμένη εφαρμογή του νόμου 40 και 50 μήνες προύπηρεσία, πολύ απλά δεν θα την είχαν σήμερα... Τώρα όμως εκμεταλλευόμενοι το 0,2 της προϋπηρεσίας, θα βρεθούν μπροστά από πολλούς σχολικούς ψυχολόγους και το ξέρετε όλοι πολύ καλά αυτό που λέω.
Κι επειδή είπες ότι κάποιοι το 2008-2009 διεκδίκησαν οικονομικές αποζημιώσεις, σκέψου τι θα έπρεπε να διεκδικούν οι Σχολικοί Ψυχολόγοι, που περίμεναν χρόνια για να δουλέψουν...
Και κάτι τελαυταίο: Η γνωμοδότηση του ΝΣΚ δεν ζητήθηκε από τους σχολικούς ψυχολόγους, αλλά ζητήθηκε επειδή στην εφαρμογή των διατάξεων για την πρόσληψη αναπληρωτών Ψυχολόγων παρατηρήθηκαν «αποκλίσεις από Περιφέρεια σε Περιφέρεια», όπως κατήγγειλαν οι «αναπληρωτές ψυχολόγοι των προηγούμενων ετών» (που σίγουρα δεν ήταν σχολικοί ψυχολόγοι) και επειδή ΠΥΣΕΕΠ και Περιφερειακοί Διευθυντές ζήτησαν οδηγίες για τον τρόπο επιλογής των Ψυχολόγων ΠΕ23 σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία (που δεν εφαρμοζόταν σωστά, αλλιώς δεν θα ζητούσαν οδηγίες...)
Η γνωμοδότηση του ΝΣΚ αποσαφηνίζει τον τρόπο νόμιμης εφαρμογής των διατάξεων για την επιλογή Ψυχολόγων και εξασφαλίζει ενιαία κριτήρια στην πρόσληψη Ψυχολόγων από τα Περιφερειακά Συμβούλια που σήμερα έχουν την αρμοδιότητα.
Σταματήστε λοιπόν να κάνετε το άσπρο-μαύρο και τη μέρα-νύχτα!
Κύριε Υπουργέ, οι Σχολικοί Ψυχολόγοι αδικήθηκαν επι σειρά ετών!
Μην επιτρέψετε να ξανασυμβεί, υποκύπτοντας σε άνωθεν ή έξωθεν πιέσεις!
Έχεις δίκιο Κωνσταντίνε. Στην εκπαίδευση όλοι οι καλοί χωράνε (μιας κι έχει πιο πολύ ψωμί στις μέρες μας). Αλλού φαντάζομαι ότι θα θεωρούσες λογικό να προηγούνται οι πιο ειδικοί, π.χ. αν ένα νοσοκομείο ζητούσε ψυχολόγο κι εκεί προηγούνταν οι σχολικοί ψυχολόγοι, οι κλινικοί ψυχολογοι (παράδειγμα φέρνω) θα είχαν κάνει επανάσταση (και θα συμφωνούσα μαζί τους, το λέω ξεκάθαρα!). Γιατί λοιπόν στην εκπαίδευση να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί θα μου πεις αυτό σας συμφέρει, το καταλαβαίνω. Άλλο όμως το κράτος δικαίου, που στηρίζεται σε νόμους και απόφασεις και άλλο οι προσωπικές απόψεις του καθενός μας. Και μερικές διευκρινίσεις σε προηγούμενο σχόλιό σου: 1) Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ( Ν.Σ.Κ.) αποτελεί ανώτατη Αρχή του Κράτους (άρθρο 100Α του Συντάγματος και ν.3086/2002 (ΦΕΚ Α’ 324)) η οποία έχει στην αποκλειστική αρμοδιότητά της την καθοδήγηση της διοίκησης σε νομικά ζητήματα και της οποίας οι γνωμοδοτήσεις είναι υποχρεωτικές για τη Διοίκηση και τα στελέχη Δημοσίους Υπαλλήλους. Οι γνωμοδοτήσεις, όπως αναφέρεται και στην 458/2011, είναι νομική «ερμηνεία διατάξεων νόμου» και εξετάζουν αν οι ενέργειες και οι αποφάσεις της διοίκησης είναι «κατ’ εξουσιοδότηση νόμου» και έχουν «νομικό έρεισμα». 2) Όπως ομόφωνα επισημαίνει το ΝΣΚ, με βάση τους νόμους Ν. 1566/1985, 2817/2000, 3699/2008 οι οποίοι προσδιορίζουν το πλαίσιο και τους σκοπούς του έργου στην οργανική θέση ΠΕ 23 Ψυχολόγων και με βάση το νομικό πλαίσιο για την άσκηση του επαγγέλματος του Ψυχολόγου στην Ελλάδα (ν. 991/1979), «ο νομοθέτης προκειμένης πληρώσεως των θέσεων ψυχολόγων που προσλαμβάνονται στην Ειδική Αγωγή έδωσε ανέκαθεν έμφαση στην ειδική εκπαίδευση των ψυχολόγων που θα προσληφθούν ως εκπαιδευτικό προσωπικό» (458/2011, σελ 12). Επί πλέον, σύμφωνα με τη γνώμη του Τμήματος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που διατυπώθηκε με το Πρακτικό του Αρ.1/27-1-2005, ο Ψυχολόγος ΠΕ 23 ασκεί «καθήκοντα Σχολικού Ψυχολόγου» και όπως επαναβεβαιώθηκε και διευκρινίσθηκε με τον ν. 3966/2011 (άρθρο 56 ΦΕΚ 118)«συμμετέχει στην εκπαίδευση» σύμφωνα με την «επαγγελματική ειδίκευση» του. 3) Σήμερα στην Ελλάδα, με βάση την εκπαιδευτική νομοθεσία, η ειδίκευση στην σχολική ψυχολογία τεκμηριώνεται με μεταπτυχιακό στην Σχολική Ψυχολογία ή άλλο αντίστοιχο τίτλο σπουδών. Οι σπουδές Ψυχολογίας και εκπαίδευσης Ψυχολόγων, καθώς και το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών είναι ευθύνη των ΑΕΙ και τα μεταπτυχιακά τους, σύμφωνα με τον ν. 4009/2011 για τη Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών, «διέπονται από επιστημονική συνοχή, αναφέρονται σε ειδικότητες συγγενείς προς τα επιστημονικά πεδία των προπτυχιακών σπουδών»( άρθρο 38). Τα προγράμματα σπουδών «ειδίκευσης στη Σχολική Ψυχολογία», σύμφωνα με τις αποφάσεις έγκρισης λειτουργίας τους, δεν παρέχουν απλά «εξειδικευμένη εκπαίδευση σε επιστημονικές ειδικεύσεις» ούτε έχουν σκοπό την «εμβάθυνση και διεύρυνση των γνώσεων» σε ένα γνωστικό αντικείμενο που ονομάζεται «σχολική ψυχολογία». Σκοπός τους είναι η εκπαίδευση «Σχολικών Ψυχολόγων, οι οποίοι συνδυάζουν υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκές και ερευνητικές ικανότητες με αξιόλογη πρακτική εμπειρία στην άσκηση του επαγγέλματος» (πχ ΦΕΚ 753/2004) . Ο τίτλος του μεταπτυχιακού στην Σχολική Ψυχολογία πιστοποιεί επαγγελματικά προσόντα Ψυχολόγου που χρειάζονται ειδικά σε σχολικό πλαίσιο καιέχουν σχέση με το είδος των καθηκόντων που αναλαμβάνει και τον χαρακτήρα του έργου που πρωταρχικά θα πρέπει να προσφέρει ο Ψυχολόγος ως μέλος του προσωπικού εκπαίδευσης. Ο Ψυχολόγος που εργάζεται στην Εκπαίδευση αναγνωρίζεται διεθνώς, σε όλες τις νομοθεσίες εκπαίδευσης, ότι χρειάζεται «ειδικά προσόντα» που εξαρτώνται από την φύση του έργου και του πλαισίου της εκπαίδευσης. Με βάση τις επαγγελματικές προδιαγραφές στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2005/36/EC για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, «το επάγγελμα του ψυχολόγου είναι ένα διαφοροποιημένο επάγγελμα ανάλογα με τον τομέα άσκησης του» (πχ στη Υγεία ή στην Εκπαίδευση) και οι Ψυχολόγοι αξιοκρατικά δεν μπορούν να έχουν τα προσόντα που απαιτούνται αν δεν έχουν την ανάλογη ειδική εκπαίδευση (http://www.europsy-efpa.eu/areasofpractice). 4) Η Εκπαίδευση, της οποίας η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (ΕΑΕ) αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του εκπαιδευτικού συστήματος, έχει αντικείμενο και σκοπό την παροχή «υπηρεσιών εκπαίδευσης» και την υποστήριξη σε «εκπαιδευτικές ανάγκες» (άρθρο 1 του 1566/1985 και άρθρο 1 του 3699/2008). Η ΕΑΕ δεν αποτελεί, όπως στο παρελθόν, μέρος των υπηρεσιών υγείας και σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699/2008, διέπεται από τον «σύγχρονο οικολογικό ορισμό της αναπηρίας» και «μετακινείται από την ιατρική προσέγγιση» των αναγκών των ατόμων με αναπηρία στην εκπαιδευτική. Επομένως, η άσκηση του επαγγέλματος του Ψυχολόγου ΠΕ 23, εφόσον όπως αναφέρθηκε πιο πάνω «συμμετέχει στην εκπαίδευση» και ασκεί «καθήκοντα σχολικού ψυχολόγου», πρωταρχικά δεν ορίζεται σύμφωνα με πρότυπα του Ψυχολόγου στην υγεία, από την «κλινική ψυχοπαθολογία» ή τις «ανάγκες υγείας» αλλά τις ανάγκες εκπαίδευσης και έχει βασικό σκοπό την υποστήριξη στο εκπαιδευτικό έργο . Το ζητούμενο στο έργου του Ψυχολόγου στην ΕΑΕ δεν είναι να αντιμετωπίζει, «σοβαρές διαταραχές» ή σοβαρά προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας/αναπηρίας», που είναι αρμοδιότητα ειδικών υπηρεσιών άλλου Υπουργείου. Αυτή η προσέγγιση έγινε ακόμη πιο δεσμευτική με την κύρωση από την Ελληνική Βουλή (2012) της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των ΑμεΑ και το Προαιρετικό Πρωτόκολλό της. Αυτή αναγνωρίζει ότι οι ανάγκες εκπαίδευσης είναι διακριτό αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα εξ ίσου με τις ανάγκες υγείας και ψυχικής υγείας και δεσμεύει τα Κράτη να διασφαλίζουν ότι στην εκπαίδευση η προσέγγιση της αναπηρίας δεν εστιάζεται στην πάθηση που την προκαλεί αλλά στις εκπαιδευτικές ανάγκες και τα άτομα με αναπηρία «λαμβάνουν την υποστήριξη που απαιτείται εντός του γενικού εκπαιδευτικού συστήματος». 4. Με την γνωμοδότηση δεν «πλήττεται όλη η Ειδική Αγωγή και Γενική Εκπαίδευση» ούτε «αποκλείονται δια παντός οι κλινικοί ψυχολόγοι» ή οι «ψυχολόγοι αναπληρωτές» με άλλα προσόντα ούτε υπάρχει «ανθρώπινο κεφάλαιο που στέλνεται στα «αζήτητα»». Τουναντίον, ρητά αναφέρεται ότι όλοι οι Ψυχολόγοι οποιασδήποτε γνωστικής κατεύθυνσης σπουδών Ψυχολογίας ή μεταπτυχιακής ειδίκευσης μπορούν να προσληφθούν ή να διοριστούν σε θέση Ψυχολόγων ΠΕ 23 και να αναλάβουν καθήκοντα Σχολικού Ψυχολόγου. Όμως, «κατά το διορισμό προηγούνται οι ειδικευμένοι» δηλ οι έχοντες τα ειδικά προσόντα που απαιτούνται για την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της Εκπαίδευσης. Κι αν θέλεις να πούμε και κάτι ακόμα: Η γνωμοδότηση κάνει λόγο για χωριστούς πίνακες και όχι για ενιαίο πίνακα, όπως προτείνεται να γίνει αυτή τη στιγμή. Άρα , κύριε Υπουργέ, θα σεβαστείτε απολύτως τη γνωμοδότηση ή θα γυρίσουμε σε παλαιότερες εποχές; Ακόμα και η πρώτη εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών σε ΣΜΕΑΕ & ΚΕΔΔΥ (σχολικό έτος 2005-2006) μιλούσε για "προτίμηση όσων έχουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Παιδαγωγική η Σχολική Ψυχολογία" και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά είπαμε, άλλα νομοθετούμε και προβλέπουμε, τελικά όμως άλλα εφαρμόζουμε σε αυτή τη χώρα... Αλήθεια, αν η γνωμοδότηση είχε εκδοθεί το 2005, τώρα θα γινόταν όλη αυτή η συζήτηση; Σίγουρα όχι... Και κάποιοι που εξασφάλισαν από τη λανθασμένη εφαρμογή του νόμου 40 και 50 μήνες προύπηρεσία, πολύ απλά δεν θα την είχαν σήμερα... Τώρα όμως εκμεταλλευόμενοι το 0,2 της προϋπηρεσίας, θα βρεθούν μπροστά από πολλούς σχολικούς ψυχολόγους και το ξέρετε όλοι πολύ καλά αυτό που λέω. Κι επειδή είπες ότι κάποιοι το 2008-2009 διεκδίκησαν οικονομικές αποζημιώσεις, σκέψου τι θα έπρεπε να διεκδικούν οι Σχολικοί Ψυχολόγοι, που περίμεναν χρόνια για να δουλέψουν... Και κάτι τελαυταίο: Η γνωμοδότηση του ΝΣΚ δεν ζητήθηκε από τους σχολικούς ψυχολόγους, αλλά ζητήθηκε επειδή στην εφαρμογή των διατάξεων για την πρόσληψη αναπληρωτών Ψυχολόγων παρατηρήθηκαν «αποκλίσεις από Περιφέρεια σε Περιφέρεια», όπως κατήγγειλαν οι «αναπληρωτές ψυχολόγοι των προηγούμενων ετών» (που σίγουρα δεν ήταν σχολικοί ψυχολόγοι) και επειδή ΠΥΣΕΕΠ και Περιφερειακοί Διευθυντές ζήτησαν οδηγίες για τον τρόπο επιλογής των Ψυχολόγων ΠΕ23 σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία (που δεν εφαρμοζόταν σωστά, αλλιώς δεν θα ζητούσαν οδηγίες...) Η γνωμοδότηση του ΝΣΚ αποσαφηνίζει τον τρόπο νόμιμης εφαρμογής των διατάξεων για την επιλογή Ψυχολόγων και εξασφαλίζει ενιαία κριτήρια στην πρόσληψη Ψυχολόγων από τα Περιφερειακά Συμβούλια που σήμερα έχουν την αρμοδιότητα. Σταματήστε λοιπόν να κάνετε το άσπρο-μαύρο και τη μέρα-νύχτα! Κύριε Υπουργέ, οι Σχολικοί Ψυχολόγοι αδικήθηκαν επι σειρά ετών! Μην επιτρέψετε να ξανασυμβεί, υποκύπτοντας σε άνωθεν ή έξωθεν πιέσεις!